ผมได้โพสประวัติ ชีวิตผมในกลุ่ม Facebook กลุ่มหนึ่งแล้วพี่ๆหลายท่านบอกผมว่า น่าจะเอามาลงพันทิพ มันจึงเกิดกระทู้นี้แหละครับ และอาจทำให้ผู้ที่เกี่ยวกับผมหลายท่านเสียหายผมจึงไม่ขอเอ่ยชื่อบุคคลหรือสถานที่นะครับ
ตอนจบผมไม่ได้รวยร้อยลานพันล้านเหมือนใครๆ แต่อาจเป็นกำลังใจให้บางคนได้บ้างก็ดีครับ
มันคือเรื่องจริงยาวๆ ขอบคุณครับถ้าใครจะอ่านจนหมด
ก็ทั้งชีวิตผมอะนะ
.
.
.
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด มีวุท.ม3 ติดเกมหนักมาก(RO,Dota....) ตอนอายุ18ผมออกจากบ้านไปเฝ้าร้านเกมและก็ได้ทำงานหลายอย่างครับไปเรื่อยเปื่อย ร้านซ่อมคอม, งานโรงงาน ,7-11,เอกภาพ,เด็กพ่นยาฆ่ายุง บลาๆๆ และได้คบคนในกบ (คงรุ้กันนะ คืออะไรอิอิ)และผมก็เข้ากทม.ไปอาศัยอยู่กับเขา เขาก็เป็นเด็กเฝ้าร้านเกม
อยุ่ไปสักพักก็มีคนมา Take Over ร้านเกมจากเจ้าของเก่า โดยทำเป็นบ่อนออนไลเลยคับ มีหน้าร้านเป็นร้านเกม(ไม่ขอบอกรายละเอียดนะครับอิอิ)ผมพอมีวิชาซ่อมคอมอยู่บ้างก็เลยได้ทำเป็นช่างซ่อม เป็นคนแลกเหญียญ เป็นลูกน้องตอนไปทวงหนี้ บลาๆๆ ก็แล้วแต่เค้าจะไห้ทำ ผมดูสาขาเขาตั้งแต่ บิ๊กC จนถึงซอย 64 ถ้าจำไม่ผิดนะ(อ่านไปน่าจะรู้ว่าแถวไหน) เงินเดือนโอเครเลยแหละ เดินไปไหนคนก็รู้จัก ทักชื่อผมทั้งๆที่ผมจำพวกเข้าไม่ได้หลอก แต่ละคืนมีหน้าใหม่ๆมาเรื่อยๆ เก่าๆก็หาย...หมดทั้งรถทั้งบ้านไปและมั้งถึงหายๆกันไป
แต่!!! เช้าวันหนึ่งผมเลิกงานมากำลังกลับห้อง ผมเห็น ช-ญ คู่หนึ่งเดินจับมือกันลงมาจากหอไกล้ๆกับซอยที่ผมอยู่ นี่มันแฟนกุนี่หว่า!!!และผู้ชายเป็นใคร???
ผมเดินไปคุกเข่า กราบเท้า!!! ผู้หญิงและบอกว่าอยู่กับผมได้ไหม เขาก็ร้องให้นะและบอกว่าเขาเลือกไปแล้ว^^
หลังจากนั้นบ่อนก็เริ่มถูกปิดเพราะชวงท่านชูวิทเล่นน่ะครับหลายท่านอาจจำได้นะ ซวยละสิผม งานก็ไม่มี ห้องก็ไม่มี เหลือเงินติดตัวอยู่ ราวๆ 1,600 ถ้าจำไม่ผิด
เริ่มดิ้นรนกันต่อครับ ผมเริ่มอาศัยนอนตามร้านเกม ป้ายรถเมย์ อาบน้ำก็ร้านเกมที่เคยไปเล่นนะครับ ก็พอรู้ๆจักเด็กเฝ้าร้านอยู่บ้าง (ทุกวันนี้ผมเกรียดการไม่มีที่นอนมาก เข้าใจอย่างสุดซึ้งเลย ถ้านอนป้ายรถเมย์ ผมจะตื่นช่วง ตี3-4 เพราะยุงเริ่มมาช่วงนั้น ไม่เชื่อลองไปนอนดูครับ 555 และคนก็เริ่มมารอรถไปทำงานกัน) นอนร้องให้ทุกคืนแหละ ทรมานสัสๆ ซื้อข้าวใข่เจียว 15 บาท กินกลางวันครึ่งกล่อง แบ่งไว้อีกครึ่งกล่องไว้กินอีกมื้อ
อยุ่ไปตังเริ่มหมดสิ งานก็ไม่รุ้จะทำไร เห็นพี่คนหนึ่งเค้ามีตังเล่นเกมทุกวันและที่พอรู้คือเค้าขายของพวกเข็มขัด กระเป๋า ข้างฟุตบาทแถวนั้นแหละ เฮ้ยขายมั่งดิ ถามครับ พี่เอาของที่ไหนมาขาย พี่เค้าก็บอกนะสำเพ็ง แต่คือผมแทบไม่เหลือตังแล้ว พี่เค้าก็ดีนะ เค้าเอาของให้ผมขายก่อนและ กำไรเอาชิ้นละ10บาท ได้ของละ ขายที่ไหนดีล่ะ ก็พอรู้จักพี่ขายของเล่นบนสะพานลอยพี่เค้านิสัยดีเลยแหละ(หลังจากที่แยกกันไปได้ข่าวพี่เค้าไปเป็นเซลขายรถ ช่วงรถคันแรก....ก็รวยไปสิคับ)เค้าบอกมีที่ว่าง
โอเครเลยขายวันแรกได้1ชิ้นจ้า กำไร10บาท ทำไมขายไม่ได้วะคนไปไหนหมดปรกติสะพานลอยนี้คนเดินเยอะนะ(สะพานบนถนน3แยกฝั่งหนึ่งเป็นวัด อีกฝั่งเป็น 7-11 ฝั่งโน้นนนนเป็นมหาลัยที่เค้าว่าจบยากกก แต่คนใต้ไปเรียนเยอะ^^)
อ่อข่าวออกน้ำท่วมหนักกำลังถึงกทม.แล้ว แต่แถวนั้นไม่ท่วมนะ แต่คนกลับต่างจังหวัดหมด ชิบ....แค่นั้นไม่พอ เจ้าถิ่นมาบอก ถ้าน้องจะขายบนนี้น้องต้องจ่ายเดือน500นะ.....5บาทตอนนี้กุยังหาลำบากเลย ช่วงนั้นดีหน่อยผมได้กินน้ำอัดลมตลอดเลย....เพราะน้ำเปล่าแพงสัส!!
แต่แล้วก็เป็นเหมือนโชคชะตาทำไห้ผมรอดตาย....
วันนั้นผมนั่งเล่นเนต(ผมพอรู้วิธีแฮกโปรแกรมคิดเงินในร้าน 555 ก็ร้านนี้ผมเคยซ่อมเครื่องให้เค้าเกือบทั้งร้าน)ผมนั่งดูคลิบจ๊ะ เทอโบ ร้องเพลงแปลกๆคันๆอะไรนี่แหละในyoutube หลังจากผมดูคลิปนั้นได้ไม่นาน เจ้แกก็ดังเป็นพรุแตกคงเป็นเนตไอดอลคนแรกๆที่ผมรู้จัก
ผมได้ติดต่อกับพี่เจ้าของร้านเกมเก่าที่เคยรู้จักที่ต่างจังหวัดผ่านแชทที่หน้าตาเพจเป็นทางการมาก สีฟ้าๆขาวๆแทบไม่มีรูปโพสเลย ไม่เหมือน hi5 ที่ใครๆก็เลี้ยงหมู รูปโปรก็ต้องทรงเกาหลีๆมีดาวระยิบระยับ
กลับมาที่แชท ก็คุยไปคุยมาแกก็ไห้ไปอยู่เฝ้าร้านแกได้ผมโคตรดีใจเลยตอนนั้น พี่เค้าก็มีพระคุณกะผมมากนะ
หลังจากผมกลับมาเฝ้าร้านเกม ได้เงินวันละ 100 บาทก็โอแหละครับ ที่พักผมเป็นตึก 2 ชั้นมันเหมือนแฟรตที่ปล่อยล้างไปแล้วอยุ่ข้างๆร้านเกมแหละ ในส่วนที่ผมอยู่จะเป็นห้องไม้ที่ต่อออกมาจากตึก ยื่นเข้าไปในป่าหญ้าอยู่ชั้น2 ผมก็งงๆดีไซเค้าเหมือนกันมีห้องไม้นี่ไว้ทำไม มีคนบอก นอนในบ้านล้างชัดๆ แต่สำหรับผมมีที่ซุกหัวนอน มีพัดลมเปิดแม่มโคตรสวรรเลย ปิดร้านตอนตี 3-4 กลับมาก็ง่วงเต็มที่ก็นอนสบายๆละ
แต่อยู่ไปสักพักผมได้อยู่กับตัวเองเยอะขึ้น ก็เริ่มคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ก็เริ่มคิดผมจะอยู่ร้านเกมไปจนตายได้หลอ จะทำให้ชีวิตสบายมันต้องมีตังนี่หว่า ก็เริ่มสนใจการทำเว็บไซต์ อยากรู้มันทำยังไง เริ่มหาข้อมูลในเนตแหละ (ผมเริ่มมีครูเป็นGoogle ไม่ว่าผมอยากรู้อะไรก็ Google อย่างเดียว ไม่ว่าจะนึกคำถาม หรือสงสัยอะไรก็ Google) คนสอนในเนตก็มากมายหลายแบบ ผมเริ่มหาหนังสือ เริ่มรู้จัก se-ed ก็เริ่มเหร่ๆหนังสือเล่มอื่นมั้งแหละครับ แต่ไม่ค่อยมีปัญญาซื้อหลอก แค่หนังสือทำเว็บผมต้องเบิกเงินเดือนล่วงหน้ามาซื้อ ผมจริงจังมากๆ เปิดร้านมาผมศึกษาการทำเว็บจนถึงปิดร้าน เพื่อนชวนเล่นเกมก็ไม่เล่น บ้าอยู่1อาทิตย์จนเข้าใจpatternของการทำเว็บและทำเว็บได้เอง วันเวลาผ่านไปผมเริ่มอยากทำอะไรใหม่ๆ อยากก้าวหน้า และเพื่อนผมมันไปเจองานในกทม. แรกๆก็คิดนะ จังหวัดห่านี่อีกแล้วหลอเล่นตุเกือบสิ้นชีพ
เป็นบริษัท partner ของ HP คุณสมบัตคือ
-มีความรู้เรื่องคอม
-เรื่องเนตเวิค
-ไม่จำกัดวุท
-มีใบขับขี่รถยน
เพื่อนผมคุณสมบัติครบ แต่ผมก็ขาดใบขับขี่นั่นแหละคับ แต่ก็ลองไปสัมภาทดูเป็นเพื่อนๆมันด้วย แต่ก็ได้ทั้งคู่ หน้าที่ของผมถ้าให้พูดตรงๆก็คือเด็กติดรถส่งของนั่นแหละครับ แค่ติดตั้ง-ประกอบ-ซ่อมคอมเป็น
ก็ถือว่าได้ไปเที่ยวทั่วกรุงเทพนะ ที่นี่สอนผมเยอะมากๆ ได้หัวหน้าดี แกโคตรเก่งเรื่อง pc-server เลยผมได้วิชาจากแกมาเยอะ
ผมจะเล่าเรื่องความรักตอนนี้ดีไหมหว่า......~~เอาเล่าและกัน ผมก็คบกับคนที่นั่นแหละเขาเป็นเซล น่าจะสวยที่สุดใน บ.ละ หุ่นดีกว่า mc บางคนอีก มันพีคตรงที่ว่า เดิมทีเขามีแฟนอยู่แล้ว ผมก็คุยงานด้วยปรกติไม่ได้คิดไร เซลอะเนาะปากหวานขี้เล่น ก็แซวผมอยู่บ่อยๆ หลังๆชักแปลกใจ เขาขอPINผมไป บังคับผมให้คุยด้วยจนเกือบเช้า พี่แกบอก ทะเลาะกะแฟน อยากเลิกไรงี้ ผมก็อืมคุยๆก็ดีนะแต่สวยขนาดนี้จะมาจริง
กะเรา....ระหว่างนั้นเราก็คบกัน แต่เขาก็คบกับแฟนเขาด้วย เขาบอกรอโอกาศที่จะบอกเลิกอยู่ วันธรรมดาเขาจะมานอนห้องผม แต่เสา-อาทิต แฟนเขามา เขาก็นอนอยู่ด้วยกัน แม่ม นรกสัสๆเจ็บปวดพอๆกะไอ้ตอนที่ผม นอนป้ายรถเมย์นั่นแหละ เป็นอยู่ 11 เดือนจนถึงขั้นแตกหักผมไม่ไหวแล้ว บอกเขาจะเอาไงผมก็เริ่มงี่เง่าขึ้นทุกวันๆ เขาต้องเลือกและ เขาบอกเขาจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้!!! ช่วงที่มาคบผมเค้าแค่งอนกันเฉยๆ เยสสสเข้ เค้าไหว้ผมและร้องให้มากอดผม และบอกว่าเรื่องเราอย่าให้ใครรู้เด็จขาด จะให้ทำไงก็ยอม........ขอจบด้วยดี ผมก็ทำไรไม่ได้สิคับ ตูทำไงได้ล่ะ ก็เลยบอกเก็บของออกจากห้องผมไห้หมดอย่ามาที่นี่อีก(อันนี้พลาด555 ) และผมจะไปหางานทำใหม่(คือทนเห็นหน้าไม่ไหวหลอกครับ)
โชคดีอีก ผมว่าผมเป็นคนโชคดีนะ ผมได้งาน เป็นWebmaster ตอนแรกก็ไม่ค่อยรู้หลอกมันคืออะไร คือน้องที่ ร.ร เก่าเป็นหลานเจ้าของ บ. นี้ น้องมันบอก It/webmaster คนเก่าเค้ามีเรื่องต้องออกด่วน และ บ. อยากได้คนด่วน เลยให้ผมลองไปสัมภาทดู จำได้ตอนไปถึงหน้าบ. ใหญ่โตขนาดนนี้ เค้าจะมารับอะไรตูว่ะ ด้วยความที่ หลานเจ้าของเป็นคนแนะนำเค้าจึงสัมภาทๆผมไปงั้นแหละ คำหนึ่ง ที่ผมจำสีหน้าและคำพูดพี่เค้าได้ดีเลยคือ หืมมวุทม.3เองหลอ???แต่สุดท้ายแล้วผมก็ได้งาน เข้ามาทำวันแรก ปรากฎว่าพี่คนเก่าออกไปแล้ว และคงไม่มีใครสอนงานผม
ชิหายความรู้เท่าหางอึ่งเองกูจะรอดไหมเนี่ย ไปปรึกษากับพี่ฝ่ายบุคคล พี่ให้คำแนะนำได้แค่ว่า....ดูของคนเก่าเขาทำไรไว้ อืมมมได้ครับ ตั้งแต่นั้นผมก็ลองผิดลองถูกเล๊อะเท๊อะครับอ่านเอกสาร เป็นเดือนๆ กว่าจะเข้าใจว่าเขาทำอะไรไว้
ที่นี่สอนผมหลายอย่างอีกเช่นเคย เพราะส่วนมากจะมีแต่ไฮโซๆ เข้ามาในบ.นักร้อง คนดัง สส. เยอะครับผมมองตัวเองตอนนั้นทำไมผมเหมือนฝงธุรีก้อนแห้งๆบนโลกนี้จัง แทบไม่มีตัวตนบนโลกนี้เลย ผมก็ชอบที่จะสังเกตุนะ ทำไมเขาถึงรวยกันจัง คนรวยๆคนเรียนสูงๆ เค้าพูดยังไง เค้าเดิน เค้าคิด เค้ากิน บลาๆๆๆยังไง (มันก็คือหน้ากากของเค้าแหละคับ แต่ผมควรมีไว้บ้างในบางสถานการ) ผมก็ศึกษาพวกเค้าแหละคับ พักหลังๆก็มีหลายคนถามจบอะไรมามาดูแลตรงนี้ได้ไง พอผมบอกวุท เค้าก็หาว่าผมโม้กัน555
อ่อสโคปงานผม งานroutineก็ดูแลเว็บไซต์ ซ่อมคอมแหละครับ แต่ก็ต้องมี ดีลกับ itune youtube(ออฟฟิตยูทูปไทยแลน เจ๋งโคตรๆ ห้องอาหารเค้า มีเลี้ยงเกือบทุกอย่างที่ 7-11 มีแหละมั้ง เวลาผมไปดีลงานนี่หวานปากผมจริงๆ ห้าๆๆๆ) ก็ดีลงานกับพวก สโตต่างๆไปสัมนาตามครอสที่ บ.ส่งไปแหละเพราะ บ.นี้เป็น บ.ทำเพลงขาย
(วันหนึ่งนายผมเจ้าของบริษัทซื้อบ้านให้ลูก ราคา 27 ล้าน!!! แต่ลูกแกไม่อยู่ บ้านเลยไม่มีคน นายเลยให้ผม เข้าไปอยู่ดูแล แต่ผมอยุ่บ้านสำหรับคนใช้นะครับ5555)
ความรัก~~ช่วงนี้โคตรพีค ผมก็คบกับคนในเฟสนี่แหละคุยๆไปเค้าอยุ่ นครพนม ยังเรียนอยุ่ปี 3 ผมนั่งรถทัวไปหาทุกเดือน ช่วงนี้พอมีตังเปย์ได้นิดๆหน่อยๆ555 แต่ครั้งสุดท้ายที่ไปหาเค้า ผมกะไปเซอไพร เซอไพรสัสๆเลย ผมนะ ผมไปถึงเช้าเคาะห้องเค้าเปิดมาเจอผมทำหน้าตกใจ ผมเห็นหน้าก็เข้าใจทุกอย่างแหละคับ ผมถามอยุ่กับแฟนหลอ เค้าน้ำตาไหลและพยักหน้า(ใส่ชุดนอนไม่ได้นอนด้วยแสสส) ทรุดจ้า ตั้งสติได้ผมพยายามเดิน ไป บขส กลับสิครับ น่าจะไกลเป็น10กิโล เขาบอกขอไปส่งผม ผมนี่พระเอกเลย บอกว่าถ้ายังสงสารผมอยู่ให้เขากลับไปอยุ่กับเขาเทอะ เขาขอไปส่งเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่ยอม(แม่มพูดอย่างกะจะส่งกุไปตาย) ผมเดินได้สัก 3 กิโล หน้าหนาวด้วยที่นั่นแทบเป็นน้ำแข็ง แต่ก็มีรถผ่านมา ก็อาสัยเขาไป จบ!เรื่องนครพนม
จริงๆเรื่องความรักกระโหลกกระลาทำนองนี้ผมมีอีก 2-3ครั้งนะแต่ช่างมันเทอะนอกเรื่อง
เริ่มกันใหม่ ใช้หนี้ที่กดบัตรเปย์ไปกันต่อ555
แต่เพราะทำงานที่นี่ผมได้เจอเรื่องที่ไม่คาดฟัน
วันนั้นมีงาน คอนเสิด คาราบาว ผมรู้จักกับเฮียคนจัด เป็นญาติของนายผมแหละ เฮียแกบอกให้ไปช่วยงานหน่อย ผมได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้า staff ค่อยดูแลเรื่องตั๋ว เรื่องดูคนเข้างาน งานนี้เป็นงานการกุศน ก็มีหน่วยราชการ มาช่วยๆกันเยอะ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง มาช่วยเป็นเจ้าหน้าที่ staff อายุเยอะกว่า 5ปี ผมก็จัดหน้าที่ให้พี่เขาปรกติแหละ แต่ผมก็เหร่ๆพี่เขาอยุ่นะห้าๆๆ พอเลิกงาน เจ้าหน้าก็มาถ่ายรูปกัน โดยพี่เขาเป็นคนถ่าย ปฏิบัติการเนียนเกิดขึ้น บอกพี่ส่งรูปให้ผมมั่งนะ ทางline 555 และผมก็ได้คุย มารู้ทีหลังว่า พึ่งโดนแฟนนอกใจ ยังทำใจอะไรไม่ได้
ผมก็ตามจีบครับ เป็นผู้หญิงที่จีบยาก ที่สุดที่เคยจีบมา คนอกหักต้องหาคนคุยด้วยสิ แต่พี่แกพูดกะผมตรงๆเลยว่า ยังทำใจไม่ได้ไม่คุยกับใคร แต่ผมก็ใช้มารยาจีบมาจนได้อะ แทบจะต้องขู่ฆ่าตัวตายกันเลย555
ตั้งแต่คบผู้หญิงคนนี้ มาชีวิตพริกจากหน้าตีน เป็งมือเลย ผมมีรถ มีโน่น มีนี่ ที่เคยอยากได้ ผมแทบไม่เคยทะเลาะกันเลยผมคงเจอแล้วแหละ2-3ปีและไม่ทะเลาะกัน
ผมก็เริ่มขยับขยายหน้าที่การงาน เริ่มอ่านหนังสือเพราะมีปัญญาซื้อแล้ว เล่มแรกที่เปลี่ยนความคิดผมไปเลยคือ rich dad poor dad เล่ม2 แบบมันมีความรู้อะไรแบบนี้ด้วยหลอมันมีหนังสือสอนคนแบบนี้ด้วยหลอและผมก็มีทั้ง 4 เล่ม ผมชอบอ่านประวัติคนดังๆมากๆหนังสืออ่านหมด เล่นหงเล่นหุ้นก็ศึกษา สามก๊ก บลาๆๆๆ แต่ไม่อ่านกาตูนนะ อิอิ
ผมออกจากที่เก่า ไปอยู่ บ.ในเครือข้าวหงทอง และก็ไปอีก ล่าสุดที่เคยทำงานประจำคือ ดีลเลอใหญ่ของ toyota ที่มีสาขาใน กทม. 13 สาขา หน้าที่ก็เดิมๆครับ ดูแลเว็บ marketing media ผมเป็นรองผู้จัดการ ที่ดูแลทุกสาขา แต่ก็เบ้เขาอยู่ดีครับ ผมเลียไม่เป็น
ผมตัดสินใจ ออกมาขายของอยู่ต่างจังหวัด ได้ 6-7เดือนแล้วถามว่าตอนนี้ก็กำลังแย่แหละครับ ขายยากฝนตกไปขายไม่ค่อยได้
ประวัติผมเอง ยาวด้วย
ตอนจบผมไม่ได้รวยร้อยลานพันล้านเหมือนใครๆ แต่อาจเป็นกำลังใจให้บางคนได้บ้างก็ดีครับ
มันคือเรื่องจริงยาวๆ ขอบคุณครับถ้าใครจะอ่านจนหมด
ก็ทั้งชีวิตผมอะนะ
.
.
.
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด มีวุท.ม3 ติดเกมหนักมาก(RO,Dota....) ตอนอายุ18ผมออกจากบ้านไปเฝ้าร้านเกมและก็ได้ทำงานหลายอย่างครับไปเรื่อยเปื่อย ร้านซ่อมคอม, งานโรงงาน ,7-11,เอกภาพ,เด็กพ่นยาฆ่ายุง บลาๆๆ และได้คบคนในกบ (คงรุ้กันนะ คืออะไรอิอิ)และผมก็เข้ากทม.ไปอาศัยอยู่กับเขา เขาก็เป็นเด็กเฝ้าร้านเกม
อยุ่ไปสักพักก็มีคนมา Take Over ร้านเกมจากเจ้าของเก่า โดยทำเป็นบ่อนออนไลเลยคับ มีหน้าร้านเป็นร้านเกม(ไม่ขอบอกรายละเอียดนะครับอิอิ)ผมพอมีวิชาซ่อมคอมอยู่บ้างก็เลยได้ทำเป็นช่างซ่อม เป็นคนแลกเหญียญ เป็นลูกน้องตอนไปทวงหนี้ บลาๆๆ ก็แล้วแต่เค้าจะไห้ทำ ผมดูสาขาเขาตั้งแต่ บิ๊กC จนถึงซอย 64 ถ้าจำไม่ผิดนะ(อ่านไปน่าจะรู้ว่าแถวไหน) เงินเดือนโอเครเลยแหละ เดินไปไหนคนก็รู้จัก ทักชื่อผมทั้งๆที่ผมจำพวกเข้าไม่ได้หลอก แต่ละคืนมีหน้าใหม่ๆมาเรื่อยๆ เก่าๆก็หาย...หมดทั้งรถทั้งบ้านไปและมั้งถึงหายๆกันไป
แต่!!! เช้าวันหนึ่งผมเลิกงานมากำลังกลับห้อง ผมเห็น ช-ญ คู่หนึ่งเดินจับมือกันลงมาจากหอไกล้ๆกับซอยที่ผมอยู่ นี่มันแฟนกุนี่หว่า!!!และผู้ชายเป็นใคร???
ผมเดินไปคุกเข่า กราบเท้า!!! ผู้หญิงและบอกว่าอยู่กับผมได้ไหม เขาก็ร้องให้นะและบอกว่าเขาเลือกไปแล้ว^^
หลังจากนั้นบ่อนก็เริ่มถูกปิดเพราะชวงท่านชูวิทเล่นน่ะครับหลายท่านอาจจำได้นะ ซวยละสิผม งานก็ไม่มี ห้องก็ไม่มี เหลือเงินติดตัวอยู่ ราวๆ 1,600 ถ้าจำไม่ผิด
เริ่มดิ้นรนกันต่อครับ ผมเริ่มอาศัยนอนตามร้านเกม ป้ายรถเมย์ อาบน้ำก็ร้านเกมที่เคยไปเล่นนะครับ ก็พอรู้ๆจักเด็กเฝ้าร้านอยู่บ้าง (ทุกวันนี้ผมเกรียดการไม่มีที่นอนมาก เข้าใจอย่างสุดซึ้งเลย ถ้านอนป้ายรถเมย์ ผมจะตื่นช่วง ตี3-4 เพราะยุงเริ่มมาช่วงนั้น ไม่เชื่อลองไปนอนดูครับ 555 และคนก็เริ่มมารอรถไปทำงานกัน) นอนร้องให้ทุกคืนแหละ ทรมานสัสๆ ซื้อข้าวใข่เจียว 15 บาท กินกลางวันครึ่งกล่อง แบ่งไว้อีกครึ่งกล่องไว้กินอีกมื้อ
อยุ่ไปตังเริ่มหมดสิ งานก็ไม่รุ้จะทำไร เห็นพี่คนหนึ่งเค้ามีตังเล่นเกมทุกวันและที่พอรู้คือเค้าขายของพวกเข็มขัด กระเป๋า ข้างฟุตบาทแถวนั้นแหละ เฮ้ยขายมั่งดิ ถามครับ พี่เอาของที่ไหนมาขาย พี่เค้าก็บอกนะสำเพ็ง แต่คือผมแทบไม่เหลือตังแล้ว พี่เค้าก็ดีนะ เค้าเอาของให้ผมขายก่อนและ กำไรเอาชิ้นละ10บาท ได้ของละ ขายที่ไหนดีล่ะ ก็พอรู้จักพี่ขายของเล่นบนสะพานลอยพี่เค้านิสัยดีเลยแหละ(หลังจากที่แยกกันไปได้ข่าวพี่เค้าไปเป็นเซลขายรถ ช่วงรถคันแรก....ก็รวยไปสิคับ)เค้าบอกมีที่ว่าง
โอเครเลยขายวันแรกได้1ชิ้นจ้า กำไร10บาท ทำไมขายไม่ได้วะคนไปไหนหมดปรกติสะพานลอยนี้คนเดินเยอะนะ(สะพานบนถนน3แยกฝั่งหนึ่งเป็นวัด อีกฝั่งเป็น 7-11 ฝั่งโน้นนนนเป็นมหาลัยที่เค้าว่าจบยากกก แต่คนใต้ไปเรียนเยอะ^^)
อ่อข่าวออกน้ำท่วมหนักกำลังถึงกทม.แล้ว แต่แถวนั้นไม่ท่วมนะ แต่คนกลับต่างจังหวัดหมด ชิบ....แค่นั้นไม่พอ เจ้าถิ่นมาบอก ถ้าน้องจะขายบนนี้น้องต้องจ่ายเดือน500นะ.....5บาทตอนนี้กุยังหาลำบากเลย ช่วงนั้นดีหน่อยผมได้กินน้ำอัดลมตลอดเลย....เพราะน้ำเปล่าแพงสัส!!
แต่แล้วก็เป็นเหมือนโชคชะตาทำไห้ผมรอดตาย....
วันนั้นผมนั่งเล่นเนต(ผมพอรู้วิธีแฮกโปรแกรมคิดเงินในร้าน 555 ก็ร้านนี้ผมเคยซ่อมเครื่องให้เค้าเกือบทั้งร้าน)ผมนั่งดูคลิบจ๊ะ เทอโบ ร้องเพลงแปลกๆคันๆอะไรนี่แหละในyoutube หลังจากผมดูคลิปนั้นได้ไม่นาน เจ้แกก็ดังเป็นพรุแตกคงเป็นเนตไอดอลคนแรกๆที่ผมรู้จัก
ผมได้ติดต่อกับพี่เจ้าของร้านเกมเก่าที่เคยรู้จักที่ต่างจังหวัดผ่านแชทที่หน้าตาเพจเป็นทางการมาก สีฟ้าๆขาวๆแทบไม่มีรูปโพสเลย ไม่เหมือน hi5 ที่ใครๆก็เลี้ยงหมู รูปโปรก็ต้องทรงเกาหลีๆมีดาวระยิบระยับ
กลับมาที่แชท ก็คุยไปคุยมาแกก็ไห้ไปอยู่เฝ้าร้านแกได้ผมโคตรดีใจเลยตอนนั้น พี่เค้าก็มีพระคุณกะผมมากนะ
หลังจากผมกลับมาเฝ้าร้านเกม ได้เงินวันละ 100 บาทก็โอแหละครับ ที่พักผมเป็นตึก 2 ชั้นมันเหมือนแฟรตที่ปล่อยล้างไปแล้วอยุ่ข้างๆร้านเกมแหละ ในส่วนที่ผมอยู่จะเป็นห้องไม้ที่ต่อออกมาจากตึก ยื่นเข้าไปในป่าหญ้าอยู่ชั้น2 ผมก็งงๆดีไซเค้าเหมือนกันมีห้องไม้นี่ไว้ทำไม มีคนบอก นอนในบ้านล้างชัดๆ แต่สำหรับผมมีที่ซุกหัวนอน มีพัดลมเปิดแม่มโคตรสวรรเลย ปิดร้านตอนตี 3-4 กลับมาก็ง่วงเต็มที่ก็นอนสบายๆละ
แต่อยู่ไปสักพักผมได้อยู่กับตัวเองเยอะขึ้น ก็เริ่มคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ก็เริ่มคิดผมจะอยู่ร้านเกมไปจนตายได้หลอ จะทำให้ชีวิตสบายมันต้องมีตังนี่หว่า ก็เริ่มสนใจการทำเว็บไซต์ อยากรู้มันทำยังไง เริ่มหาข้อมูลในเนตแหละ (ผมเริ่มมีครูเป็นGoogle ไม่ว่าผมอยากรู้อะไรก็ Google อย่างเดียว ไม่ว่าจะนึกคำถาม หรือสงสัยอะไรก็ Google) คนสอนในเนตก็มากมายหลายแบบ ผมเริ่มหาหนังสือ เริ่มรู้จัก se-ed ก็เริ่มเหร่ๆหนังสือเล่มอื่นมั้งแหละครับ แต่ไม่ค่อยมีปัญญาซื้อหลอก แค่หนังสือทำเว็บผมต้องเบิกเงินเดือนล่วงหน้ามาซื้อ ผมจริงจังมากๆ เปิดร้านมาผมศึกษาการทำเว็บจนถึงปิดร้าน เพื่อนชวนเล่นเกมก็ไม่เล่น บ้าอยู่1อาทิตย์จนเข้าใจpatternของการทำเว็บและทำเว็บได้เอง วันเวลาผ่านไปผมเริ่มอยากทำอะไรใหม่ๆ อยากก้าวหน้า และเพื่อนผมมันไปเจองานในกทม. แรกๆก็คิดนะ จังหวัดห่านี่อีกแล้วหลอเล่นตุเกือบสิ้นชีพ
เป็นบริษัท partner ของ HP คุณสมบัตคือ
-มีความรู้เรื่องคอม
-เรื่องเนตเวิค
-ไม่จำกัดวุท
-มีใบขับขี่รถยน
เพื่อนผมคุณสมบัติครบ แต่ผมก็ขาดใบขับขี่นั่นแหละคับ แต่ก็ลองไปสัมภาทดูเป็นเพื่อนๆมันด้วย แต่ก็ได้ทั้งคู่ หน้าที่ของผมถ้าให้พูดตรงๆก็คือเด็กติดรถส่งของนั่นแหละครับ แค่ติดตั้ง-ประกอบ-ซ่อมคอมเป็น
ก็ถือว่าได้ไปเที่ยวทั่วกรุงเทพนะ ที่นี่สอนผมเยอะมากๆ ได้หัวหน้าดี แกโคตรเก่งเรื่อง pc-server เลยผมได้วิชาจากแกมาเยอะ
ผมจะเล่าเรื่องความรักตอนนี้ดีไหมหว่า......~~เอาเล่าและกัน ผมก็คบกับคนที่นั่นแหละเขาเป็นเซล น่าจะสวยที่สุดใน บ.ละ หุ่นดีกว่า mc บางคนอีก มันพีคตรงที่ว่า เดิมทีเขามีแฟนอยู่แล้ว ผมก็คุยงานด้วยปรกติไม่ได้คิดไร เซลอะเนาะปากหวานขี้เล่น ก็แซวผมอยู่บ่อยๆ หลังๆชักแปลกใจ เขาขอPINผมไป บังคับผมให้คุยด้วยจนเกือบเช้า พี่แกบอก ทะเลาะกะแฟน อยากเลิกไรงี้ ผมก็อืมคุยๆก็ดีนะแต่สวยขนาดนี้จะมาจริง
โชคดีอีก ผมว่าผมเป็นคนโชคดีนะ ผมได้งาน เป็นWebmaster ตอนแรกก็ไม่ค่อยรู้หลอกมันคืออะไร คือน้องที่ ร.ร เก่าเป็นหลานเจ้าของ บ. นี้ น้องมันบอก It/webmaster คนเก่าเค้ามีเรื่องต้องออกด่วน และ บ. อยากได้คนด่วน เลยให้ผมลองไปสัมภาทดู จำได้ตอนไปถึงหน้าบ. ใหญ่โตขนาดนนี้ เค้าจะมารับอะไรตูว่ะ ด้วยความที่ หลานเจ้าของเป็นคนแนะนำเค้าจึงสัมภาทๆผมไปงั้นแหละ คำหนึ่ง ที่ผมจำสีหน้าและคำพูดพี่เค้าได้ดีเลยคือ หืมมวุทม.3เองหลอ???แต่สุดท้ายแล้วผมก็ได้งาน เข้ามาทำวันแรก ปรากฎว่าพี่คนเก่าออกไปแล้ว และคงไม่มีใครสอนงานผม
ชิหายความรู้เท่าหางอึ่งเองกูจะรอดไหมเนี่ย ไปปรึกษากับพี่ฝ่ายบุคคล พี่ให้คำแนะนำได้แค่ว่า....ดูของคนเก่าเขาทำไรไว้ อืมมมได้ครับ ตั้งแต่นั้นผมก็ลองผิดลองถูกเล๊อะเท๊อะครับอ่านเอกสาร เป็นเดือนๆ กว่าจะเข้าใจว่าเขาทำอะไรไว้
ที่นี่สอนผมหลายอย่างอีกเช่นเคย เพราะส่วนมากจะมีแต่ไฮโซๆ เข้ามาในบ.นักร้อง คนดัง สส. เยอะครับผมมองตัวเองตอนนั้นทำไมผมเหมือนฝงธุรีก้อนแห้งๆบนโลกนี้จัง แทบไม่มีตัวตนบนโลกนี้เลย ผมก็ชอบที่จะสังเกตุนะ ทำไมเขาถึงรวยกันจัง คนรวยๆคนเรียนสูงๆ เค้าพูดยังไง เค้าเดิน เค้าคิด เค้ากิน บลาๆๆๆยังไง (มันก็คือหน้ากากของเค้าแหละคับ แต่ผมควรมีไว้บ้างในบางสถานการ) ผมก็ศึกษาพวกเค้าแหละคับ พักหลังๆก็มีหลายคนถามจบอะไรมามาดูแลตรงนี้ได้ไง พอผมบอกวุท เค้าก็หาว่าผมโม้กัน555
อ่อสโคปงานผม งานroutineก็ดูแลเว็บไซต์ ซ่อมคอมแหละครับ แต่ก็ต้องมี ดีลกับ itune youtube(ออฟฟิตยูทูปไทยแลน เจ๋งโคตรๆ ห้องอาหารเค้า มีเลี้ยงเกือบทุกอย่างที่ 7-11 มีแหละมั้ง เวลาผมไปดีลงานนี่หวานปากผมจริงๆ ห้าๆๆๆ) ก็ดีลงานกับพวก สโตต่างๆไปสัมนาตามครอสที่ บ.ส่งไปแหละเพราะ บ.นี้เป็น บ.ทำเพลงขาย
(วันหนึ่งนายผมเจ้าของบริษัทซื้อบ้านให้ลูก ราคา 27 ล้าน!!! แต่ลูกแกไม่อยู่ บ้านเลยไม่มีคน นายเลยให้ผม เข้าไปอยู่ดูแล แต่ผมอยุ่บ้านสำหรับคนใช้นะครับ5555)
ความรัก~~ช่วงนี้โคตรพีค ผมก็คบกับคนในเฟสนี่แหละคุยๆไปเค้าอยุ่ นครพนม ยังเรียนอยุ่ปี 3 ผมนั่งรถทัวไปหาทุกเดือน ช่วงนี้พอมีตังเปย์ได้นิดๆหน่อยๆ555 แต่ครั้งสุดท้ายที่ไปหาเค้า ผมกะไปเซอไพร เซอไพรสัสๆเลย ผมนะ ผมไปถึงเช้าเคาะห้องเค้าเปิดมาเจอผมทำหน้าตกใจ ผมเห็นหน้าก็เข้าใจทุกอย่างแหละคับ ผมถามอยุ่กับแฟนหลอ เค้าน้ำตาไหลและพยักหน้า(ใส่ชุดนอนไม่ได้นอนด้วยแสสส) ทรุดจ้า ตั้งสติได้ผมพยายามเดิน ไป บขส กลับสิครับ น่าจะไกลเป็น10กิโล เขาบอกขอไปส่งผม ผมนี่พระเอกเลย บอกว่าถ้ายังสงสารผมอยู่ให้เขากลับไปอยุ่กับเขาเทอะ เขาขอไปส่งเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่ยอม(แม่มพูดอย่างกะจะส่งกุไปตาย) ผมเดินได้สัก 3 กิโล หน้าหนาวด้วยที่นั่นแทบเป็นน้ำแข็ง แต่ก็มีรถผ่านมา ก็อาสัยเขาไป จบ!เรื่องนครพนม
จริงๆเรื่องความรักกระโหลกกระลาทำนองนี้ผมมีอีก 2-3ครั้งนะแต่ช่างมันเทอะนอกเรื่อง
เริ่มกันใหม่ ใช้หนี้ที่กดบัตรเปย์ไปกันต่อ555
แต่เพราะทำงานที่นี่ผมได้เจอเรื่องที่ไม่คาดฟัน
วันนั้นมีงาน คอนเสิด คาราบาว ผมรู้จักกับเฮียคนจัด เป็นญาติของนายผมแหละ เฮียแกบอกให้ไปช่วยงานหน่อย ผมได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้า staff ค่อยดูแลเรื่องตั๋ว เรื่องดูคนเข้างาน งานนี้เป็นงานการกุศน ก็มีหน่วยราชการ มาช่วยๆกันเยอะ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง มาช่วยเป็นเจ้าหน้าที่ staff อายุเยอะกว่า 5ปี ผมก็จัดหน้าที่ให้พี่เขาปรกติแหละ แต่ผมก็เหร่ๆพี่เขาอยุ่นะห้าๆๆ พอเลิกงาน เจ้าหน้าก็มาถ่ายรูปกัน โดยพี่เขาเป็นคนถ่าย ปฏิบัติการเนียนเกิดขึ้น บอกพี่ส่งรูปให้ผมมั่งนะ ทางline 555 และผมก็ได้คุย มารู้ทีหลังว่า พึ่งโดนแฟนนอกใจ ยังทำใจอะไรไม่ได้
ผมก็ตามจีบครับ เป็นผู้หญิงที่จีบยาก ที่สุดที่เคยจีบมา คนอกหักต้องหาคนคุยด้วยสิ แต่พี่แกพูดกะผมตรงๆเลยว่า ยังทำใจไม่ได้ไม่คุยกับใคร แต่ผมก็ใช้มารยาจีบมาจนได้อะ แทบจะต้องขู่ฆ่าตัวตายกันเลย555
ตั้งแต่คบผู้หญิงคนนี้ มาชีวิตพริกจากหน้าตีน เป็งมือเลย ผมมีรถ มีโน่น มีนี่ ที่เคยอยากได้ ผมแทบไม่เคยทะเลาะกันเลยผมคงเจอแล้วแหละ2-3ปีและไม่ทะเลาะกัน
ผมก็เริ่มขยับขยายหน้าที่การงาน เริ่มอ่านหนังสือเพราะมีปัญญาซื้อแล้ว เล่มแรกที่เปลี่ยนความคิดผมไปเลยคือ rich dad poor dad เล่ม2 แบบมันมีความรู้อะไรแบบนี้ด้วยหลอมันมีหนังสือสอนคนแบบนี้ด้วยหลอและผมก็มีทั้ง 4 เล่ม ผมชอบอ่านประวัติคนดังๆมากๆหนังสืออ่านหมด เล่นหงเล่นหุ้นก็ศึกษา สามก๊ก บลาๆๆๆ แต่ไม่อ่านกาตูนนะ อิอิ
ผมออกจากที่เก่า ไปอยู่ บ.ในเครือข้าวหงทอง และก็ไปอีก ล่าสุดที่เคยทำงานประจำคือ ดีลเลอใหญ่ของ toyota ที่มีสาขาใน กทม. 13 สาขา หน้าที่ก็เดิมๆครับ ดูแลเว็บ marketing media ผมเป็นรองผู้จัดการ ที่ดูแลทุกสาขา แต่ก็เบ้เขาอยู่ดีครับ ผมเลียไม่เป็น
ผมตัดสินใจ ออกมาขายของอยู่ต่างจังหวัด ได้ 6-7เดือนแล้วถามว่าตอนนี้ก็กำลังแย่แหละครับ ขายยากฝนตกไปขายไม่ค่อยได้