สวัสดีค่ะตอนนี้กำลังเรียนอยู่คณะทันตะนะคะ เผอิญทางบ้านอยากให้ซิ่วมาสอบแพทย์ใหม่ เราก็เออออไปตามเค้า เรียนได้หมดสายสุขภาพ อะไรที่ไม่ใช่แนวคำนวนเน้นๆเราโอเค ทันตะก็ได้แพทย์ก็ดีไปอีกแบบ สรุปคือติดแพทย์ค่ะ ครอบครัวดีใจมากเราก็ดีใจไปกับท่านด้วย
ทีนี้มีเวลาว่างเริ่มมาศึกษาจริงๆจังๆก็เริ่มลังเลค่ะ รักพี่เสียดายน้องมาก ทักษะความปรานีต ศิลปะ handskill เราก็มั่นใจในตัวเองพอสมควร เป็นคนชอบอะไรแนวๆนี้ เรียกได้ว่าเหตุผลของคนที่ไม่ชอบทันตะเราไม่มี แต่ทางแพทย์หนูก็ชอบ เรียนร่างกาย กลไกสรีระ ทักษะการจำก็ไปวัดไปวาได้ ดูเรียนเป็นองค์รวมเป็นระบบ บวกกับตอนเด็กไปโรงพยาบาลบ่อยทำให้คุ้นเคยบรรยากาศ ประทับใจการทำงานพี่หมอทั้งตรวจopd round ward(แต่ต้องบอกก่อนนะคะว่าเป็นเอกชน ซึ่งก็พอจะทราบดีว่าเทียบกับรพ.รัฐแตกต่างกันเยอะมาก) แต่ก็อย่างว่าหนูได้เห็นเฉพาะแค่เบื้องหน้า บวกกับช่วงหลังๆมานี้มีประเด็นของการทำงานแพทย์ออกมาอย่างที่หลายๆท่านน่าจะได้อ่านกันแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1535219389849682&set=a.343773375660962.78322.100000849076650&type=3&theater

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/JarvisChaisiriLancelotWipat1412/posts/727087227498375

ปัญหาคนไข้ เพื่อนร่วมงาน รุ่นพี่ ระบบ ฟ้องร้องและอื่นๆอีกมากมาย ไหนจะเรื่องเรียนต่อหนทางยาวไกลไม่เห็นปลายทาง สืบข้อมูลหนักมากทั้งวงนอกวงในเท่าที่จะทำได้ ทำให้หนูสับสนมากค่ะ อยู่ตรงจุดนี้มันยากมากจริงๆ เหมือนขับรถอยู่บนถนนและจะมียูเทิร์นข้างหน้าเป็นยูเทิร์นสุดท้าย ไปต่อหรือย้อนกลับ ตัดสินใจได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆนี้แล้ว
พ่อบอกว่าหมอฟันอายุงานไม่ค่อยนาน ทำไปสักหน่อยก็ปวดหลัง ขนาดพนง.บริษัทนั่งดูคอมตรงๆยังเป็นoffice syndromeกันเป็นแถบๆ หมอฟันนั้นหนักกว่าต้องก้มลงมาเลย สายตาตอนนี้ไม่ปกติเอียงค่อนข้างเยอะ ต้องใช้ความละเอียดสูงยิ่งอายุมากคนยิ่งไม่ค่อยวางใจ ต่างกับแพทย์ที่ยิ่งอายุเยอะคนยิ่งเชื่อถือ อายุ60-70ยังตรวจรักษาคนไข้ได้สบาย อยู่รพ.ภาษี สิทธิ์เสียงทันตะก็อาจจะยังสู้แพทย์ไม่ได้ในบางเรื่อง เหมือนเค้าบอกว่าแพทย์มันไปต่อได้ไกลกว่า มีโอกาสเติบโตมากกว่า connectionต่างๆ จริงๆไม่อยากพิมพ์ลักษณะแนวนี้ออกสื่อเลยกลัวจะดราม่าเอา เข้าใจมากๆนะคะว่าแต่ละอาชีพมีบทบาทที่สำคัญของตัวเอง

คือหนูเองก็แอบคิดด้วยว่าคงทำงานไปเรื่อยๆและ ณ ตอนนี้คิดว่าคงไม่ได้อยู่ในระบบรัฐตลอดชีวิต มีโอกาสสูงมากที่จะขึ้นคานค่ะ มีแฟนแล้วลำบากใจเราเลือกอยู่คนเดียวดีกว่า แต่ต้องมีเงิน แทปเลต และwifiนะคะ555 พอจะรู้ว่าชีวิตที่ไม่มีการงานทำหรือทำไม่ไหว ไม่ได้เป็นแม่บ้านนับเงินสามีหรือเป็นอิสระทางการเงินมันน่ากลัว อีกเหตุผลหลักนึงเลยที่ยังรั้งให้ลังเลแพทย์คือเราอยากมีความรู้ตรงนี้ไว้ดูแลคนที่เรารัก เป็นmain factorเลย หลายคนบอกไม่จริงเรียนหมอไม่มีเวลาแต่หนูคิดว่าเรามีวิชาก็ยังอุ่นใจอยู่ ได้รู้จักคนเก่งๆอีกมาก refer/consultอะไรมันก็สะดวกกว่า แต่อีกด้านนึงอารมณ์มันก็วูบไปเหวี่ยงมาที่ทันตะ คือมั่นใจว่าเราน่าจะทำมันได้ดีเลยเหมือนกัน(อย่าเพิ่งหมั่นไส้นะคะอันนี้คุยแบบเปิดใจ อย่างสายวิศวะ หรือไอทีอันนี้หนูไม่รอดเหมือนกันค่ะ) ชอบการไปคลินิกไม่เคยกลัวหมอฟันแบบคนอื่นๆ ชอบกลิ่นชอบบรรยากาศไม่แพ้โรงบาล การใช้ชีวิตก็freeกว่า ทำงานเป็นเวลาไม่โดนปลุก(ให้นอนน้อยเราโอเคแต่การโดนปลุกกลางคันมันทำใจยากจริงๆ) บวกกับเป็นคนintrovertหน่อยๆด้วยลักษณะงานมันเอื้อ  

คุณพ่อคุณแม่ยังคงปักหลักเชียร์แพทย์ ส่งบทความนู่นนี่ให้อ่านก็แล้ว เค้าบอกประมาณว่ามันเป็นฟ้าหลังฝน พอผ่านไปได้จะรู้เอง ความรู้สึกเหมือนท่านอยากให้หนูเรียนเพราะตัวเองจริงๆ ไม่ได้เพื่อหน้าตาของท่าน หรือให้มาคอยดูแลเค้าตอนแก่เลยนะคะ เคยไปปรึกษาหมอหลายคน แพทย์ก็บอกให้ไปเรียนทันตะ ทันตะก็บอกให้ไปเรียนแพทย์ คิดไม่ตกจริงๆค่ะ นอนไม่ค่อยหลับมาหลายวันแล้ว ขอมาตั้งกระทู้ระบายนิดนึงแล้วกัน เนื้อหากระทู้แนวนี้น่าจะมีมาเรื่อยๆเชื่อว่าหนูไม่ใช่คนเดียว ถ้าใครเบื่อcontentหรือรู้สึกไร้สาระต้องขอโทษด้วยนะคะ อยากรบกวนขอคำปรึกษาจากพี่ๆที่เป็นแพทย์ หรือทันตแพทย์ จบมาเรียกได้ว่าผ่านช่วงมรสุมมาพอสมควรแล้วช่วยแนะนำให้หน่อยได้มั้ยคะ ทำงานมา10ปี++แล้วยิ่งดีค่ะ อยู่ที่สูงกว่ามองอะไรน่าจะเป็นมุมกว้าง เห็นได้ไกลกว่า สถานะหนูตอนนี้มองไปทางไหนเจอแต่ทางตันค่ะ มืดแปดด้านมากๆ ขอบคุณล่วงหน้าทุกๆความเห็นที่สละเวลามาอ่านและให้คำปรึกษานะคะ

ปล.ไปอ่านในคอมเม้นfacebookที่แนบlinkไว้ให้ก็แอบสงสัยเหมือนกันค่ะว่าถ้าอาชีพแพทย์มันไม่สวยหรูขนาดนั้น ทำไมผู้ปกครอง พ่อแม่ที่เป็นแพทย์ถึงยังส่งเสียสนับสนุนให้ลูกเรียนแพทย์กันอยู่หรอคะ บางครอบครัวแทบจะทั้งตระกูลเลย เข้าม.รัฐไม่ได้ยังให้เข้าม.เอกชนก็หลายคน