"แล้วส่วนมากที่พ่อแม่ฝ่ายชายไม่อยากให้ลูกที่เป็นขุนนางมาเป็นราชบุตรเขยเพราะเหตุผลนี้รึป่าว"

น่าจะเป็นส่วนน้อยครับท่านเจ้าของกระทู้  ที่เป็นส่วนน้อยนั้นก็ต้องดูที่ลูกชายรับราชการ  เค้าเข้ามาอย่างไร  ถ้าเป็นพวกสอบเข้าอันดับ 1  ของแผ่นดินละก็  หนทางของการรับราชการรุ่งพุ่งจรัสแสงแน่ ๆ ไม่ต่ำกว่าชุดครุยแดง จอง 3 พุ่มขึ้นไป จนถึงจอง 1 พุ่มได้โดยไม่ยาก(ผู้สอบได้ที่ 1 ได้ใส่ครุยชุดสีน้ำเงินเป็นคนเดียวในรุ่น ที่เหลือสอบได้อีก 32 คนเป็นครุยเขียว-ตำแหน่ง จอง จง จะต่างกันตามคะแนนสอบ ที่ 2 และที่ 3 จง 7 พุ่ม  อีก 7 คน จง 8 พุ่มที่เหลือ 23 คน จง 9 พุ่มคือต่ำสุด )  เปรียบเทียบแล้วคือพวกจอหงวน(ของจีน) การสอบจอหงวนของจีน  ทางเกาหลีก็นำมาใช้ครับ มีชื่อเรียกเฉพาะของเกาหลีเค้าในสมัยโซซอน(แต่ผมจำไม่ได้) ก็พวกอัจฉริยะอันดับ 1 ของแผ่นดิน ดีไม่ดีอนาคตก็อาจจะไปถึงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี(เทียบเท่านะครับ) มันมีอำนาจมากกว่าราชบุตรเขยอย่างเทียบไม่ได้

พวกข้าราชการที่สอบ แต่ไม่ใช่พวกอัจฉริยะมาเกิด ข้าราชการครอบครัวธรรมดาได้อันดับที่ไม่ดี  ความสามารถไม่ถึงที่ผมกล่าว ก็มักจะรับได้กับการเป็นราชบุตรเขตครับ  สบายชั่วลูก หลานโดยไม่ต้องทำอะไรมีหน้ามีตาและเอกสิทธิ์ต่อครอบครัว น่าจะมากกว่าการรับราชการ


ราชบุตรเขยในเรื่อง The moon that embraces the sun จึงเป็นบุคคลที่ผมกล่าว แม้แต่องค์รัชทายาทยังไม่ยอมเสียข้าราชการท่านนี้ให้กับน้องสาวจนทะเลาะกับสมเด็จพระราชบิดา  อาจารย์กยอนอู  ก็เป็นบุคคลดังกล่าว(ในเรื่องMy sassy girl ปี 2017)ถือเป็นสมบัติของโซซอนกันทีเดียว(แม้ไม่ได้อยู่ในระบบสอบเข้ารับราชการก็ตาม-กลับมาก็ได้รับตำแหน่งอ.รัชทายาทใส่ชุดครุยสีน้ำเงิน)  แม่ของท่านอ.ถึงไม่ยอมให้ลูกชายของตนไปคบกับกงจู้(ลูกพระมเหสี)กันทีเดียวแบบเสียมารยาท แต่กลับไปนิยมลูกสาวของคนร้ายในเรื่อง(เสนาซ้าย)  ก็เพื่อในอนาคตของลูกชายในการก้าวหน้าในทางราชการ  ถึงกับยอมเสียมารยาท ไม่ไว้หน้าแม้แต่เป็นกงจู้กันเลย    ทั้ง 2 เรื่องในส่วนนี้แต่งได้ดีครับแสดงออกให้เห็นความจริงเรื่องราชบุตรเขตได้เป็นอย่างดี _/\_