คือผมเป็นคนที่ชอบไปในที่ๆคนเยอะๆ คือเป็นคนขี้เหงาอ่ะครับ อยู่บ้านเฉยๆแล้วรู้สึกไม่กระตือรือร้น การออกไปข้างนอก ไปที่คนเยอะๆเนี่ยผมไปคนเดียวนะ หรือไม่ก็ไปกับคนที่สนิทด้วยหรือครอบครัว ซึ่งก็ไม่ได้คาดหวังจะไปคุยกับใครหรือเจอใคร เวลาเจอคนก็ไม่ได้อยากทักทายหรือทำความรู้จักกับใครสักคน แค่อยากไปเฉยๆไม่อยากอยู่บ้าน อะไรแบบเนี้ย ซึ่งบางที่เวลาผมไปคนเดียวผมก็ไปหามุมที่สงบๆนั่ง คือไปที่คนเยอะแต่หามุมสงบๆ แล้วก็นั่งคิดอะไรคนเดียว เวลาไปกับพ่อแม่ ก็จะอยู่ใกล้ๆพ่อแม่ตลอดเวลา แต่ถ้าพ่อแม่ไปคุยกับใครผมก็จะคุยกับคนนั้นด้วย แล้วก็ผมพยายามชวนคุย พยายามออกความคิดเห็นบ้าง แต่พอถึงจุดนึงผมรู้สึกอยากอยู่กับตัวเองผมก็จะแยกตัวออกมา ให้พ่อแม่นั่งคุยไป ส่วนผมก็หามุมสงบๆเหมือนเดิม ซึ่งการไปไหนมาไหนของผมคือต้องการเปลี่ยนบรรยากาศ อยากเจอผู้คนจะได้รู้สึกกระตือรือร้น แต่ไม่ได้อยากจะปฏิสัมพันธ์กับใคร แบบนี้เรียกว่าชอบเข้าสังคมไหม

แต่มันก็จะมีจุดๆนึงเหมือนกันที่ผมเจอใครแล้วอยากคุยด้วยผมก็จะคุยกับเขาไม่หยุด พยายามหาเรื่องชวนพูดคุยอะไรแบบเนี้ย ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ผมเพิ่งเจอแล้วอยากคุยด้วย อาจจะมีอะไรที่ทำรู้สึกว่าเขาสามารถให้คำปรึกษาเราได้ คุยเรื่องเดียวกันกับเราได้ ผมก็จะชวนคุย แต่โดยทั่วไปจะเป็นเขาชวนผมคุยก่อนผมถึงจะพูดกับเขา หรือไม่ก็เขาเป็นเพื่อนร่วมสนทนากับพ่อแม่ซึ่งเขาหรือพ่อแม่เปิดประเด็นไว้แล้ว ผมถึงคุยต่อได้ ซึ่งเวลาเจอคนแบบเนี้ยผมก็รู้สึกสนุกที่จะคุยด้วย แล้วบางวันก็อยากจะไปเจอเขาเพื่อพูดคุย แต่คนที่ผมเป็นแบบนี้ด้วยไม่ใช่ทุกคนนะครับ มีแค่บางคนเท่านั้น แล้วก็รู้สึกอยากคุยแค่บางเวลาเท่านั้น

แล้วที่ผมพูดว่าชอบไปที่คนเยอะๆเนี่ยไม่รวมถึงมหาวิทยาลัยนะครับ หรือเวลารับน้องอะไรแบบเนี้ย ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากอยู่กับคนรุ่นเดียวๆกัน หรือเด็กกว่า แบบวันรับกาวน์เพื่อนอะไรแบบเนี้ย วันรับปริญญาอะไรแบบเนี้ย คนเยอะๆแล้วถ่ายรูปกันอย่างงี้ไม่ชอบ แล้วก็ในห้องเรียนด้วย โดยเฉพาะเวลาที่อาจารย์ยังไม่สอน หรือเลิกคลาส รู้สึกมันวุ่นวายยังไงไม่รู้ แบบเป็นเสียงงุ้งงิ้ง น่ารำคาญ แล้วก็ในค่ายต่างๆอย่างเนี้ยไม่ชอบเลย แต่ผมชอบอยู่ในสังคมคนที่แก่กว่า หรือสถานที่ที่ต่างคนต่างอยู่ไม่สนใจกัน เช่น ห้างสรรพสินค้า โรงพยาบาล สถานที่ราชการ ที่ทำงานพ่อแม่ ที่บริษัทต่างๆ ที่ประชุมวิชาการที่มีคนบรรยาย โรงแรม สถานที่สัมนา อะไรแบบเนี้ย คนเยอะๆแบบเนี้ยจะชอบ ยิ่งไปที่ๆมีคนที่แตกต่างจากผม ทั้งวัย ทั้งคุณวุฒิ ทั้งประสบการณ์ อย่างนี้ผมจะชอบไป แต่ก็อย่างที่บอกถ้าไม่รู้จักใคร หรือสนใจใครเป็นพิเศษ ก็จะไม่พูดกับใคร ไปแล้วหามุมสงบๆของตัวเองแบบผมเนี่ยเรียกว่าชอบเข้าสังคมไหม

ที่ถามคือผมจะวิเคราะห์ตัวเองว่าผมควรจะเรียนอะไรน่ะครับ ตอนนี้ติดเทคนิคเภสัชกรรม ทำงานในห้องยาและคลังเก็บยา ไม่ค่อยเจอผู้คน กับกายภาพบำบัด ซึ่งต้องพูดกับคนอื่น ให้กำลังใจ ต้องเอาใจใส่ดูแลคนอื่นอะไรแบบเนี้ย อันไหนจะเหมาะกับผมกว่ากัน ถ้าผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเข้าสังคมก็จะเลือกเทคนิคเภสัชกรรมครับ ถึงเป็นปวส.ก็เถอะ จริงๆผมควรเรียนจบแล้วอ่ะนะ แต่เพราะเหตุปัจจัยหลายอย่างทำให้ต้องเริ่มเรียนใหม่