เป็นกระทู้แรกเลยค่ะ ที่อยากแชร์ประสบการณ์ความรักที่หน่วงมากในครั้งนี้
เอาตรงๆเลยนะคะ เราคบกับแฟนที่เป็นทอมครั้งแรก แต่เราไม่ได้เป็นดี้นะคะ เป็นผู้หญิงทั่วไป แต่พอได้มาคบกับทอมคนนี้ เรากลับรักเค้ามาก เราพาไปรู้จักกับพ่อแม่เลยนะคะ เป็นคนแรกที่พาไปแนะนำ เราคบกันมาปีนึง ปีนี้เราจะเรียนจบแล้วด้วย แต่จู่ๆ ก่อนวันที่เราจะบอกเลิกแฟน คือเราเดินทางไปหาแม่ที่ลำปาง ไปดูแลแม่ที่กำลังจะผ่าตัดหัวใจ แต่จู่ๆตอนที่เรากำลังขึ้นรถ เราเห็นข้อความนึงในเฟสบุ๊คของแฟนที่เค้าได้ล็อคอินทิ้งไว้ แล้วนึกเอะใจลองเปิดดู แต่ว่าแอบเห็นมาซักพักแล้ว ว่ารุ่นน้องผู้หญิงที่จะมาเข้าเรียนใหม่ปีนี้ทักมาซักพัก แต่เราเชื่อใจมาตลอด คิดว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลย แต่แล้วมันก็มาถึงจุดที่พีคมาก เมื่อเราได้เปิดดู ข้อความมันเยอะมาก เค้าคุยกันเชิงชู้สาว เด็กผู้หญิงรุ่นน้องคนนั้นก็รู้ว่าแฟนเรามีเราอยู่ แต่ก็มาหยอดตลอด แฟนเรามันก็ดันเล่นด้วยนี่สิ ตอนนั้นตัวเราชาหมดเลยค่ะ น้ำตาไหลแบบไม่อยากให้ไหล แต่มันไหลมาเอง มันทำอะไรไม่ถูกเลย จากนั้นเราก็แคปข้อความส่วนนั้นไปถามแฟนว่าตกลงมันอะไร เขาบอกว่าไม่มีอะไร เราไม่ตอบอะไรค่ะ เราขอเลิกเค้าตอนนั้นเลย แต่เค้าบอกไม่เลิกจะรอเรากลับไปละค่อยคุยกัน เจ็บมากเลยค่ะ บอกเลิกเค้าทั้งที่เรายังรัก ไม่เคยเตรียมใจกับเรื่องนี้เลย..
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรารู้สึกแย่มาก ต้องดูแลแม่ ให้กำลังใจแม้ว่าตัวเองจะรู้สึกแย่แค่ไหน คือต้องยิ้ม ต้องสู้ ไหนจะโปรเจคก่อนจบ แล้วมาเจอแฟนนอกใจอีก มันโครตเป็นช่วงมรสุมชีวิตที่สุด เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ได้แต่เสียใจ แต่ร้องไม่ได้ แต่ช่วงนั้นแฟนเราก็พยายามจะติดต่อจะคุยกับเรานะคะ เราก็ไม่อยากคุยด้วยเลย ละมีวันนึงวันที่เค้าหายไป รุ่นน้องที่สนิททักมาบอกค่ะ หายไปไหนไม่รู้ ที่บ้านก็ไม่มี รุ่นน้องกับเพื่อนก็ช่วยตามหาที่โน่น ใจเราก็ร้อนรน โทรหาคนที่รู้จักเค้า ตอนนั้นเราเครียดมากใจกระวนกระวายที่สุด น้ำตาก็ไหล เราคิดว่าเค้าจะขี่มอไซต์มาหา เพราะรุ่นน้องบอกรถยนต์อยู่ที่หอ เราให้เพื่อนที่ลำปางช่วยขับรถวันหาหลายชั่วโมงมาก พยายามติดต่อคนนั้นคนนี้ เรารู้สึกแย่มากจนถึงเช้าอีกวัน เขาโทรมาหา เราถามเค้าว่าหายไปไหนมา เค้าบอกกับเราว่าแค่ไปใช้ความคิดนิดหน่อย ละก็บอกยอมเลิกกับเรา ตอนนั้นความรู้สึกเรามันวูบเลยค่ะ เอาอะไรคืนมาไม่ได้จริงๆ อยู่ก็เจ็บไปก็เจ็บ เลือกทางไหนก็เจ็บ เราก็คิดว่า อืม เราบอกเลิกเค้าเองนิ ได้แค่โอเค ..แต่รุ่นน้องที่สนิทก็พยายามขอโอกาสให้แฟนเรา เค้าบอกว่ามันไม่ได้มีอะไรจริงๆ แล้วหลังจากนั้น..
รู้มั้ยคะ หลังจากที่เราได้เลิกกับแฟนเรา เราก็มารู้เรื่องจากรุ่นน้องที่สนิทที่เป็นเพื่อนสนิทแฟนเราทักมาบอกเราว่า วันที่เขาหายไป เขาไปอยู่กับเด็กที่คุยด้วยคนนั้นจริงๆ ไปอยู่ด้วยกันทั้งสองวัน ...นี่คือสิ่งที่บอกว่าไม่ได้มีอะไร 555 เจ็บดีค่ะ ..ตอนนี้เค้าก็คบกันแล้วค่ะ
แค่อยากถามว่า.. นี่คือสิ่งที่เราควรจะได้รับจากคนที่รักหรอ? นี่คือสิ่งตอบแทนความซื่อสัตย์ของเราใช่มั้ย? เธอทั้งสองเคยรู้สึกผิดกันบ้างมั้ย? ทำไมเป็นเราเองที่รู้สึกแย่จนต้องถอยมา ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย..
เราสัญญาถ้ามีแฟนใหม่ก็จะเป็นแฟนที่ซื่อสัตย์ตลอดไป เพราะเราเชื่อว่าซักวันเราต้องเจอคนที่รักเราจริงๆ
ถ้าโดนแฟนทอมนอกใจ แล้วตัดสินใจเดินออกมาเอง เราตัดสินใจถูกใช่มั้ยคะ?
เอาตรงๆเลยนะคะ เราคบกับแฟนที่เป็นทอมครั้งแรก แต่เราไม่ได้เป็นดี้นะคะ เป็นผู้หญิงทั่วไป แต่พอได้มาคบกับทอมคนนี้ เรากลับรักเค้ามาก เราพาไปรู้จักกับพ่อแม่เลยนะคะ เป็นคนแรกที่พาไปแนะนำ เราคบกันมาปีนึง ปีนี้เราจะเรียนจบแล้วด้วย แต่จู่ๆ ก่อนวันที่เราจะบอกเลิกแฟน คือเราเดินทางไปหาแม่ที่ลำปาง ไปดูแลแม่ที่กำลังจะผ่าตัดหัวใจ แต่จู่ๆตอนที่เรากำลังขึ้นรถ เราเห็นข้อความนึงในเฟสบุ๊คของแฟนที่เค้าได้ล็อคอินทิ้งไว้ แล้วนึกเอะใจลองเปิดดู แต่ว่าแอบเห็นมาซักพักแล้ว ว่ารุ่นน้องผู้หญิงที่จะมาเข้าเรียนใหม่ปีนี้ทักมาซักพัก แต่เราเชื่อใจมาตลอด คิดว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลย แต่แล้วมันก็มาถึงจุดที่พีคมาก เมื่อเราได้เปิดดู ข้อความมันเยอะมาก เค้าคุยกันเชิงชู้สาว เด็กผู้หญิงรุ่นน้องคนนั้นก็รู้ว่าแฟนเรามีเราอยู่ แต่ก็มาหยอดตลอด แฟนเรามันก็ดันเล่นด้วยนี่สิ ตอนนั้นตัวเราชาหมดเลยค่ะ น้ำตาไหลแบบไม่อยากให้ไหล แต่มันไหลมาเอง มันทำอะไรไม่ถูกเลย จากนั้นเราก็แคปข้อความส่วนนั้นไปถามแฟนว่าตกลงมันอะไร เขาบอกว่าไม่มีอะไร เราไม่ตอบอะไรค่ะ เราขอเลิกเค้าตอนนั้นเลย แต่เค้าบอกไม่เลิกจะรอเรากลับไปละค่อยคุยกัน เจ็บมากเลยค่ะ บอกเลิกเค้าทั้งที่เรายังรัก ไม่เคยเตรียมใจกับเรื่องนี้เลย..
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรารู้สึกแย่มาก ต้องดูแลแม่ ให้กำลังใจแม้ว่าตัวเองจะรู้สึกแย่แค่ไหน คือต้องยิ้ม ต้องสู้ ไหนจะโปรเจคก่อนจบ แล้วมาเจอแฟนนอกใจอีก มันโครตเป็นช่วงมรสุมชีวิตที่สุด เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ได้แต่เสียใจ แต่ร้องไม่ได้ แต่ช่วงนั้นแฟนเราก็พยายามจะติดต่อจะคุยกับเรานะคะ เราก็ไม่อยากคุยด้วยเลย ละมีวันนึงวันที่เค้าหายไป รุ่นน้องที่สนิททักมาบอกค่ะ หายไปไหนไม่รู้ ที่บ้านก็ไม่มี รุ่นน้องกับเพื่อนก็ช่วยตามหาที่โน่น ใจเราก็ร้อนรน โทรหาคนที่รู้จักเค้า ตอนนั้นเราเครียดมากใจกระวนกระวายที่สุด น้ำตาก็ไหล เราคิดว่าเค้าจะขี่มอไซต์มาหา เพราะรุ่นน้องบอกรถยนต์อยู่ที่หอ เราให้เพื่อนที่ลำปางช่วยขับรถวันหาหลายชั่วโมงมาก พยายามติดต่อคนนั้นคนนี้ เรารู้สึกแย่มากจนถึงเช้าอีกวัน เขาโทรมาหา เราถามเค้าว่าหายไปไหนมา เค้าบอกกับเราว่าแค่ไปใช้ความคิดนิดหน่อย ละก็บอกยอมเลิกกับเรา ตอนนั้นความรู้สึกเรามันวูบเลยค่ะ เอาอะไรคืนมาไม่ได้จริงๆ อยู่ก็เจ็บไปก็เจ็บ เลือกทางไหนก็เจ็บ เราก็คิดว่า อืม เราบอกเลิกเค้าเองนิ ได้แค่โอเค ..แต่รุ่นน้องที่สนิทก็พยายามขอโอกาสให้แฟนเรา เค้าบอกว่ามันไม่ได้มีอะไรจริงๆ แล้วหลังจากนั้น..
รู้มั้ยคะ หลังจากที่เราได้เลิกกับแฟนเรา เราก็มารู้เรื่องจากรุ่นน้องที่สนิทที่เป็นเพื่อนสนิทแฟนเราทักมาบอกเราว่า วันที่เขาหายไป เขาไปอยู่กับเด็กที่คุยด้วยคนนั้นจริงๆ ไปอยู่ด้วยกันทั้งสองวัน ...นี่คือสิ่งที่บอกว่าไม่ได้มีอะไร 555 เจ็บดีค่ะ ..ตอนนี้เค้าก็คบกันแล้วค่ะ
แค่อยากถามว่า.. นี่คือสิ่งที่เราควรจะได้รับจากคนที่รักหรอ? นี่คือสิ่งตอบแทนความซื่อสัตย์ของเราใช่มั้ย? เธอทั้งสองเคยรู้สึกผิดกันบ้างมั้ย? ทำไมเป็นเราเองที่รู้สึกแย่จนต้องถอยมา ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย..
เราสัญญาถ้ามีแฟนใหม่ก็จะเป็นแฟนที่ซื่อสัตย์ตลอดไป เพราะเราเชื่อว่าซักวันเราต้องเจอคนที่รักเราจริงๆ