หลังจากที่เมื่อวานได้ฟังเพลงเต็ม ๆ แล้ว มีความคิดเหมือนหลาย ๆ คนที่ว่าเพลง โทษที่เอาแต่ใจ ไม่ได้เจาะกลุ่ม mass ไม่ได้คาดหวังถึงขนาดให้ออกมาเปรี้ยงแบบตบหัวลากแฟนเพลงเข้าบ้าน  แต่คงตอบโจทย์การสร้าง Brand loyalty (แก้คำ 55+) ของผลิตโชคกับฐานแฟนคลับที่มีอยู่ตอนนี้ให้เหนียวแน่น มั่นคงยิ่งขึ้นมากกว่า  เพลงจึงออกมาในแบบที่เป็นการสื่อสารเฉพาะกลุ่ม ระหว่างศิลปินกับแฟนคลับที่เข้าใจ Story ระหว่างกันเป็นอย่างดี

การดึงแฟนคลับปัจจุบันที่มีอำนาจซื้อสูงไว้ ณ ขณะที่กระแสกำลังต่อเนื่อง ดีกว่าการจับกลุ่มเป้าหมายที่ยังคาดหวังไม่ได้ คืออาจจะชอบ อาจะไม่ชอบ และที่สำคัญอาจจะไม่โหลด  (อันนี้ต้องยอมรับแฟนคลับผลิตโชคในเรื่องการสนับสนุนศิลปินโดยการซื้อของลิขสิทธิ์) เพลงจึงออกมาในแนวเบา ๆ บอกเล่าเรื่องราว (แบบ งง งง แต่แฟนคลับเข้าใจ)  ไม่ได้โชว์สกิลโหด ๆ มากนัก มีกรู๊ฟน่ารัก ๆ สไตล์ผลิตให้แฟนคลับกรี๊ด มีแรฟเท่ห์ ๆ ตามที่แฟน ๆ ร้องขอ มีท่อน ENG ตอกย้ำความผลิตโชครับกระแสหน้ากาก  มี Music Video สีลูกกวาดหวาน ๆ กับการเผยตัวตนในอีกมุมของผลิต (ที่คุ้นกันดีในหมู่แฟนคลับ แต่แฟนเพลงอาจจะยังไม่ค่อยเห็น) คือ ความเด๋อด๋า ความยียวนกวนประสาท ความออดอ้อนในแววตา ซึ่งเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของผลิตโชคที่ไม่ค่อยได้เคยหยิบออกมาใช้ในการโปรโมท

ด้านเนื้อหาของเพลงผมก็ชอบนะ คือมีความเข้าใจง่าย พูดตรง ๆ ไม่ต้องตีความมาก ก็เป็นคนแบบนี้ จะให้เปลี่ยนคงไม่ได้ และไม่คิดจะเปลี่ยน เพราะฉะนั้นอย่างอนหรือชวนทะเลาะให้เสียเวลาไปเลย มารักกันเถอะ เพียงแต่ที่หลาย ๆ คนมองว่าฟังยาก อาจจะอยู่ที่การวางคำในเพลงที่ออกจะงง ๆ ในบางช่วง เหมือนเวลาไปเที่ยวผับแล้วดีเจเปิด Beat ต่อเพลงไม่เข้ากัน เต้นแล้วขาพลิก ต้องตั้งสติกันใหม่นั่นแหละ  แต่มาตีตื้นตรงท่อนแรฟนั้นดีงามน่าจะติดหูคนฟังและถูกนำเอาไปร้องตามได้ง่าย เป็นท่อนที่น่าจะทำให้ได้แฟนบอยเพิ่มขี้น (สำหรับเอาไปร้องจีบสาว ๆ )

สรุปคือเป็นเพลงที่เด็กฟังได้ ผู้ใหญ่ฟังดี สาว ๆ ชอบ  เพียงแต่อาจจะไม่เปรี้ยงปังดังที่แฟนเพลงกลุ่มฮาร์ดคอร์ คาดหวังว่า ผลิตโชคต้องมาในแนวรันทดโหด ๆ  อกหัก โดนทิ้งให้เดียวดาย โดดเดี่ยวอ้างว้างปานจะขาดใจ เสียงร้องมีความโหยหวน โชว์สกิลเทพ ๆ แบบ อาร์แอนด์บี ตัวพ่อ ฟังแล้วน้ำตาไหลพราก ๆ (5555 อันนี้ล้อเล่น)

แต่สิ่งหนึ่งที่ชอบและต้องตั้งกระทู้ฝากถึงค่ายไวท์ มิวสิค คือ หลังจากที่ได้ฟังผลิตโชคร้องอะคูสติคเมื่อวาน (ซึ่งออกตัวว่าชอบมากกว่าตัวเต็ม 5555+) คือ มันดี มันฟังง่าย และเข้าถึงกลุ่มแฟนเพลงได้ด้วย ด้วยน้ำเสียงที่ละมุนนุ่มพริ้วของผลิต ทำให้เกิดทำให้เกิดอีกเวอร์ชั่นที่เบา ฟังรื่นหูและโชว์สกิลการร้องแบบที่อยากเห็น และมีเสน่ห์แบบผลิตโชค เลยแอบอยากได้ โทษที่เอาแต่ใจ (Sorry) แบบอะคูสติคที่เป็น Studio Mix เจ๋ง ๆ มาไว้ฟัง (บนรถ ตอนก่อนนอน ตอนทำงาน) เพราะไม่สะดวกไปหาฟังเองตามงานจ้าง งานโชว์ต่าง ๆ (สังขารไม่อำนวย) และระบบเสียงบางที่มันก้อไม่ได้ด้วย

ทำให้นึกถึงเวลาศิลปินยุค 90 ออกซิงเกิ้ล มันจะมีแบบที่ทำออกมาเป็น MIX เวอร์ชั่น ในสไตล์ต่าง ๆ กัน เพื่อให้คนฟังมีทางเลือกมากขึ้น และเหมาะกับการนำไปใช้งานที่แตกต่างกัน (มีหลายเพลงที่ Mix เวอร์ชั่นดังกว่าเวอร์ปกติ ด้วยซ้ำ 555+) บรรจุอยู่ใน CD ซิงเกิ้ลที่ขาย (จริง ๆ อาจเป็นกลยุทธการตลาดเพื่อให้ขายได้ทั้งซีดีซิงเกิ้ลและแผ่นเต็ม)   เช่นเปิดตามคลื่นวิทยุ ก็จะมี Radio Mix (ส่วนตัวชอบหาฟังมิกซ์นี่)  เปิดตามผับ ก็จะมี DJ Mix  มี Dance MIX  มีอะคูสติคเวอร์ชั่น  ให้แฟน ๆ ได้เลือกฟังในแบบเวอร์ชั่นที่ตัวเองชอบและตีตลาดได้กว้างขึ้นในคราวเดียว ด้วยความสามารถทางดนตรีที่มีอยู่ในตัวผลิตโชค และความสามารถของค่ายน่าจะทำออกมาได้ไม่ยากและเอาอยู่  (หรืออาจะจะมีทำอยู่แล้วไม่รู้เพราะไม่ได้ติดตามวงการเพลงมานานมากละครับ)

สุดท้ายในฐานะแฟนเพลงรุ่นเก่า(และแก่) รุ่นแรก (แต่ไม่ได้ตามติดไปตามงานนะครับ ฟังเพลงอย่างเดียว) ก็ขอให้การกลับมาในครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง ให้ผลิตโชคมีแฟนคลับและแฟนเพลงติดตามต่อไปนาน ๆ และหวังว่าจะมีงานเพลงโชว์เสียงและสกิลเทพ ๆ สไตล์ผลิต ออกมาให้ได้ฟังอย่างที่หลาย ๆ คนคาดหวังนะครับ ไม่ต้องรีบ แต่ขอให้ออกมาให้ดีที่สุด