สวัสดีค่ะ นี่กระทู้เเรกของเราเลยค่ะ อาจพิมพ์งงๆไปบ้าง ขออภัยล่วงหน้าเลยนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับเพื่อนสนิทในกลุ่มเนี่ยเข้ากันได้ด้วยดีตลอดเลยนะคะ คุยกันก็ถูกคอแต่ว่าพอเป็นเรื่องงานทีไรเนี่ยมักจะมีปัญหาตลอดเลย
ในกลุ่มของเรามีกัน 5 คน เราเป็นคนที่เวลาได้งานอะไรเนี่ยจะอยากทำให้เสร็จและออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือแบบเวลางานออกมาดี คนเขาพอใจเราก็ภูมิใจ อารมณ์ประมาณนี้น่ะค่ะ
แต่เพื่อนเราคนนึงเนี่ย ขอแทนว่า'พี' เธอเป็นคนที่ชอบความสบาย เวลาทำงานก็สักแต่ว่าจะทำให้เสร็จๆไป เอาง่ายๆไว้ด่อน ไม่เช็คข้อมูลอะไร ถ้าเป็นตอนเรียนก็แบบทำงานแบบ Copy paste ส่งอาจารย์ค่ะ อย่างถ้าเป็นงานของตัวเองกว่าจะทำก็จะเริ่มทำช่วงใกล้เดดไลน์นู้น
วันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ กลุ่มของเราได้รับโปรเจคงานที่ค่อนข้างใหญ่ เราก็เสนอไปว่าทำอันนี้ดีไหม อันนั้นดีไหม แต่พีเนี่ยก็รีบค้านก่อนตลอดพร้อมกับบ่นว่า "ไม่เอาอ่ะๆ ยุ่งยากไปอ่ะ" พูดอะไรแนวๆนี้ตลอดทั้งๆที่ยังไม่ได้ลองทำด้วยซ้ำ แล้วเราก็มั่นใจด้วยว่ามันไม่ยากเกินความสามารถหรอก เเต่เราก็เออออไปไม่เอาก็ไม่เอาวะ ทีนี้เราก็เสนอต่อไปเรื่อยๆจนมาสะดุดกับคำที่มันตอบเรากลับมา
"ตรรกะอะไรของ ึงวะ"
พีพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆแล้วหันไปมองเพื่อนในกลุ่ม
พอตอบกลับมันก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ ทุกคนในกลุ่มก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ บางคนก็มองอย่างเดียว
สุดท้ายก็ต้องทำงาน แบบที่เราเสนอไป เพราะมันก็ไม่ตัดสินใจซะที แถมคนอื่นก็ไม่ยอมเสนออะไร เราก็เลยทำแบบนี้ ส่วนคนทำคือเรากับเพื่อนอีกสองคนส่วนมันกับเพื่อนอีกคนนึงก็มาช่วยบ้างแต่ส่วนใหญ่ก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์มากกว่า บอกเลยนะคะว่าเสียใจมาก เจ็บแบบพูดไม่ออกเลย
เราได้ยินที่มันนินทากับเพื่อนคนอื่นว่า "ปล่อย
เหอะ ก็
ไม่ฟังใครเลยอ่ะ" อ้าว สรุปเราเป็นคนผิดใช่ไหม ที่ผ่านมาเรียกว่าไม่ฟังหรอ? เสียใจมาค่ะ
แล้วก็เหนื่อยใจมากๆเลยค่ะ แต่เราไม่อยากมีปัญหา ไม่ใช่ว่าเขานิสัยไม่ได้นะคะ เราอาจนิสัยต่างกันเกินไปแต่ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน เราควรทำยังไงดีคะ เรายังต้องร่วมงานไปอีกนาน ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องเล่า(ระบาย)จนจบนะคะ
การที่เราตั้งใจทำงานมากมันถือเป็น'ตรรกะประหลาด'ตรงไหนหรอ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับเพื่อนสนิทในกลุ่มเนี่ยเข้ากันได้ด้วยดีตลอดเลยนะคะ คุยกันก็ถูกคอแต่ว่าพอเป็นเรื่องงานทีไรเนี่ยมักจะมีปัญหาตลอดเลย
ในกลุ่มของเรามีกัน 5 คน เราเป็นคนที่เวลาได้งานอะไรเนี่ยจะอยากทำให้เสร็จและออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือแบบเวลางานออกมาดี คนเขาพอใจเราก็ภูมิใจ อารมณ์ประมาณนี้น่ะค่ะ
แต่เพื่อนเราคนนึงเนี่ย ขอแทนว่า'พี' เธอเป็นคนที่ชอบความสบาย เวลาทำงานก็สักแต่ว่าจะทำให้เสร็จๆไป เอาง่ายๆไว้ด่อน ไม่เช็คข้อมูลอะไร ถ้าเป็นตอนเรียนก็แบบทำงานแบบ Copy paste ส่งอาจารย์ค่ะ อย่างถ้าเป็นงานของตัวเองกว่าจะทำก็จะเริ่มทำช่วงใกล้เดดไลน์นู้น
วันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ กลุ่มของเราได้รับโปรเจคงานที่ค่อนข้างใหญ่ เราก็เสนอไปว่าทำอันนี้ดีไหม อันนั้นดีไหม แต่พีเนี่ยก็รีบค้านก่อนตลอดพร้อมกับบ่นว่า "ไม่เอาอ่ะๆ ยุ่งยากไปอ่ะ" พูดอะไรแนวๆนี้ตลอดทั้งๆที่ยังไม่ได้ลองทำด้วยซ้ำ แล้วเราก็มั่นใจด้วยว่ามันไม่ยากเกินความสามารถหรอก เเต่เราก็เออออไปไม่เอาก็ไม่เอาวะ ทีนี้เราก็เสนอต่อไปเรื่อยๆจนมาสะดุดกับคำที่มันตอบเรากลับมา
"ตรรกะอะไรของ ึงวะ"
พีพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆแล้วหันไปมองเพื่อนในกลุ่ม
พอตอบกลับมันก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ ทุกคนในกลุ่มก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ บางคนก็มองอย่างเดียว
สุดท้ายก็ต้องทำงาน แบบที่เราเสนอไป เพราะมันก็ไม่ตัดสินใจซะที แถมคนอื่นก็ไม่ยอมเสนออะไร เราก็เลยทำแบบนี้ ส่วนคนทำคือเรากับเพื่อนอีกสองคนส่วนมันกับเพื่อนอีกคนนึงก็มาช่วยบ้างแต่ส่วนใหญ่ก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์มากกว่า บอกเลยนะคะว่าเสียใจมาก เจ็บแบบพูดไม่ออกเลย
เราได้ยินที่มันนินทากับเพื่อนคนอื่นว่า "ปล่อย
แล้วก็เหนื่อยใจมากๆเลยค่ะ แต่เราไม่อยากมีปัญหา ไม่ใช่ว่าเขานิสัยไม่ได้นะคะ เราอาจนิสัยต่างกันเกินไปแต่ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน เราควรทำยังไงดีคะ เรายังต้องร่วมงานไปอีกนาน ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องเล่า(ระบาย)จนจบนะคะ