ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน...ประเดิมด้วยรูปเมื่อสองวันที่แล้วละกันครับ

๑. สุนัขชื่อ "บัวลอย" ขณะกำลังจะหมอบนอนหน้าซุ้ม "เหลืองชัชวาลย์"

ถ้าจะย้อนอดีตของซุ้มฯ นี้ ก็อ่านจากกระทู้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/35231447


***

สายๆ วันนี้...อากาศเย็นสบาย แว่วเสียงนกร้อง และไม่มีแดด
ผมจิบกาแฟแล้วมองไปรอบๆ ที่ ก็ให้รู้สึกสดชื่นและอารมณ์แจ่มใส
จึงคว้ากล้องตัวเล็กๆ มาถ่ายภาพเก็บไว้ แล้วก็อยากนำมาถ่ายทอดไว้ ณ ที่นี้ด้วย

ตั้งแต่ได้ที่ดินขนาดหนึ่งไร่ต้นๆ มา ผมก็เสาะแสวงหาต้นไม้หลากหลายมาปลูกเพราะกระหายมานาน
มันคงเป็นอารมณ์บางส่วนที่ขาดหายตอนสมัยอยู่เมืองหลวงมาเกือบจะยี่สิบปี ในคอนโดฯ แคบๆ
พอได้กลับมาอยู่แถวบ้านเกิดและมีที่ดินที่จะใช้ชีวิตในบั้นปลายเท่านั้น
อารมณ์ถวิลหาอยากปลูกต้นไม้จึงท่วมท้นล้นลึก ผมชอบสีเขียวๆ ของต้นไม้ ทั้งรักดอกไม้ด้วย

มาชมรูปกันต่อดีกว่าครับ

๒. ยามสายๆ ของวันนี้--



๓. ด้านข้างๆ ซุ้มนั่งเล่น ซ้ายมือที่เห็นดอกพวงสีเหลืองๆ คือต้น "โซ่ทอง"
อ้าว! บัวลอยมากินน้ำตรงนี้อีกแล้ว นั่นมันน้ำล้นของพ่อนะ



๔. ต้นโซ่ทอง หรือ "สร้อยสุวรรณ"
ส่วนขวามือที่เห็นต้นแห้งๆ ยืนตายคือต้น "พุดน้ำบุศย์" แสนเสียดายมากๆ



๕. ถ่ายจากแนวข้างกำแพง ผมจับเหลืองชัชวาลย์พาดเกี่ยวกับกำแพงสักช่องหนึ่ง



๖. วนไปอีกด้านเพื่อพิศชมมุมอื่นของซุ้มนั่งเล่นนี้กันครับ



๗. ดอกม่วงๆ เหนือต้นสาวน้อยปะแป้งและเหนือต้นหางหงส์ ก็คือต้น "พวงคราม" นั่นเอง



๘. ลองซูมเข้าไปใกล้ๆ ยลโฉมดอกพวงคราม เห็นผีเสื้อกำลังเริงร่าย



๙. เดินเข้าไปด้านหลังซุ้มนั่งเล่น ด้านที่ติดกับรั้ว แล้วมองออกไป...



๑๐. แหงนมองขึ้นไปนิดหนึ่ง...นั่นไง! หลังคาซุ้มที่เหลืองชัชวาลย์แผ่คลุม



๑๑. มองลอดซุ้มออกไปยังประตูรั้วหน้า ซ้ายมือจะเห็นโครงเหล็ก นั่นคือ "ซุ้มองุ่น"
ส่วนดอกเหลืองๆ รางๆ นั่นก็ต้น "บานบุรี"



๑๒. โครงเหล็กของซุ้มองุ่น ในอนาคตจะทำพื้นไม้ที่ซุ้มนี้
การปลูกต้นไม้ต้องใจเย็นๆ บางต้นอาจโตช้า และบางต้นก็โตเร็ว
มะยมหวาน - รสชาติฝาดๆ รอลูกสุกจะออกหวาน
การเวก - รอปลูกลงดิน
สะเดาป่า - ช่างไปตัดกิ่งทิ้งเพราะมันเอน และเทปูนถนนเข้าบ้านจึงทับราก รอดูว่าจะแตกตุ่มแตกกิ่งมั้ย



๑๓. ทางเข้าบ้านเทปูนทอดไป นั่น! บัวลอยหนีไปนอนใต้ที่จอดรถ
ขวามือไกลๆ เห็นแนวไม้เลื้อยตรงหลังคา เข้าไปดูกันว่ามันต้นอะไร?



๑๔. ต้นช่อมาลี หรือ "กุมาริกา" หรือ "สร้อยสุมาลี" รอสูดกลิ่นหอมของต้นนี้ด้วยใจระทึก



๑๕. เดินเอื่อยๆ มาดูด้านข้างตรงนี้ ก็จะเห็นต้น "ทองอุไร" เด่นสะดุดตา



๑๖. ต้นทองอุไร



๑๗. ภาพถ่ายจากที่จอดรถเมื่อมองออกไปยังรั้วหน้าบ้าน
ช่วงนี้...ฝนตกบ่อย หญ้าเริ่มมีชีวิตชีวา  ต้นไม้ก็เขียวขจีพอให้ชุ่มชื่นหัวใจ



๑๘. อีกสามสี่ปี...มันจะเปลี่ยนแปลงเป็นเช่นไร?
แล้วถ้าอีกสักสิบปี...มันจะรกครึ้มหรือร่มรื่น หรือเป็นอย่างไร?
แต่ถ้าอีกสักสามสิบหรือสี่สิบปี...เราจะมีชีวิตอยู่ได้ชื่นชมหรือได้เก็บภาพตรงจุดเดิมอีกหรือเปล่า?


ปลูกต้นไม้ต้องใจเย็นๆ การรอคอยย่อมมีผลตอบแทนให้ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
ยามมีเวลาก็คลุกคลีตีโมง สำรวจตรวจตรา และดูแลต้นไม้บ้าง
ผมก็ทำเท่าที่ไหว เท่าที่ปัจจัยอำนวย และเท่าที่มีเวลา...

รอชมและอ่านจากด้านล่างกันต่อนะครับ

***