ม.พะเยา ตั้งอยู่ในจังหวัดพะเยา แต่เดิมเคยเป็นวิทยาเขตในสังกัดมหาวิทยาลัยนเรศวร ซึ่งคนแถวนั้น เค้าจะไม่เรียก ม.พะเยาว่า ม.พะเยา
แต่ที่ผมได้ยินเลยก็คือ ม.น. พะเยา (ม.นเรศวร พะเยา) ซึ่งตอนแรกผมก็แปลกใจว่า ทำไมถึงต้องเรียกแบบนี้ จนมีรุ่นพี่เค้าได้บอกมาครับ
ผมเดินทางจากบ้านไป ม.พะเยา ใช้เวลาเกือบ 9 ชั่วโมง ซึ่งถือว่าไกลพอสมควร จากบ้านผมไป กทม ไม่เคยไกลเลย แล้วอีกอย่างหนึ่ง
คนที่บ้านก็มักจะบอกอยู่เสมอว่า ทำไมไม่สมัคร ใน กทม ทำไมถึงสมัครแถวภาคเหนือ สาเหตุที่ไป ก็เพราะผมชอบนี่แหละครับ
ไม่มีอะไรมากเลย

09:20 น. เดินทางออกจากบ้าน ไป ม.พะเยา ผมนั่งรถทัวร์ไปนะครับ เดินทางคนเดียวกลัวว่าจะหลงทางอยู่เหมือนกัน แต่ที่ไหนได้
มันสบายมากกว่าที่คิดไว้เสียอีก ผมขอ Skip ไปที่ ม.พะเยาเลยนะครับ เพราะว่าเวลาการเดินทางมันช่างนานแสนนาน
เมื่อยกันไปเลยที่เดียว ชุ้บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ บบ
17:30 น. รถทัวร์ที่ผมนั่งมาจากที่อันไกลโพ้นนั้น ก็ได้มาส่งผมที่หน้า ม.พะเยา สิ่งแรกที่ผมรีบมองไปดูเลย เพราะว่าเป็นอะไรที่เด่นมากก็คือ
ป้ายย !! ป้ายเค้าใหญ่มากกก ใหญ่มากๆจริงๆ ระหว่างทางเข้านั้น ก็จะมีป้ายซ้าย แล้วก็ขวา ตรงกลางก็เป็นเสาธง ใหญ่ๆ ตั้งอยู่ แต่ผมตะลึงที่ป้ายมากๆ
เลยครับ หลังจากนั้น ผมก็เลยเดินเข้าไปใน มหาลัย ความจริงต้องเรียกขึ้นมากกว่า ไกลซะเหลือเกินนนนน ผมเดินสำรวจภายใน ม.ตอนเย็นนั้น บรรยากาศก็ไม่ร้อน
แต่ผมเหนื่อย มหาลัยนี้เป็นมหาลัยที่ไม่ให้นำรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปใน มอ ซึ่งจะสังเกตุได้ว่า เมื่อเราเดินขึ้นไปแล้วนั้น ทางฝั่งซ้ายมือจะเป็นลานจอดรถสำหรับมอเตอร์ไซค์ ซึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง รถก็เยอะเสียจริงๆ แล้วเข้าไปอีกนิดก็จะเป็นป้ายรถเมลล์ รถเมลล์เป็นรถของมหาลัยเองนะครับ ฟรีตลอดทาง เริ่มเดินตั้งแต่เช้าจนถึง 3 ทุ่ม ั พอผมเดินไปขึ้นรถได้สักพัก รถก็ออกเพื่อที่จะขึ้น ม.พะเยา
พอเริ่มเข้ามาข้างในนั้นก็จะเห็นตึกหลายๆตึกเต็มไปหมด ด้านหน้าผมคิดว่านะจะเป็นตึกของนักศึกษาแพทย์มั้งครับ เพราะว่ารถไม่ได้ผ่านเข้าไปที่ตึก ICT เดินเข้าไปเรื่อยๆ ผ่านตึกหลายตึกมากๆ ที่สำคัญก็คือ ตึกทุกตึกมีสะพานเชื่อมต่อกันครับ แล้วทำให้ผมหลงชั้ยด้วยยย
อย่างเช่น ผมอยู่อีกตึกนึงซึ่งเป็นชั้น 1 เดินผ่านเข้าไป อีกฝั่งหนึ่งเป็นชั้นสอง แบบเนี้ยยย ผมเชื่อว่าแรกๆพี่เค้าก็ต้อง งง กันนนนนนน
หลังจากที่เดินเสร็จแล้วก็กลับเข้ามาสู่ที่พัก เพื่อที่จะเตรียมตัวสัมภาษณ์ในวันต่อไป ในขณะที่กำลังเข้าที่พักนั้น หน้า ม.มีอะไรขายเยอะมาก สิ่งที่ผมคิดไว้ว่า ม.พะเยาไม่น่าเรียน ผมขอเปลี่ยนคำพูดเลยครับ เพราะว่าของกินเยอะ อร่อย แล้วก็ถูกด้วยยยยย โอ้ยยยย สวรรค์มากๆๆๆๆ

ผมจะไม่พูดถึงตอนสัมภาษณ์นะครับ แต่ผมจะพูดถึงสิ่งที่ผมประทับใจมาก จนทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นน
คือ เมื่อผมเดินเข้ามาข้างในนั้น รุ่นพี่ทุกๆคน ไม่ว่าจะคณะไหน จะถามน้องตลอดว่า สัมภาษณ์คณะไหนหรอ
เป็นไงบ้าง ตื่นเต้นป่าว แล้วตลกที่สุดคือ ขึ้นรถเป็นมั้ย พี่คนเดียวที่ผมจำเค้าไม่ได้ แต่เค้าเทคแคร์เหมือนผมเป็นน้องที่เค้ารู้จักมาก
นิสิต ม.พะเยา น่ารักแล้วใจดีจริงๆครับ สุดประทับใจก็คือก่อนจะลงรถ ทุกๆคน จะพูด "ขอบคุณครับ/ค่ะ" พร้อมๆกัน ตอนแรกไม่รู้จริงๆ
ว่าเค้าขอบคุณใคร จนผมอ๋อๆๆๆๆๆๆๆ เค้าขอบคุณคนขับรถ เหยยยยย น่ารัก ผมถามเค้าบอกว่าทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วว
จนทำให้ผมได้รู้ว่า อะไรหลายๆอย่างที่ ม.อื่นเค้าไม่มี แต่ ม.พะเยามีเลยครับบบ ฮ๋าๆๆๆ

จบแล้วครับ เรื่องมันก็จะ งงๆ หน่อย ผมคิดอะไรได้ก็พิมพ์ไปเลยอ่ะครับ ผิดบ้างถูกบ้าง ก็ขออภัยด้วยนะครับ มีหลายอย่างที่ผมคิดได้ แต่ไม่รู้จะเขียนออกมายังไง นั้นก็คือความรู้สึกที่อยู่ในใจผมนี่แหละครับ
admission 60 ขอบคุณครับ เด็กใหม่