.
       Liverpool คือหนึ่งทีมที่เคยมีผู้เล่นในตำแหน่งกองหน้าชั้นยอดมากมาย ถ้านับเฉพาะช่วงฟุตบอลสมัยใหม่ก็คงไม่มีใครไม่รู้จัก ฟาวเลอร์ โอเว่น ตอเรส หรือว่าซัวเรซ แน่ๆ ถ้าไม่ทะลึ่งออกเสียงเรียกชื่อเป็นสำเนียงเยอรมัน รายชื่อนักเตะเหล่านี้ คือ กองหน้าชั้นแนวหน้าของโลกในช่วงเวลาที่พีคที่สุดของตนเอง ในสีเสื้อแดงเพลิงของทีม Red Machine

       แต่ก็มีความจริงที่ต้องยอมรับว่า แม้ในยามที่ลิเวอร์พูลมียอดศูนย์หน้าดังกล่าวอยู่ภายในทีม พวกเขาก็ไม่เคยได้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของฟุตบอลลีคเลย ซึ่งสาเหตุหลักๆก็คือ กำลังสนับสนุนภายในทีมในตอนนั้นไม่ดีพอ ที่จะร่วมกันพาทีมไปสู่จุดหมายที่ทุกคนคาดหวัง จุดสุดท้าย จนในที่สุดบรรดาศูนย์หน้าตัวเก่งที่มีก็เลือกที่จะจากไป เพื่อไล่ตามความสำเร็จที่ตนอยากได้ในสีเสื้อทีมอื่น ที่พร้อมมากกว่าในการสนับสนุนทุกๆด้านเพื่อไล่ตามความสำเร็จ



       ตอนนี้นับเวลาได้เกือบ 3 ปีเต็มแล้วขาดไปเพียงไม่กี่วัน ที่ยอดศูนย์รายสุดท้ายอย่าง หลุย ซัวเรซ ก้าวออกจากทีมไป เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 2014 และลิเวอร์พูลก็ได้แต่ลองผิดลองถูกกับการหาคนมาทำหน้าที่แทน King Louis ที่บทสรุปคือเสียเวลาและเงินไปไม่น้อย แต่ก็ยังหาศูนย์หน้าที่ไว้วางใจได้ไม่เจอ คล้ายกับเชื้อสายหรือทายาทยอดกองหน้าของทีมนั้น....ได้สิ้นสุดลงแล้ว

       มองดู ณ ปัจจุบัน ผู้จัดการทีมอย่างคล็อปนั้น แม้จะปลุกปั้นให้ทีมกลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้ง ด้วยเกมส์รุกที่สุดแสนจะ “บ้าคลั่ง” แต่ทว่า JK ก็ยังไร้เงายอดกองหน้าทำหน้าที่ล่าตาข่ายให้กับเขา ถึงตอนนี้มีแค่ โดมินิค โซลันเก้ เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เป็นกองหน้าแท้ๆและเขาเป็นคนซื้อมาร่วมทีมด้วยตัวเอง ส่วนกองหน้าคนอื่นๆในทีมนั้น เป็นผู้จัดการคนเดิมอย่าง BR จัดหามา ไม่ว่าจะเป็น สเตอร์ริดจ์ โอริกี้ อิงค์ แม้กระทั้งเฟอร์มิโน่ ก็อยู่ในข่ายนี้ทั้งสิ้น

       ว่ากันตามตรงก็ไม่แปลก ที่คล้อปจะเลือกทำเช่นนี้ เพราะด้วยบุคลิกลักษณะที่ชอบทำทีมแบบปั้นผู้เล่นมากกว่าซื้อใหม่ ระยะเวลาเกือบปีครึ่งที่เขาก้าวเข้ามาคุมทีม จึงออกแนวปรับปรุงของเก่าหรือนักเตะเดิมให้มีประสิทธิภาพพอสำหรับแผนการเล่นใหม่ ที่เขาใส่ระบบ Gegenpressing เข้ามาเป็นแกนขับเคลื่อนการเล่นของทีม

       และหนึ่งในนักเตะเดิมอย่าง โรแบร์โต้ เฟอร์มิโน่ ก็ตอบสนองความต้องการของเจ้านายใหม่ ในบทบาทการเล่นแบบ False 9 ที่ทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเองและเล่นร่วมกับทีมมากกว่าจะยืนค้ำประจำตำแหน่งเป็นหน้าเป้าทำหน้าที่ตัวจบสกอร์อย่างเดียว



       ผลงาน 10 ประตู 7 แอสซิสต์ในฤดูกาล 2016/2017 ที่ผ่านมา อาจจะดูน้อยไปหน่อยสำหรับกองหน้าตัวความหวัง แต่หากเทียบกับผลงานฤดูกาลก่อนหน้านี้ 2015/2016 ก็จะเห็นว่ามีการพัฒนาอย่างมีนัยยะสำคัญ กับผลงาน 11 ประตู 1 แอสซิสต์ จะเห็นได้ว่าในปีที่ผ่านมาเขาได้เริ่มเป็นกองหน้าประเภทตัวป้อนให้เพื่อนมากกว่ากองหน้าตัวเป้า

       เมื่อพิจารณาองค์ประกอบอื่นด้วย เฟอร์มิโน่คนนี้ มีประโยชน์อย่างยิ่งกับเกมส์รุกสไตล์ที่คล้อปต้องการ อย่างการไล่เพลสซิ่งสูง เขาก็เป็นนักเตะที่ขยันทำหน้าที่ตรงนี้มากที่สุดในแนวรุก 3 คน ขยับขึ้นลงตามเกมส์รุกและเกมส์รับตลอดเวลา จนมีสถิติที่น่าเหลือเชื่อเมื่อเขาวิ่งรวมระยะทาง 379 km ในเกมส์พรีเมียร์ลีคปีก่อน และเฟอร์มิโน่ถูกจัดอันดับให้เป็นนักเตะที่วิ่งมากที่สุดเป็นอันดับ 8 ของลีค ทั้งๆที่เล่นกองหน้า

       ดังนั้นการที่ Liverpool ไม่มีข่าวจะหาผู้เล่นกองหน้าแบบพร้อมใช้งาน ที่ไม่ต้องรอโตแบบโซลันเก้เข้ามาร่วมทีม ผมจึงไม่ค่อยแปลกใจเลย เพราะรู้อยู่แล้วว่า ความไว้วางใจของนายใหญ่อย่างคล้อปที่มีต่อเฟอร์มิโน่นั้นมีมากแค่ไหน และยิ่งมั่นใจไปอีกเมื่อการมอบหมายเสื้อหมายเลข 9 ให้เฟอร์มิโน่สวมใส่ นั้นแสดงว่าอนาคตทีมที่คล้อปกำลังสร้างขึ้นนั้น เฟอร์มิโน่ยังเป็นส่วนสำคัญที่จะช่วยต่อยอดไปให้ถึงฝันให้ได้

       ผมสารภาพตรงๆว่า ตามความคิดของผม ก็ยังมีศูนย์หน้าอีกมากมายที่มีความเฉียบคมการทำประตูมากกว่าเฟอร์มิโน่ และมีศูนย์หน้ารายชื่ออีกเป็นโหลที่จัดว่าเป็นศูนย์หน้าชั้นแนวหน้าของโลกยืนขวางกั้น เฟอร์มิโน่ให้ห่างไกลจากคำๆนั้นสุดกู่ แต่ถึงรู้เช่นนั้น ผมก็ยังเชื่อใจกับกองหน้าเบอร์ 9 คนใหม่แต่หน้าเก่าของทีมรายนี้ เพราะเชื่อว่าสิ่งที่เขามีสามารถสร้างประโยชน์ให้กับทีมได้แน่นอน แม้จำนวนประตูที่เขาทำได้จะดูน้อยไปก็ตาม

       เพราะ Liverrpool ในยุคของเจอร์เก้น คล้อป ไม่ใช่ทีมแบบ One For All ที่ต้องมีผู้เล่นซุปเปอร์สตาร์มาแบกทีมไว้คนเดียว แต่เป็นทีมแบบ All For One ที่ผู้เล่นทุกคนจะต้องทุ่มเททำงานหนักด้วยกัน เพื่อไปสู่ความสำเร็จ ถึงเฟอร์มิโน่ จะยิงไม่ได้ ก็ยังมี คูติณโญ่ มาเน่ ลัลลาน่า ไวนาดุม เฮนเดอร์สัน หรือชาน เข้ามาช่วยกันทำหน้าที่ตรงนี้ ทดแทนด้วยการเล่นแบบทีมเวิร์ค และนั่นคือนิยามความหมายของคำว่า “ทีม”

---

แหม...ช่างเป็นข้อเขียนที่จบได้สวยงามท่ามกลางทุ่งดอกลาเวนเดอร์เสียจริง 555+

       ก็อ่านกันไปเพลินๆนะครับ กับวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่ผมพยายามเขียนหรือหาเรื่องราวในทีมที่ผมรักและเชียร์มาตั้งกะทู้ ก็เพราะว่าอยากให้บรรยากาศการสนทนาแลกเปลี่ยนกันในห้องพรีเมียร์ มีเรื่องราวของฟุตบอลจริงๆบ้าง แม้บางครั้งอาจจะเป็นมุมมองที่มาจากพื้นฐานการเชียร์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ซึ่งอาจทำให้การวิจารณ์ไม่ครบถ้วนรอบด้านทุกแง่มุม ไม่เกาะกุมประเด็นสำคัญๆที่ควรวิเคราะห์วิจารณ์ได้ จากการนำเสนอข้อมูลแบบไม่ครบถ้วนทั้งข้อดีและข้อเสีย ซึ่งก็อย่างที่บอกนั้นแหละครับ เพราะคำว่า “เชียร์” คำเดียวนั้นแหละครับ ที่ยังทำให้ผมเป็นแฟนบอลธรรมดาคนหนึ่ง เหมือนกับทุกคนในที่แห่งนี้

*แก้ไขคำผิด