ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนว่าเราเป็นสาวประเภทสองและคือเราคุยกะผช.มาได้ประมาณ 1เดือน ก็มีนัดทานข้าว เทียวนู้นนี่นั้นด้วยกันบ้าง เขาเป็นผู้ชายที่ดูแลเทคแคร์เราดีมาก แต่ฮีไม่รู้ว่าเราไม่ใช่ผญ. พอเรารู้ว่าเขาไม่รู้เรารีบหาโอกาสบอกความจริงเลย. สุดท้ายเขาขอเวลาให้คำตอบเรา แล้วก็คุยทุกอย่างปกติ แต่เราสัมผัสได้ว่า เขาเริ่มเปลี่ยนไป แต่ในใจลึกๆเราก็อยากได้เขาเป็นแฟนจริงๆ. ลืมบอกไปว่าผช.ที่มาจีบเรา เป็นพ่อม้าย. อาชีพฐานะค่อนข้างมั่นคงค่ะ มีหน้ามีตาพอสมควร. เขาเลยขอเวลาคิดทบทวน จนตอนนี้หลังจากที่เราบอกความจริงมาได้เดือนกว่าแล้ว.  เขาก็ยังไม่ให้คำตอบ คือมันอึดอัดมากอยู่แบบเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่แฟน. พี่เขาเคยมาหาอ่านในกระทู้พันทิฟเหมือนกันว่าผช.ที่ชอบกระเทย ยังเป็นผช.ไหมนางหาข้อมูลสารพัด. ทุกคนคิดว่าเราควรรอต่อไป หรือตัดใจเดินออกมาดีค่ะ   แค่นึกถึงวันที่เขาจากไปเราก็เจ็บ แปลบๆ  จะรอต่อไปก็กลัวจะได้รอเก้อ. สับสนและทำตัวไม่ถูกมากๆเลยค่ะ. มีน้อยใจในโชคชะตา คือแบบถ้าเราเป็นผญ.จริงๆปัญหานี้คงไม่เกิด.  ทุกอย่างคงสมบูรณ์แบบ. แต่นี่มันไม่ใช่เลย. ไม่รู้ว่าสาวสองคนอื่นๆเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้หรือเปล่า สาวนตัวที่เคยเจอผ่านๆมาคือรู้แล้วคบต่อ. หรือรู้แล้วเลิกเลย. ไม่กั๊กไว้แบบนี้ เราจะไปก็ไม่กล้า จะอยู่ก็แทบบ้าแล้ว. ไม่มีสถา๊ะที่ชัดเจน. ร้องไห้และเครียดมากเลยค่ะ หาทางออกไม่เจอ ได้แต่รอ และรอไปเรื่อยๆ