ผมไม่รู้ว่าผู้อ่านเคยเจอสภาพความสัมพันธ์แปลกๆแบบผมหรือป่าว?

ผมเหมือนจะคบกับรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง....อ่อ ลืมบอกไป ผมเป็นเกย์นะครับ ผมคิดว่าผมรักเขานะ และเหมือนเขาก็จะรักผมด้วย มันแปลกยังไงหนะหรอ? มันแปลกก็ตรงที่ คำว่ารักนี้แหละครับ เรารักกัน แต่เราไม่กล้าที่จะก่าวก่ายเรื่องส่วนตัว ไม่กล้าที่จะไปรบกวนเข้า ทั้งๆที่มันผิดสังเกตุ เราคุยกันวันๆหนึ่งนับประโยคได้เลย แต่ถ้าถามผมว่า ทำไมยังต้องรักเขาคนนี้ ทั้งๆที่เขาไม่ได้เอาใจใส่ เหมือนเห็นเราไม่ได้สำคัญกับชีวิตเขาด้วยซ้ำ เหมือนเขาแค่นึกได้แล้วถึงจะมาทักทาย และนี้แหละครับคือปัญหา ที่ผมยังตอบตัวเองไม่ได้เลย เขาบอกว่าเขาต้องทำงาน และเขาทำงานหนักมาก มากขนาดที่แค่ประโยคสองประโยคจะไม่สามารถมาตอบผมได้เลย      

ที่ผมอยากรู้จริงๆนั้นก็คือ ผมทนรอไปทำไม เป็นเพราะรัก หรือ แค่ยึดติด?