กระทู้นี้ มีจุดประสงค์เพื่อแลกเปลี่ยนทัศนคติในฐานะคนฟัง งดการเปรียบเทียบ อยากให้มาแชร์ความรู้สึกส่วนบุคคลกันครับ
1. จิ๋ว ปิยนุช Thailand's Songbird
จุดเด่น: เนื้อเสียงแบบโซปราโน่ สูง(คีย์สูงมาก) บาง แต่กังวาลและแพรวพราวมากๆ เรียกได้ว่าถ้าฟังสดๆ ตอนจัดเต็ม ลำโพงสั่นสะเทือน เสียงพุ่งที่สุดในฝ่ายหญิงยุคปัจจุบัน ถนัดเพลงสากล เธอมีสัญชาตญาณในการร้องเพลงสากลสุดๆ ใช้เทคนิคกระชากเสียงแบบ Xtina เสียงคมและแข็งแรงสุดๆ แต่ก็สามารถร้องเพลงของนักร้องตำนานอย่างวิทนีย์ และมาราย ได้เป็นอย่างดี สมัยที่เธอยังร้องอยู่ในผับ เคยให้สัมภาษณ์ว่าร้องสากลเป็นส่วนใหญ่ เสียดายที่ปัจจุบันนานๆทีจะเลือกสากลทรงพลังเก่าๆมาร้อง ส่วนในเพลงไทย จอ๋วมีน้ำเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ ฮิตโน๊ตทุกช่วงเพลง สูงสุดสำหรับ chest note ในคลิปต่างๆเท่าที่วัดได้คือ G#5 เสียงเต็ม เป็นคนมีพรสวรรค์ในการ improvise,adlip เป็นคนแรกๆที่ใช้เทคนิคเหล่านี้เด่นชัดในการประกวดเดอะสตาร์ปีแรก ถ้าร้องแบบคนเดียวจะจัดเต็มจนตะลึงกันไป แต่หากร้องดูเอทจะซอฟท์ลงตามคนที่ร้องด้วย ถึงแม้จะใส่ไม่เต็มที่ แต่ก็ดูร้องได้อย่างละเอียดสวยงาม เป็นอีกคนหนึ่งที่วามารถเทียบชั้นกับบรรดานักร้องเสียงแปดหลอดจากฟิลิปปินส์ได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ
จุดอ่อน: เนื้อเสียงที่บาง คม แหลม อาจไม่ถูกจริตกับผู้ฟังบางกลุ่ม ตรงจุดนี้ haters บางกลุ่มใช้เป็นจุดสิจารณ์เสมอ แต่อย่าลืมว่าเนื้อเสียงที่สุดยอดเช่นนี้ ลูกคอที่ละเอียดและถี่ยิบ หาได้ยากในประเทศไทยเหลือเกิน อีกเรื่องคือปัญหาเสียงต่ำจม ที่เคยเป็นที่ถูกวิจาณ์ แต่ปัจจุบันก็ถือว่าพัฒนาขึ้น เพราะเป็นเรื่องยากสำหรับนักร้องเสียงสูงโดยธรรมชาติ
2. นก พริมา KPN - วิทนีย์ ฮุสตัน เมืองไทย
จุดเด่น: ร้องเพลงสากลได้เฉียบขาด ลูกเล่นต่างๆมีแรงบันดาลใจจากนักร้องผิวสี เอกลักษณ์ที่ชอบใช้คือการแผดเสียงและคำราม ต่ำได้สุดยอด เสียงสูงสุดยังฟังดูเป็น mixed (ยังไม่ถึงกับเสียงเต็ม) แต่ถือว่าสูงมากๆ อาจแตะ G#5 ล่าสุดได้รองแชมป์โลก การแข่งขันร้องเพลงที่รัสเซีย มีผู้เข้าแข่งขัน 14 ประเทศ (ไม่มีกลุ่มนักร้องเสียงทรงพลังจากฟิลิปปินส์หรือยุโรปที่แนวเสียงร้องลงแข่ง ส่วนใหญ่เป็นแนวร๊อคหรือไม่ก็มีจังหวะ)ใช้เพลงที่ตัวเองแต่ง และ stone cold ถือว่าทำได้ดีมาก แต่ในทรรศนะ คือยังฟังไม่สุด ถ้าเทียบกับนักร้องปินส์ที่ร้องเพลงเดียวกัน เพราะช่วง top note ที่ถือว่าทำได้ดี แต่เป็นไปในทาง mixed แต่ถ้าเทียบในไทย เพลงนี้ถือว่าดีมากๆ ท่วงท่าการร้องดั่งราชินี มั่นใจ รู้จังหวะในการแผดเสียงเพื่อเรียกเสียงปรบมือ คนชอบเปรียบเทียบกับจิ๋ว ในส่วนตัวผม ผมคิดว่าเทียบกันไม่ได้ เพราะสุดนอดกันคนละทาง เนื้อเสียงต่างกันมาก จิ๋วเคยชวนนกมาเป็นคอรัสและแจกรับเชิญเพราะชอบเสียงนกที่หนา นกก็เคยเชียร์จิ๋วสมัยประกสดเดอะสตาร์ อีกสิ่งที่ชอบคือเป็นคนที่มีความพยายามมากๆ ตั้งแต่ตกรอบ KPN มาประกวดใหม่ จนได้แชมป์ในที่สุด ส่งคลิปเดบิวท์จนได้ขึ้นคอนฯเดวิด ฟอสเตอร์
จุดด้อย: ยังไม่มีเอกลักษณ์ เพราะยังร้องตามต้นฉบับ ยังไม่มีความแปลกใหม่นัก อาจทำได้เกือบเท่า แต่ยังยึดติดการร้องแบบผิวสี ไม่ใช่ไม่ดี แต่ไม่เป็นที่จดจำ และการร้องแบบที่ว่า จะทำให้เสียงเสียหายเร็วหว่าปกติ ส่วนในเพลงไทย เธอร้องไว้น้อยมาก แต่เท่าที่เห็น ยังไม่โปรในเรื่องด้นสด แอดลิป เพราะการร้องแบบที่ปกตินกร้อง เอามาใช้ในเพลงไทยได้ยาก คุณสมบัติของนักร้องที่จะเป็นสตาร์คือต้องหาแนวทางที่เป็นตัวเอง เป็นออริจินัลให้แก่คนอื่นได้ แต่นกยังไม่มีตรงนี้
3. แก้ม วิชญาณี Queen of Vocal Runs
จุดเด่น: ดีไซน์การร้องเก่งสุดๆ ในเพลงเดียวกัน ร้องแต่ละรอบไม่เคยซ้ำส่วน ซ้ำไลน์ มีการเล่นกับคำในเนื้อเพลงได้ฉลาด ตราตรึง เเละเป็นที่จดจำ เป็นคุณสมบัติของสตาร์ที่หาตัวจับยาก มีพัฒนาการจากวันที่ประกวดแบบก้าวกระโดด ในช่วงที่เป็น top note ด้วยลักษณะเสียงไม่เอื้อ เลือกใช้เสียงกึ่งเต็มกึ่งหลบได้ดี เป็นคนที่คอนโทรลเสียงได้เนี๊ยบ และลมเหลือเฟือมากๆ หากขึ้นเวทีกับใคร โดยเฉพาะรุ่นน้องและเด็กใหม่ ทุกคนจำต้องกลัว
จุดด้อย: ใช้เสียงเต็มได้ไม่สูงมากนัก มีขีดจำกัด ยังร้องเพลงสากลได้ไม่สุดยอดเท่าที่ควร เพราะมีปลิ้นและมีบาดแผลในคลิปร้องในบางงาน ยังไม่เคยได้ยินเธอคำราม หรือgrunt ส่วนใหญ่จะใช้เสียงหลบ และใส่ลูกเอื้อนมากไปจนเพลงสากลกลายเป็นลูกทุ่ง เนื้อเสียงพุ่ง แต่ไม่คม จะออกไปทางละมุนเสียมากกว่า

สิ่งที่คนช่างเปรียบเทียบต้องตระหนักคือ คนที่เสียงหนา ใช่ว่าจะต้องชนะและดีงามกว่าคนที่เสียงบาง เรื่องพวกนี้อยู่ที่เทคนิคการร้องและการดีไซน์ ส่วนคนที่เสียงสูงที่สุด ก็ใช่ว่าจะเก่งที่สุด อยู่ที่รสนิยม บางคนชอบความกลมกล่อม บางคนชอบความแผดเผา แต่ยอมรับว่าสามท่านที่กล่าวมาคือสมบัติของชาติอย่างแท้จริง

ใคร่ขอความคิดเห็นและบทวิจารณ์สำหรับผู้ฟังคนอื่นๆ หรืออาจเพิ่มนักร้องในดวงใจของท่านได้ครับ