ก่อนอื่นขอกราบสวัสดุทุกท่านครับ วันนี้ได้ฤกษ์ รีวิว รถที่ผมใช้งาน จะกว่าได้ว่ารถคันนี้อยู่กับที่บ้านผมตั้งแต่ยังเป็นป้ายแดงเมื่อ 24 ปีที่แล้ว คุณพ่อเล่าให้ผมฟังว่ารถคันนี้เป้นรถที่รับผมออกจากโรงพยาบาล ตอนผมเกิด เรียกว่ารถคันนี้มีประวัติกับผมมาอย่างยามนาน หลังจากรถยนต์คันนี้ได้รับการใช้งานอย่างหนักเป็นระยะทางเกือบ สองแสนกิโลเมตร มันก็ได้จอดในโรงจอดในโรงจอดรถบ้านผมเป็นระยะเวลาเกือบ 4 ปี หลังจากที่ผมสอบติดรับตรงมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งหนึ่ง ฝั่งธนบุรี คนพ่อก็เริ่มคิดว่าผมควรมีรถยนต์สักคันไว้ใช้งาน ไอ้ที่จะซื้อรถใหม่เกรงมาทุนทรัพย์จะไม่พอ เลยเอารถคันนี้นี้หลับไหลในโรงรถ มาทำการปรับปรุงส่วนที่สึกเหรอ และจัดการทำสีใหม่ ตามกำลังทรัพย์ เพื่อให้ลดคันนี้ฟื้นคืนชีพมารับใช้ ลูกชายอีกครั้ง เพื่อจะได้ใช้ขับกลับ้านที่ชลบุรี
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
รถคันนี้เป็น accord รุ่นที่ 4 รหัส cb3
สีบลูมิดไนท์ ซึ้งเป็นสียอดนิยมเลยที่เดียวในยุคนั้น ล้อเม็คเดิมจากโรงงาน ขอบ15
เครื่องยนต์
f20a pgm-fi  ให้แรงม้าถึง 135 แรงม้า แต่คาดว่าด้วยอายุที่มันจะบรรลุนิติภาวะแล้วม้าบางตัวคงป่วยไปบ้าง
ถามว่ากินน้ำมันไหม ผมบอกว่ารถคันนี้เหมาะจะวิ่งทางไกล ผมไปกลับ บางมด-บางแสน ระยะทาง 198 กิโลเมตร ใช้น้ำมัน ประมาณ400
ตกกิโลเมตรละ 2 บาทนิดๆ ผมว่าผมพอใจในอัตตราสิ้นเปลื่อง เลี้ยวแรงของเครื่องไว้ใจได้เลยที่เดียว เนื่องจากคันที่ผมใช้เป็นเกียร์ธรรมดา
ผมเคยทำความเร็วสูงสุดได้ถึง 175 km/h ในเส้นไปอยุธยา ขาผมสั่นเหงื่อตกคงไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้ว555 กลัวตาย
รูปคุณพ่อผมกับรถคันเก่ง สมัยนั้นยังอยู่อุบล ก่อนย้ายมาชลบุรี ป้ายทะเบียนยังเป็น หลัก ก- อยู่เลยด้านท้ายตรงฝาถังน้ำมันมันมีเสาอากาศไฟฟ้า สมัยนั้นเท่มาก จะมีในรถรุ่นบนๆ แต่ฮอนด้าใจถึงเอามาใส่ใน accord คันนี้
ปัจจันเสาอากาศอัตโนมัติ ได้เสียไปตามอายุไขของมันแล้ว แต่ผมไม่ค่อยได้ฟังวิทยุอยู่แล้วครับผมด้านหน้ามีตราฮอนด้า บ่งบอกถึงความเป็นรถแดนปลาดิบไฟหน้าตัวนี้แหละครับที่ทำให้รถคันนี้ได้ฉายา ตาเพรช เนื่องจากใช้โคมแบบมัลติรีเฟคเตอร์
เดี่ยวพรุ่งนี้ผมมาต่อนะครับ