เมื่อวานมีโอกาสขึ้นรถเมล์ ปอ. สาย 507 จากสำโรง มุ่งหน้าไปพาหุรัด สำเพ็ง (วันที่พี่เบ็คแฮมไปถ่ายที่พาหุรัดพอดี) สิ่งแรกที่แปลกใจคือรูปร่างของรถเมล์ที่ดูแปลกตาไป (ไม่ได้ขึ้นสายนี้มาหลายปีค่ะ) ปกติรถจะเป็นสีน้ำเงิน เก่าๆ เบาะที่นั่งเป็นหนัง และพนักพิงจะสูง มิดหัว แต่คันที่ขึ้นมาเป็นรถสีน้ำเงินสลับสีม่วง เบาะพลาสติก พนักพิงแค่หลัง และมีที่นั่งแบบหันหน้าเข้าหากันด้วย  แต่สิ่งที่แตกต่างจนทำให้เราต้องมาตั้งกระทู้ คือ  ตั้งแต่วินาทีแรกที่ขึ้นมา กระเป๋ารถเมล์ผายมือ (ย้ำค่ะว่า...ผายมือ) และเชิญให้เดินไปด้านหลังที่มีที่ว่าง พูดจาเพราะ ยิ้มแย้ม ดูเป็นมิตรมาก คอยบอกทุกป้ายว่าถึงไหนแล้ว คืออันนี้แอบประทับใจเล็กๆ เพราะไม่ได้เห็นภาพแบบนี้มานานแล้ว ก็จบไป แต่มาถึงซีนที่ต้องร้องว้าว!  คือ กระเป๋ารถเดินถือตะกร้าใส่ลูกอมแล้วเดินแจกทุกคนบนรถ นาทีนั้นคือ เซอร์ไพรส์มาก มีแบบนี้ด้วยเหรอ ดีจัง น่าร๊ากกก  จนเราต้องถามว่า "เดี๋ยวนี้มีแจกแบบนี้ด้วยเหรอคะ?" สิ่งที่เราได้ยินคำตอบจากคุณน้ากระเป๋ารถคือ “ทำอะไรก็ได้ ให้ผู้ใช้บริการมีความสุข” โหไม่น่าเชื่อจะได้ยินคำตอบแบบนี้ และเต็มใจทำแบบดูไม่ได้โดนบังคับด้วย จริงๆ นะ 555 ชอบบบบบบบ น่ารักจนต้องมาแชร์ เราเลยขอคุณน้ากระเป๋ารถถ่ายรูป อิอิ ก็คนทำดีอ่ะ อยากชื่นชม  สักพัก มีผู้ชายแก่ๆ ตะโกนถามว่ามีลูกอมบ๊วยไหม ขอเม็ดนึง เอ่อ!! สีสันบนรถ ยิ้มแย้มกันไปแก้เครียดตอนรถติดค่ะ (บนสังคมที่เปลี่ยนไป ก็ยังมีเรื่องราวดีดีให้ยิ้มกันบ้างเนอะ)

ปล. อีกเคสนึง เมื่อหลายปีก่อน ตอนทำงานแถวพระราม 4 ประทับใจคุณลุงขับรถ ปอ.102 น่ารักมาก  ซึ่งเป็นคนขับที่พูดจาสุภาพ และเพราะมาก  ทุกครั้งที่ขึ้นแล้วเจอคุณลุงที่ไรจะได้ยินว่า “สวัสดีครับ เชิญครับ" ด้วยคำพูดที่นุ่มบาดลึก อย่างกับกัปตันบนเครื่อง …ป้ายต่อไป ช่องนนทรี, คลองเตย บลาๆๆ จำไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่า พูดเพราะและให้ข้อมูลตลอด ตอนนี้คุณลุงยังขับรถอยู่ไหมน้า อยากแชร์เรื่องคุณลุงนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ทำ จนมาเจอเคสล่าสุด เลยได้มีโอกาสเล่าทั้งสองเรื่องค่ะ

แล้วเพื่อนๆ ล่ะ เคยเจอเหตุการณ์ประทับใจบนรถเมล์อย่างเราบ้างไหม เคยเจอคนที่เราเล่าไหม มาแชร์กัน ส่วนเรื่องแย่ๆ ไม่เอานะคะ ท่าทางจะเยอะกว่า เดี๋ยวจะกลายเป็นดราม่าซะก่อน อิอิ