เพราะบึงหรือแม่น้ำส่วนใหญ่มีพื้นที่สัมผัสผิวน้ำเยอะกว่าตู้ปลาน่ะสิครับ ถ้าเทียบความลึกกับพื้นที่ผิวน้ำของตู้ปลา แถมบึงตามธรรมชาติออกซิเจนซึมลงไปได้ง่ายกว่าจากลมและจากละลอกคลื่นบนผิวน้ำ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นน้ำในแหล่งธรรมชาติก็มีโอกาสที่ออกซิเจนจะต่ำลงจนปลาหายใจลำบากหรือถึงขึ้นลอยขึ้นมาตายอยู่บ่อยๆครับ จากปรากฎการณ์หลายๆอย่าง เช่นน้ำเริ่มเน่าเสียจากการปล่อยน้ำเสียลงไป ทำให้แบคทีเรียแอโรบิค(แบคทีเรียที่ใช้ออกซิเจนในการย่อยสลายสิ่งปฎกูลในน้ำ)ซึ่งจะไปแย่งออกซิเจนปลา ถ้าแหล่งน้ำมีขนาดใหญ่มากๆอย่างทะเลสาปหรือแหล่งน้ำที่มีการเคลื่อนไหน โอกาสที่น้ำจะเน่าก็จะน้อยมากกกๆ เพราะพื้นที่สัมผัสอากาศมีเยอะ แต่ถ้าบึงเล็กๆและเป็นน้ำนิ่งๆด้วยแล้วจะมีโอกาสน้ำเน่าได้สูง

ดังนั้นในแหล่งน้ำที่สกปรกมากก็มีแบคทีเรียแอโรบิคที่จะจะขยายจำนวนมากตาม และก็ยิ่งจะใช้ออกซิเจนเพิ่มตามปริมาณมากไปด้วย ปลาจึงตายจากการขาดออกซิเจนในน้ำเน่า

ในตู้ปลาถ้าเราปิดออกซิเจนสัก1-2วันแบคทีเรียพวกนี้จะเริ่มย่อยสลายมูลขี้ปลาในตู้และจะขยายจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ จนเข้าไปแย่งออกซิเจนที่ปลาใช้ทำให้น้ำเริ่มขุ่น (แบคทีเรียมีจำนวนเยอะขึ้น แต่ออกซิเจนในน้ำมีจำกัดทำให้การย่อยสลายของแบคทีเรียไม่มีประสิทธิภาพ น้ำจึงขุ่น) ปลาก็ขาดออกซิเจน