พอดีมีรุ่นพี่คนนึง เขากำลังศึกษาคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง (ทั้งคู่วัย จะสี่สิบแล้ว)
ผมถามเรื่องมุมมองความรัก เขาบอกว่า ต่างฝ่าย ไม่ได้เรียกตัวเองว่าแฟน ไม่ต้องป่าวประกาศว่า ใครเป็นเจ้าของใคร และไม่มีการขี้หึง ระแวง ใช้ใจต่อใจ
เพราะเขามุ่งมั่นทำงาน และไปให้ถึงการมีครอบครัว เลยไม่มีเวลามีหวาน ซึ้งอะไรกันมาก ไว้เนื้อเชื่อใจกัน แม้จะอยู่กันคนละที่

ผมเลยสงสัยว่า ถ้าลักษณะแบบนี้ หลังๆ จะพัฒนากลายไปเป็นเพื่อนกันหรือเปล่าครับ คือ คอยช่วยเหลือกัน ห่วงใยกัน คือ ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบหนุ่มสาว น่ะครับ ใครเคยเจอ คนที่คบกัน ลักษณะนี้บ้างครับ เขาไปกันได้ยืดยาวหรือเปล่า ผมเคยเห็นแต่ความรักแบบวัยรุ่น (หลานตัวเอง เดี๋ยวเลิก เดี๋ยวง้อกัน แป๊บๆ มีลูกกันอีกแล้ว)