สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรก แค่อยากจะมาถามความรู้สึกและความเห็นของคนที่มีแฟนน่าเบื่อจะได้ตัดสินใจถูกว่าควรจะคบต่อหรือเลิกดี
บอกก่อนนะคะว่าเรากับแฟนคบกันมา2ปีกว่าแล้ว เขาเป็นรุ่นน้องเราหนึ่งปี คือเราอายุ19หน่ะค่ะ เราเป็นคนติดตลก เราจะชอบทำตัวติ้งต๊องบ้าบอเวลาที่อยู่กับพ่อแม่และคนที่เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกไม่อายที่จะทำตัวแบบนั้น แล้วแฟนเราก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่รับได้ และจะคอยทำตัวบ้าๆกับเราตลอด นั้นมันเป็นสิ่งที่ทำให้เราคบกับเค้าได้นาน ตลอดเวลาที่คบกันมาก็มีบางครั้งที่ต่างคนต่างมีกิ๊กบ้าง แอบคุยคนนั้นคนนี้บ้าง แต่คือเราเป็นคนดุและอารมณ์ร้อนมากๆก็ตามไปด่าทุกคนที่แฟนเราคุย โดยที่มีอยุ่ครั้งนึงเป็นวันศุกร์เราไปงานวันเกิดเพื่อนที่สันป่าตองก็คือไกลจากในเมืองเชียงใหม่มาก เราเลยต้องนอนค้างที่บ้านเพื่อน แล้วพอเช้าวันเสาร์แฟนเราก็ขอเลิกกับเราโดยที่บอกเหตุผลแค่ว่าไม่ชอบที่เราไปนอนค้างบ้านเพื่อนเพราะคิดว่าเราจะแอบไปมีอะไรกับคนอื่นมา ตอนนั้นเราติดเพื่อนมากเลยยอมเลิกไป แต่แล้วความจริงก็เปิดเผยค่ะ วันอาทิตย์เราไปนั่งร้านกาแฟร้านนึงแล้วไปเจอเพื่อนผู้ชายที่เคยชอบเรา เขาเอารูปแฟนเราที่ถ่ายคู่กับผู้หญิงคนนึงในห้องมาให้เราดู ซึ่งเป็นรูปที่อัพโดยไอจีและถ่ายที่หอของผู้หญิงคนนั้น เราก็เลยเอาไอจีของเราไปส่องแต่ผู้หญิงคนนั้นบล็อคไอจีเรา เราก็พอจะจำได้ว่าเคยทะเลาะกับแฟนเรื่องผู้หญิงคนนี้มาแล้วครั้งนึง เขาสองคนเรียนอยู่ที่เดียวกัน เราก็คิดแล้วแหละว่ามันต้องเป็นแบบนี้ อารมณ์ตอนนั้นคือผิดหวังมากค่ะ เสียใจมากๆด้วย นั้งร้องไห้ที่ร้านกาแฟตั้งแต่เที่ยง จนตอนเย็นก็ยังนั่งอยู่ที่ร้านเดิม จนเพื่อนเห็นว่าเราไม่ไหวแล้วแหละ เลยชวนเราไปกินเหล้าแถวนิมมานตั้งแต่1ทุ่ม เราก็ไปนั้งร้องไห้อีก ที่ร้านเปิดเพลงอะไรมาเราก็ร้องไห้หมด เพลงฝรั่งซึ่งฟังไม่รู้เรื่องก็ยังร้องไห้5555555 ตอนนั้นคือเพื่อนๆระดมกันมาปลอบใจ เราค่อนข้างสนิทกับเจ้าของร้าน ป้าเขาเห็นเราร้องไห้ตั้งแต่หัวค่ำจน4ทุ่มก็ยังไม่หยุดร้อง เลยโทรตามพ่อเรามา พ่อเราก็มาปลอบใจได้สักพักมานั่งกับเบียร์กับเราแล้วก็เพื่อนๆได้สักพักก็กลับไป แต่เรื่องยังไม่จบแค่นั้นค่าา เราเมาแล้วดันไปโทรเฟสเคลียกับยัยผู้หญิงคนนั้น นางเป็นรุ่นพี่เราสองปีนางก็บอกว่าไม่พอใจที่เราไปพูดกูใส่เลยนัดเจอกันแถวเซนเฟส ไอ่เราก็บ้าบวกกับอารมณ์ร้อนก็เลยไป เราไปกับเพื่อนประมาณ5-6คนได้ เพื่อนเราเป็นห่วงกลัวว่าจะเป็นอะไรเลยตามไปด้วย พอไปถึงภาพแรกที่เจอคือแฟนเรากับนางนั่นก็ซ้อนรถกันมา เอาอีกละจ้าร้องไห้อีกแล้ว55555555 ขอข้ามไปตอนที่เริ่มจะคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะคะ พอแฟนเราเผลอ เราทนไม่ไหวเลยเข้าไปกระชากผมผญ.คนนั้น แฟนเราเห็นก็เข้ามาดึงเราออกแล้วตีกับเรา อีผญ.นั้นก็เลยเข้ามาตีเราด้วยอีกคนนึง แล้วเพื่อนเราเห็นเลยเข้ามาแยก แล้วแฟนเราก็พาอินั้นขับรถกลับหอไปเลย ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกตกใจที่แฟนตีเราแทบที่จะปกป้องเราสิ นี่คือเธอเลือกผู้หญิงที่ได้เจอกันแค่ไม่ถึงเดือนหรอโอ้ยเจ็บ คือเหมือนกับจิตใจหลุดไปเลย เหว๋อมากลงไปนอนร้องไห้กับฟุตบาทเลยค่าา ที่เสียใจขนาดนี้เพราะนี่เป็นแฟนคนที่2เป็นการอกหักครั้งที่2ของเรา เพราะหวังไว้เยอะเลยเสียใจสุดๆ จนวันจันทร์ไปเรียนก็ไม่เป็นอันเรียน ร้องไห้อย่างเดียวเลย ผ่านไป2อาทิตย์ก็เริ่มดีขึ้น เขาก็กลับมาขอคืนดีมาขอโทษ ตอนนั้นเข็ดมากคือไม่เอาอีกแล้ว ผ่านไปสักพักเขาก็กลับไปคุยกับผญ.คนนั้น จนเราเริ่มคุยกับคนใหม่ผ่านไปประมาณ1เดือนแฟนเรากับผญ.คนนั้นก็เลิกกันแบบจริงจัง เราเลยกลับไปคืนดีกันอีกรอบ ผ่านไปก็ยังมีเรื่องผญ.มาเรื่อยๆจนเราชิน แต่ช่วง6เดือนที่ผ่านมาคือเขาไม่มีใครอีกแล้วอยู่กับเราคนเดียว ทำเหมือนตอนคบกันใหม่ๆ เหมือนเขาพยายามจะแก้ไขเรื่องที่ผ่านมา แต่ความรู้สึกลึกๆของเราเวลาที่นึกถึงเรื่องนี้ หรือเวลาที่ไปเที่ยวแล้วเจอผญ.คนนั้นเราก็จะรู้สึกเกลียดและอยากเลิกกับแฟนทุกครั้ง เรารู้สึกเหนื่อยมากๆกับการที่มาอยู่บ้านแฟนเรา คือที่บ้านเราอบอุ่น เวลากินข้าวก็ล้างใครล้างมัน มีแก้วน้ำเป็นส่วนตัว ห้องนอนส่วนตัว ของใช้ส่วนตัว แต่ที่บ้านเขาไม่ใช่เลย บ้านเขาอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ผู้หญิงที่บ้านจะเยอะ มีห้องนอนอยู่7ห้องนอน แฟนเรานอนห้องเดียวกับพี่สาวของเขา เรากับแฟนปูผ้านอนที่พื้น ส่วนพี่สาวเขานอนบนเตียง6ฟุต พี่สาวเขาเป็นคนที่น่าเบื่อมากๆที่สุดที่เราเคยเจอมาทั้งขี้บ่น ทั้งเห็นแก่ตัว น้องชายตัวเองยังไม่สามารถดูแลเองได้ ก่อนหน้านี้เราอยู่หอมาตลอด3ปีเพราะเราชอบอยู่คนเดียว เอาง่ายๆคืออยู่คนเดียวสะดวกกว่า แต่เราออกหอเพราะกลับไปอยู่บ้านได้อาทิตย์เดียว แฟนเลยชวนมาอยู่ที่บ้านเขาด้วย จนตอนนี้ก็5เดือนแล้วที่เราทนนอนพื้นทุกคืน ได้กินข้าวันละมื้อ ต้องล้างจานล้างแก้วที่ตัวเองไม่ได้กิน มันก็คงจะเป็นเรื่องปกติที่เวลามาอยู่บ้านคนอื่นก็ต้องช่วยงาน ถามว่าอึดอัดไหม ตอบว่ามากๆค่ะ บางทีก็อยากกลับไปนอนเตียงนุ่มๆกินข้าวอิ่มๆอยู่ที่บ้านตัวเอง แต่พอดีว่าแฟนเราเข้าบ้านเราไม่ได้เพราะคนที่บ้านเราไม่ค่อยชอบ เพราะเขาดูแลเราไม่ได้แถมยังต้องให้เรามาดูแลอีก แฟนเราไม่มีรถ รถที่ใช้คือรถเรา คือแฟนเราไม่มีอะไรเลย แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะไม่ได้คบเพราะเงินอยู่แล้ว พ่อเราให้เงินอาทิตย์ละ1500 แต่มันก็ไม่พอใช้สำหรับสองคนหรอกค่ะ แฟนเราเขาได้เงินอาทิตย์ละ500 บางทีก็อยากจะซื้อนู้นนี้บ้างแต่ก็นะ....เห้ออออ ตั้งแต่เรามาอยู่กับเขาก็ไม่ค่อยได้เที่ยวกับเพื่อนเลยเพราะเขาไม่ให้ไป จะไปเมื่อไหร่ก็ทะเลาะกันตลอด เราผ่านมาทุกเหตุการณ์แย่ๆของเขาเช่นพ่อเขาเสีย เราก็ไปงานศพที่เวียงแหงตั้งแต่วันแรกจนวันเก็บกระดูก เราเป็นเหมือนทั้งพี่สาวทั้งแฟนให้เขา เขาชอบมาน้อยใจบอกว่าเขาขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ อีกอย่างเขาเป็นคนเรียนไม่เก่ง ไม่ค่อยรู้การใช้ชีวิต เราต้องสอนตั้งแต่เรื่องกดเอทีเอ็มเรื่องเล็กๆน้อยเราสงสารเขามากเลยไม่อยากทิ้งเขาแต่เรื่องแย่ๆของเขาก็ชอบทำให้เราท้อ เบื่อ อยากจะกลับไปอยู่บ้านตัวเอง จนตอนนี้เราเริ่มเหนื่อยจนถึงขีดสุดแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะเลิกหรือจะคบต่อดี ความรู้สึกทั้งหมดมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยที่คนคบกันต้องทนได้ แต่สำหรับเราความรู้สึกทั้งหมดมันรวมๆกันจนมากขึ้นๆทุกวันจนไม่ไหวแล้วค่ะ