เรื่องย่อคร่าว ๆ ก็คือสองสาว  เคท กับ ลิซ่า  ไปเที่ยวทัวร์ชมฉลามแบบใกล้ชิดโดยเอาตัวเข้าไปอยู่ในกรง แล้วก็ค่อย ๆ หย่อนกรงลึกลงไปกลางทะเลเพื่อชมฉลามแบบใกล้ชิด  แต่ที่นี้ดันเกิดเหตุไม่ขาดฝัน เมื่อสายสลิงดันขาด เลยทำให้กรงหล่นลงไปที่พื้นทะเล ด้วยระดับความลึกถึง 47 เมตร  แถมอากาศในถังอ๊อกซิเจน ก็หมดไปเรื่อย ๆ

+ หนังโฟกัสไปที่การเอาตัวรอดของตัวละครจริง ๆ ที่ต้องพยามเอาตัวเองออกจากกรงขัง แล้วก็ต้องหาทางพยามติดต่อสื่อสารกับคนที่อยู่บนเรือที่ผิวน้ำให้มาช่วยให้เร็วที่สุด

+ หนังเรื่องนี้ให้ความรู้สึก Real สมจริง  ไม่มีอภินิหาร  ไม่มีการทำตัวเห็นฮีโร่ใด ๆ ทั้งสิ้น  ซึ่งถ้าเทียบกับหนังฉลามอย่างเรื่อง The Shallow (2016)  เรื่องนั้นฉากสู้กับฉลามตอนสุดท้ายผมว่านางเอกมันเก่งเวอร์ไปหน่อย ดูโอเวอร์เหนือจริงเกินไป

+ 47 Meters Down  ตัวละครจะไม่พยามทำตัวเป็นฮีโร่ ไม่พยามฝืนหาเรื่องต่อสู้กับฉลาม  เพราะแค่ลำพังสองสาวพยามสงบสติอารมณ์ หายใจช้า ๆ เพื่อให้อากาศในถังอ๊อกซิเจนค่อย ๆ หมดช้า ๆ ยังยากเลย (ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งหายใจแรง อากาศในถังอ๊อกซิเจนยิ่งหมดเร็ว)

+ ฉลามในเรื่องนี้ มีการเคลื่อนไหวแบบเป็นธรรมชาติของฉลามจริง ๆ  ไม่ใช่ฉลามกลายพันธุ์  ไม่ใช่ฉลามปรุงแต่งสมองให้ฉลาดกว่าปกติ  ไม่พยามจู่โจมคนแบบโอเวอร์เหมือนหนังฉลามเรื่องอื่น ๆ  คือ  ด้วยธรรมชาติของฉลามมันจะจู่โจมเพราะมันเห็นเหยื่อจริง ๆ หรือไล่ตามเหยื่อเพราะได้กลิ่นเลือด

+ ฉลามในเรื่อง ออกมาพอประมาณ แต่ก็ไม่บ่อยมาก ยังถือว่ามีค่าตัวแพงอยู่  แต่ฉากฉลามโผล่ออกมาแต่ละทีนี่ "ตุ้งแช่" แทบทุกฉาก (เตรียมกรี๊ดไว้ได้เลย)  และขอบอกเลยว่า ฉลามตัวใหญ่มากกก (แต่ไม่โอเวอร์)

+ บรรยากาศในเรื่องค่อนข้างกดดัน เพราะทั้งเรื่องอยู่ในทะเลลึก  ฉากก็จะมืด ๆ อาศัยเพียงไฟฉายส่องไปส่องมา  แต่ไอ้ฉากส่องไฟฉายนี่แหละที่โคตรลุ้น เพราะไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีอะไรโผล่ออกมา หรือ ฉลามมันโผล่มาตอนไหน  คือ เดาไม่ได้จริง ๆ

+ อย่างใน The Shallow  เนี่ย  คือ เราจะเห็นนางเอกอยู่บนโขดหิน แล้วก็เห็นฉลามว่ายไปมา   แต่ในเรื่อง 47 Meters Down เนี่ย  ตัวละครและคนดูไม่มีทางรู้เลยว่า ฉลามมันจะโผล่มาตอนไหน  เพราะในทะเลมันมืดมาก วังเวง น่ากลัว อ๊อกซิเจนก็จะหมด  กว่าจะรู้ตัวอีกที ฉลามก็อาจจะพุ่งกระโจนมาตรงหน้าแล้ว

+ ดนตรีในเรื่อง บางฉากจะค่อนข้างเร็ว ๆ แรง ๆ เร้าอารมณ์  ถึงแม้ฉากนั้นอาจจะไม่มีฉลามโผล่ออกมา แต่ดนตรีก็ทำให้รู้สึกลุ้นเอาใจช่วยตัวละคร และก็ลุ้นว่า "ฉลามแมร่งจะโผล่มาตอนไหนวะ โคตรกดดัน"

+ CG ในเรื่อง สมจริงมาก  ฉลามนี่แทบดูไม่ออกว่า CG หรือของจริง  จนหลาย ๆ ฉากผมนึกว่านี่เอานักแสดงไปเล่นกับฉลามจริง ๆ หรือเปล่าเนี่ย

+ ฉากจบในเรื่อง  บอกตรง ๆ ว่าอึ้ง ผมไม่คิดว่า ผกก. จะกล้าใช้ฉากจบแบบนั้น  แต่เมื่อผมดูถึงมูลเหตุที่ทำให้เกิดฉากจบแบบนั้น  ผมก็รู้สึกว่า ก็สมเหตุ สมผลดี (อยากรู้ว่า อึ้ง ยังไง ต้องไปดูในโรงเอาเองครับ)

+ ถ้า The Shallow ทำให้คุณขวัญผวากับฉลามมาแล้ว  ผมว่าเรื่องนี้ 47 Meters Down  ตื่นเต้น ลุ้นระทึกพอ ๆ กัน (วัดโดยรวมทั้งเรื่อง)

+ สรุปโดยรวมทั้งเรื่อง  ผมชอบนะ ชอบมาก  ให้คะแนน 8/10  เรตเดียวกับ The Shallow   แต่ผมให้ 47 Meters Down  ดีกว่านิดหน่อยตรงที่ หนังทำออกมาได้สมจริง  ไม่โอเวอร์  คือ ดูแล้วแบบเป็นการเอาตัวรอดของมนุษย์จริง ๆ  ไม่มีการไปบ้าพลังฝืนสู้กับฉลาม  ไม่มีการใช้พลังมิตรภาพเอาตัวรอดได้แบบปาฏิหาริย์

+ อย่าเอา 47 Meters Down ไปเปรียบเทียบกับ Deep Blue See  เพราะเรื่องนั้นมันกลายเป็นตำนานไปแล้ว  และโดยส่วนตัวผมคิดว่า Deep Blue See เป็นหนังแอ็คชั่นสู้กับฉลาม มากกว่าที่จะเป็นหนังเอาตัวรอด (และหนังแมร่งโอเวอร์โคตร ๆ)

- ผมว่าช่วงท้ายเรื่อง มันอาจจะเนือย ๆ นิดนึง  แต่โดยรวมก็ถือว่า ลุ้นระทึก เกือบทั้งเรื่อง ตั้งแต่ต้นจนจบ


47 Meters Down  ผมแนะนำให้ไปดูในโรงครับ (ส่วนตัวผมอยากให้เรื่องนี้ฉายในระบบ IMAX 3D  จะเสียวว่านี้มาก)

หนังเข้าไทย 13 กรกฎาคมนี้  ผมก็ว่าจะไปดูในโรงซ้ำอีกรอบเหมือนกันครับ  

การันตีว่า ตื่นเต้น ลุ้นระทึก คุ้มค่าบัตรแน่นอนครับ  (ใครดูเรื่องนี้แล้วยังหลับได้นี่ ผมซูฮกเลยครับ)




ขอบคุณทุกความเห็นครับ