เรามาดูเลนส์แบบเลือกจากเสป็คกันนะครับ
ชุด Canon LTM รุ่นแหวนดำนะครับ ทุกตัวที่หน้าตาแบบ dream lens นั่นแหละครับ  ไม่ใช่รุ่นแหวนเงินนะ



ผมยกมา 4 ตัวที่เจอกันโดยทั่วไปนะครับคือ 1.8-Workhorse   1.4-Fast   1.2-Artist   และ 0.95-Dream
ราคาสมัยนั้น 0.95แพงกว่า 1.8 ราวๆสามเท่า   แต่ตอนนี้ต้อง 20เท่าขึ้นไป     ถ้าเทียบค่าเงินตอนนี้ 0.95 ควรจะราคาปัจจุบันประมาณสองแสนบาท


สรุปรวมๆให้ง่ายๆนะครับ   เป็นการวัดค่าโดยใช้กำลังแยกขยายเส้นเป็นเกณฑ์ฝรั่ง  หน่วยเป็น Line Pairs per Millimeter   มี 2 ค่าคือตรงกลางและขอบภาพ    ยิ่งเยอะก็แสดงว่าแยกเส้นได้ชัดเจน  ไม่เบลอ     ในยุคเดียวกันนี้ญี่ปุ่นจะใช้เกณฑ์วัดอีกอย่างนะครับ ไม่เหมือนกัน  และตอนทดสอบนี้เลนส์พึ่งออกใหม่ๆปี 1968 สภาพ 100%          ไม่ใช่เอามาเทสตอนสภาพปัจจุบันเลนส์ช้ำ ฝ้าราก็ไม่ล้างแล้วว่าไปเรื่อยยังกะแกะกล่องเหมือนฝรั่งบางเว็บนะครับ

เปิดสุด - คมพอๆกันหมด   คือไม่คม    โดยเฉพาะ 1.2 จะนวลกว่าเพื่อนหน่อย
คมสุด ตัว1.8ที่ f/8     ตัวอื่นก็พีคที่ f/8 แต่ไม่คมเท่า          นวลที่สุดคือ 0.95 คือทำได้ดีที่สุดที่ f/5.6 และไม่คมไปกว่านี้แล้ว
เริ่มคมใช้งานได้ดี   1.8ที่ f/2      1.4ที่ f/2.8       1.2ที่ f/4      และ0.95ที่f/5.6

อย่างไรก็ตาม    อย่าลืมว่าการออกแบบเลนส์ไวแสงมากๆในตอนนั้นเพื่อใช้ในการช่วยโฟกัสหรือได้ภาพในที่แสงน้อยๆโดยให้ความสำคัญกับโอกาสได้ภาพมากกว่าความคมนะครับ      ไม่มีกล้องตัวไหนนยุคนั้นที่สปีดเร็วพอจะใช้ฟิล์ม iso400 หรือแม้แต่200  ที่ f/0.95 ในเวลากลางวันได้

แถม: LTM รุ่นแหวนเงินเป็น canon serenar อันนั้นแก้วปกติ ไม่ค่อยมีปัญหา     ส่วน LTMรุ่นนี้ฝ้าที่แก้วเพราะใช้แก้วสูตรใหม่      
อีกรุ่นถัดมาที่นิยมฝ้าคือ FD อันนั้นมาจากกาวคอมพาวด์สูตรใหม่ครับ