เราเปนเด็กต่างจังหวัด ต่างภาคเลยกันเลยก่ว่าได้ มาเรียนคนเดียวโดๆไม่มีเพื่อนเก่ามาด้วย ไม่มีญาติพี่น้องที่นี่ ภาษา การกิน นิสัยเราจึงรู้สึกว่าแตกต่างมาก แต่ก่ใช่ว่าเราจำไม่ปรับตัว สาขาเราเปนสาขาที่คนน้อยเกือบๆ20คน เพื่อนก่ตะมียุแค่ไม่กี่กลุ่ม เราย้ายมาแล้ว2-3กลุ่ม ที่ย้ายไม่ได้ทีปันหาปากเสียงอะไรเลย ยุๆเพื่อนก่ไม่คุยกับเรา เงียบหายไป จะรู้สึกได้ว่าเพื่อนไม่เหมือนเดิม เราจะรู้สึกว่ายุแล้วอึดอัด เลยออกมา เราเป็นคนนึงที่รู้สึกน้อยใจชะตาชีวิตตัวเองมากๆ เรามาอยู่มหาลัยเราไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน ทุกคนล้วนแต่เหมือนไม่จิงใจ ไม่มีแม้คนแคร์ความรู้สึกเรา บางครั้งอาจารย์สั่งานเปนคู่เราคือคนไม่มีคู่ บางครั้งเพื่อนเหมือนจะดีแต่มองอีกที เหมือนหวังผลประโยชน์ เราโครตรู้สึกโดดเดี่ยวเลย เราไม่เคยมีนิสัยแบบนี้ ปกติถ้ายุในถิ่นตัวเองเราจะนิสัยร่าเริง ชอบเที่ยว ชอบสังสรรค์ เฮฮาปาร์ตี้ปกติ แต่พอมาที่รุ้สึกแปลกๆ โดดเดี่ยวแบบบอกไม่ถูก มันรู้สึกเคว้ง เหมือนจะจิงวจกับใครไม่ได้เลย ทั้งๆที่เราจิงใจกับเขาตลอดเลย

เพื่อนๆเคยเป็นแบบเรามั้ยค่ะ อยู่ได้ยังไง ต้องทำตัวแบบไหน😔