ยังคิดถึงแฟนเก่า ทั้งที่มีแฟนปัจจุบันอยู่แล้ว..

สวัสดีครับ มีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ อยู่ดีๆ ก็คิดถึงแฟนเก่าขึ้นมา ซึ่งเลิกกันไปได้ประมาณ 2 ปีแล้วเพราะเธอแอบคุยกับคนอื่นมาหลายรอบ ต่อมาต่างคนต่างมีแฟนใหม่ในเวลาใกล้ๆ กัน ก่อนหน้านี้ไม่เคยนึกถึงเลยเพราะผมมีความสุขดีอยู่แล้ว


แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนเจอ Facebook ของแฟนเก่าขึ้นแนะนำ ด้วยความที่ผมว่างและนอนดึกมันเหงาๆ เคว้งๆ ก็เลยกดเข้าไปดู อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง ก็เห็นเขากับแฟนใหม่ กำลังมีความสุขดี ผมลองเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ก็เจอรูปเก่าๆ ที่เคยถ่ายให้กัน ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ก็ลอยขึ้นมาในหัวเลยครับ ตั้งแต่คุยจีบกันแรกๆ จำความรู้สึกได้ว่าตอนนั้นไปไหน ทำอะไร มีความสุขแค่ไหน..


เห็นแล้วมันยิ่งปวดใจมากครับ ตอนที่เลิกกันผมเกลียดเธอมาก แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึก "เสียดาย" อยากย้อนเวลากลับไป ผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนี้เรายังคบกันอยู่เราจะเป็นยังไง เพราะช่วงเวลาที่คบกันมีความสุขมากๆ ผมเป็นห่วง ดูจากในเฟสแล้วคือเธอกำลังจะไปเรียนต่อต่างจังหวัด (แต่แฟนปัจจุบันของเธอไม่ได้ไป) ผมก็แอบห่วงว่าเธอจะใช้ชีวิตยังไง อยู่กับใครดูแลตัวเองได้ไหม เธอจะเจอคนไม่ดีรึเปล่า เธอจะเที่ยวรึเปล่า หลังจากนั้นทุกคืนเวลาเงียบๆ ก็จะนึกถึงภาพตอนคบกันมาตลอด แต่พยายามไม่ไปส่องอีกเพราะไม่อยากปวดใจมากกว่าเดิม ยิ่งเห็นเขามีความสุขกับแฟนใหม่แล้วมาย้อนดูตัวเรากลับรู้สึกว่าทำไมปัจจุบันเราไม่มีความสุขเลย


ต้องเล่าก่อนว่าผมกับ แฟนเก่า

คบกันตอนเรียนมัธยมปลาย ผมอายุมากกว่าเธอปีนึง ผมไปรับไปส่งเธอแทบทุกวัน มีเรื่องราวที่น่าจดจำเยอะ ทำอะไรก็สนุกตื่นเต้น น่าจดจำไปหมด คงเพราะชีวิตตอนนั้นมันสบายด้วยแหละ ไม่ต้องเครียดกับชีวิตมากเหมือนตอนมหาลัย นิสัยของเธอน่ารัก ตลก เป็นคนยังไงก็ได้ ในสายผมเธอคือเด็ก เราคบกันเหมือนพี่กับน้อง ตอนคบกันมีแต่คนอิจฉาในความน่ารักของเรา แต่ตอนจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ และก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย


ส่วนผมกับ แฟนปัจจุบัน

นิสัยเธอก็ดี น่ารัก แต่คบกันมาหลังๆ เหมือนจะไม่ค่อยสนใจกัน ชอบปิดกั้นบังคับ ชอบหงุดหงิด รำคาญ ขึ้นเสียงพูดไม่ดีใส่กัน ผมจำสิ่งต่างๆ ที่เคยทำร่วมกันได้ไม่ละเอียดเท่าไหร่ เช่น เคยทำอะไรน่ารักๆ ร่วมกันบ้าง ภาพมันลางๆ นึกไม่ค่อยออก ตรงกันข้ามกับแฟนเก่าที่ไม่ได้ติดต่อมา 2 ปี แต่พอเห็นภาพเก่าๆ ก็ยังจำได้แม่นว่าความรู้สึกตอนนั้นเป็นยังไง และปัจจุบันรู้สึกเฉยๆ เวลาเจอกัน ต่างกับตอนคบกับแฟนเก่าที่มีความสุขทุกครั้ง ตื่นเต้นทุกครั้งและยังจำภาพเหตุการณ์ได้ดี ต้องรอเวลาเจอกัน ต้องรอช่วงชั่วโมงพัก ต้องรอเลิกเรียน (หรือเพราะชีวิตปัจจุบันมันอิสระเกินไป เจอกันมากเกินไป ? แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ)


ผมไม่ได้อยากเลิกกับแฟนคนปัจจุบันนะครับ แต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมรู้สึกว่าชีวิตตอนนั้นมันมีความสุขมากกว่านี้ ชอบคิดเสมอว่าอยากย้อนเวลากลับไปผมอาจจะมีความสุขกว่านี้ ตอนนี้รู้สึกชีวิตไม่มีความสุขเลย อาจจะไม่ใช่เรื่องความรัก อาจจะเป็นเพราะเราโตขึ้นเจอสังคมที่กว้างขึ้น มีภาระเพิ่มขึ้น เลยมีความสุขไม่เต็มที่เหมือนเมื่อก่อน หรือเพราะช่วงเวลาดึกๆ ผมเหงาไปเองเลยเกิดความคิดแบบนี้ แล้วต้องทำยังไงไม่ให้จมกับอดีต ไม่ให้คิดอยากย้อนกลับไปตอนช่วงเวลานั้น ไม่เอาเรื่องแฟนเก่ามาเกี่ยวข้อง ทั้งที่ผ่านมาก็ไม่เคยรู้สึกอะไรมานานแล้ว แนะนำหน่อยครับ

EDIT : ปล. ปกตินอกจากไปเรียนแล้วผมก็อยู่แต่หอ ไม่ก็ไปหาแฟน ไม่ค่อยได้ไปไหนมากเท่าไหร่ ไม่ได้ไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อนเลย (แฟนไม่อยากให้ไป) ปกตินอนดูฟัง ฟังเพลง เล่นเกม เงียบๆ เบื่อๆ อยู่ห้องคนเดียว (แฟนผมอยู่หอในมหาลัยฯ) จนบางทีรู้สึกว่าชีวิตมันน่าเบื่อ ไม่มีสีสันเลย การที่ผมอยู่แต่แบบนี้อาจจะเป็นสาเหตุนึงด้วยมั้งครับที่ทำให้ชอบคิดอะไรแบบนี้คนเดียว (หรือไม่เกี่ยว ?)
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
โตแล้ว จงใช้เหตุผลนำหน้าอารมณ์ มันเป็นแค่อารมณ์วูบไหว ผ่านมา เดี๋ยวก็ผ่านไป เพียงอย่าไปจมดิ่งลงไปกับมัน อยู่กับปัจจุบัน แล้วเดินหน้าต่อไปให้สง่างาม

มันมี 2 เรื่องอย่าเอามาปะปนกัน คนใหม่ทำให้ไม่มีความสุข ก็แก้ไข ถ้าแก้ไม่ได้ก็แยกย้ายกันด้วยเหตุผลของปัจจุบัน ไม่ควรนำคนเก่ามาเป็นเหตุผลในการตัดสินใจอะไรลงไป

ต้นเหตุจริงๆอยู่ที่ข้อความสุดท้าย คุณว่างเกินไป ว่างจนเบื่อ วัยรุ่นพลังเยอะ พออยู่เฉยก็ฟุ้งซ่าน แนะว่าไปเล่นกีฬา เล่นทุกวันให้ติด อย่างน้อยคุณควรมีเวลาอิสระเป็นของตัวเอง อย่างน้อยวันละ 1-2 ชั่วโมงอยู่กับตัวเอง

เรื่องทุกอย่างไม่ได้อยู่ที่แฟนเก่าแฟนใหม่ แต่มันอยู่ที่ตัวคุณนี่แหล่ะ ไฟลุกตรงไหน ก็ต้องดับมันที่ตรงนั้น พิจารณาทุกอย่างด้วยเหตุผล แล้วจะพบว่า ผลต้องแก้ที่เหตุ แยกเรื่องออกจากกัน แล้วแก้ไขที่ต้นเหตุ ก็คือ...ความคิดของคุณ และการกระทำของคุณ "ที่ใช้ชีวิตว่างมากเกินไป จนถูกความคิดครอบงำ จนสับสนไปหมด"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่