เคยมีเพื่อนมากมายมากก่อน จนพอขึ้นปีสาม เริ่มไม่อยากสุงสิงกับเพื่อนในมหาลัย รู้สึกไม่อยากติดต่อใคร ชวนเราไปไหนเริ่มไม่อยากไป จนเลิกชวนไปเอง จนเฟดออกมาสมบูรณ์ในที่สุด อุปนิสัยบางอย่างของเราคือ ดีใจง่ายมากๆ มากจริงๆ ซื้อขนมห่อยี่สิบบาทจาก 711 มาให้ยังดีใจ้ลยค่ะ แลพเป็นคนเสียใจได้ง่ายมากเช่นกัน
และเสียใจรุนแรงมากๆค่ะ แค่หมาเห่าใส่ก็ร้องไห้แล้ว น้อยใจหมา
หงุดหงิดค่อนข้างง่าย ภายนอกดูเหมือนคนใจเย็น
พอโกรธ โมโห แล้วจะเสียใจ อยากอยู่คนเดียวมากกว่าเดิม ไม่ใช่อยากอยู่คนเดียวแค่เฉพาะเดี๋ยวนั้นนะคะ อยากใช้ชีวิตเงียบๆคนเดียว แต่พอมีแฟน แฟนกลับกลายมาเป็น First priority เลยค่ะ
รู้สึกไม่อยากมีเพื่อนฝั่งตัวเอง อยากรู้จักคนทางฝั่งแฟนมากกว่า แบบ อยากตัดขาดโลกของตัวเองไปหาโลกใหม่
เพื่อนที่เรารักษาสัมพันธ์ไว้มีแค่ 7 คน ตอน ม.ปลาย ตอนนี้ทั้งวันไม่ได้คุยกับใครอีกแล้วค่ะ นอกจากแฟน กับ แม่ (มีครอบครัวใหม่ตั้งแต่เราเด็กมาก)  และเพื่อน ม.ปลายค่ะ