เราเป็นคนไม่ขี้จู้จี้จุกจิก ไม่งอแงง้องแง้ง ไม่เชคเฟสเชคไลน์แฟนค่ะ ซึ่งแฟนเราก็ดีมากๆ ค่ะ มีผู้หญิงทักมาเหมือนจีบก็ตัดบทไปตลอดแล้วก็มาบอกเราทุกครั้ง เราคบกันค่อนข้างไม่เปิดเผยเท่าไร แต่ก็ไม่ได้ปิดเป็นความลับอะไรนะคะ คนใกล้ชิดกันก็รู้ทุกคน แต่คนนอกนี่สิ บางทีก็มาอ่อยตรงๆ ต่อหน้าเราเลยก็มีเพราะคิดว่าเรากับแฟนเป็นเพื่อนกันเฉยๆ เฮ้อ
แฟนเราเรียนค่อนข้างหนักและจะไปเรียนต่อต่างประเทศ เราก็ต้องไปต่อต่างประเทศเหมือนกันแต่คนละที่ คือต่างคนต่างมีอะไรต้องทำเป็นของตัวเองอ่ะค่ะ ยิ่งอยู่ไกลกันอะไรหลายๆ อย่างก็เปลี่ยนไปเนอะ ยิ่งคบไปนานๆ ก็รู้สึกว่ามันเหนื่อยมากที่ต้องคุยกันบ่อยๆ เหนื่อยที่ต้องตอบเเชทหรือเหนื่อยที่ต้องรับสายโทรศัพท์ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเราอยากจะนอนหรือทำอะไรอย่างอื่น บางทีก็รู้สึกกังวลว่าแฟนเราจะไปมองผู้หญิงคนอื่นไหมเพราะแฟนเราคนมาจีบเยอะมาก เเล้วก็มีเเต่คนสวยๆ ทั้งนั้นเลย บางทีเราก็หดหู่ใจที่แฟนเรานัดเจอกันในช่วงที่เราไม่ว่าง หรืออะไรประมาณนั้น
เหมือนเรารู้ตัวค่ะ ว่าคบไปก็เหนื่อยเปล่าๆ เราก็เลยถามแฟนเราว่าเลิกกันก่อนดีมั้ย แฟนเราก็ไม่ค้านอะไร เราก็เลิกกันทั้งๆ อย่างนั้นเลย
เเต่คือ เราผิดไหมคะที่เราบอกไปแบบนั้น หรือเราด่วนตัดสินใจไปไหมคะ ?
หลายคนที่มองว่าคนบอกเลิกก่อนไม่ดี ..คือมันดูเป็นคนแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ?
แล้วคนไม่ยอมพูดคำว่าบอกเลิกทั้งๆ ที่หมดรักแล้วนี่ ..จะถือว่าไม่ผิดเหรอคะ ?