เรียนรู้ที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่.............นี่คือนิยามของการ Homecoming ครั้งนี้ของสไปดี้ การเรียนรู้นี้เป็นอีกหนึ่งก้าวของมาร์เวลเช่นกันหลังจากที่หนังสไปเดอร์-แมน เวอร์ชั่นของ แซม ไรมี่ และ มาร์ค เว็บบ์ ที่อยู่ในมือของโซนี่ทำไว้ โดยเวอร์ชั่นที่โทบี้เล่นผมเองชอบมากๆ ขณะที่ของแอนดรูเล่นแม้จะไม่ขี้เหร่ แต่ก็ไม่มีอะไรแปลกใหม่

จึงต้องขอบคุณมาร์เวลและผกก. จอน วัตต์ส มากที่ทำให้การคืนสู่เหย้าของปีเตอร์ครั้งนี้เป็นความสุขและชอบมากที่สุดของผม คือดูแล้วแบบ...เอออ สไปดี้มันต้องแบบนี้สิ! นักแสดงทุกคนทำหน้าที่ได้ดีมากๆ ตามข่าวมาตลอด ตอนแคสติ้งนักแสดงไม่คิดว่า ทอม ฮอลแลนด์ จะไหวกับบทนี้ มาโผล่ใน Civil War ก็ค่อนข้างชอบ ถือว่าเหมาะ แต่มาเป็นหนังเดี่ยวๆ ยังคิดว่าจะเป็นไง สรุป ชอบเลยล่ะ หนังทำให้เรานึกถึงส่วนหนึ่งในชีวิตวัยรุ่น มีโดนเมิน มีโดนแกล้ง มีเฮ้ว มีห่วย มีเจ๋ง หนังให้มาครบหมด (ส่วนใหญ่จะเจ๋งนะตอนผมวัยรุ่นน่ะ 5555)

ส่วนคนอื่นๆ ป๋าโรเบิร์ตดาวน์ก็มีบทที่น่าจดจำ ไม่มากไม่น้อย เป็นป๋าดันได้เป็นอย่างดี พอๆ กับแฮปปี้ที่ยังกวนๆ เหมือนเดิม ป้าเมย์ แหม่...น่ารักจัง ดีใจที่กวินเน็ทโผล่มาให้เห็น กลุ่มเพื่อนๆ และแฟนวัยทีนของปีเตอร์ที่ชอบสุดเป็นเจ้าอ้วนเนด ขโมยซีนจริงๆ พอๆ กันกับ คาร์เรนหรือสูทเลดี้

แต่ที่ต้องอวยและชื่นชมเป็นอย่างมากก็คือลุง ไมเคิ่ล คีตัน ที่ลุงแสดงได้อย่างยอดเยี่ยม เป็นตัวร้ายอีกตัวที่น่าจดจำ ฉากในรถที่ส่งไปงาน
Dance กดดันมาก ถึงเราจะรู้ว่าบทต้องทำให้รู้แน่ๆ แต่ลุงกดดันมากจริงๆ ทั้งบทแสดงออกมาทั้งความเป็นพ่อ เป็นผู้ใหญ่ที่แม้จะมีโอกาสฆ่าสไปดี้แต่ก็ไม่ทำ เพราะความที่ตนเป็นพ่อคนและสไปดี้เคยช่วยลูกสาวตัวเองไว้ สื่อออกมาได้ดีจริงๆ
ใครยังไม่ได้ไปดู แนะนำเลยครับ หนังดูเพลินทั้งเรื่อง กวนโอ้ยไปยัน end credit จริงๆ

ป.ล. หนังมีกิมมิคเล็กๆ เกี่ยวกับในหลวง ร.9 ของเรา จากความที่พระองค์ท่านมีความผูกพันกับ วอล์ท ดิสนีย์ เมื่อครั้งเสด็จเยือนสหรัฐฯ เป็นอีกสิ่งที่น่าประทับใจในหนังเรื่องนี้