เราเคยได้ยินมาบ่อยๆ ว่า ความรักคือการเสียสละ ความรักไม่ใช่การครอบครอง เราเคยคิดนะ ว่ามันไร้สาระ น้ำเน่ามาก แล้วชีวิตจริงใครจะทำได้.. แต่พอมาถึงจุดๆนึง ที่เจอกับตัวเอง เราว่ามันก็จริง บางครั้งเรารู้ตัวว่า เราไม่สามารถเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในชีวิตเค้าได้ เราเลยยอมยินดูเค้าอยู่ห่างๆ ปล่อยให้เค้าทำตามใจ ชอบคนที่เค้าชอบ รอคนที่เค้ารอ ถึงจะเจ็บแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เค้าทำในสิ่งที่เค้าเลือก สิ่งที่เค้ามีความสุข แบบนี้มันเรียกว่ารัก? หรือ แค่ ชอบ? หรือเรายังรักเค้าไม่พอกันแน่...