คือ ตั้งแต่ภาค2เป็นต้นมาของเรื่องนี้ และกับหนังฟอร์มใหญ่ ที่ผมตั้งใจไปดูแน่ๆ และมั่นใจว่า cg ต้องคุ้มตั๋วแน่ๆ ทุกเรื่อง
(ปกติไม่ดูหนังดราม่าในโรงแต่จะซื้อแผ่นเก็บเอา)
ผมจะไม่ดูตัวอย่างหนังเลยนะครับ แม้แต่เรื่องลับๆหรือเซอร์ไพรส์อะไร ผมก็ไม่อ่าน ข้อมูลรู้แค่คร่าวๆ แค่เนื้อหาหลักๆพอ

ผลปรากฎว่า มันได้ผลจริงๆ นะครับและได้ผลมากแบบเห็นชัดเลย คือผมยังว้าว ยังขนลุกกับcg กับแอคชั่นอะไรต่างๆในหนังมาก
เหมือนเด็กเห็นของเล่นใหม่ๆยังไงยังงั้นเลย
เพราะเคยเจอกับเรื่อง 2012 ของโรแลนด์ ดูตย.ครั้งแรกนี่ ขนลุก น้ำตาอาบแก้มพรากๆเลยครับ(เวอร์)
เพราะเปิดมิติใหม่ของซีจีที่เกิดในตอนกลางวัน ไม่ต้องใช้มืดๆมาปิดซ้อน แล้วด้วยความที่ซีนมันใหญ่โตจริงๆ
แต่พอไล่ดูตย.จนหมดสิ้น สิ่งที่พบเจอในโรงก็คือ ความเบื่อหน่าย และไม่ว้าวเลย ยิ่งพอมาเจอบทที่เอะอะก็บังเอิญ
มั่วไปหมด ยิ่งจบสิ้นกันเลย

แน่นอนว่าต้องมีคนเถียงว่า ถ้าบทดี บทสนุก ต่อให้ดูตย.จนหมดก็ไม่ทำให้ดุหนังเบื่อ เช่น วันเดอร์ วูเม้น แต่ถ้ากรณีที่บทไม่สนุกละ ซีจีที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในตย.จากที่ใดๆ ผมว่ามันจะช่วยเราเยอะมากนะครับ แล้วเชื่อเหอะ ปฏิเสธยากว่า การเก็บทุกอย่างของหนังก่อนดูจริง ให้บทหนังดีแค่ไหน ความสนุก ความว้าวในหนังจริงมันจะลดหายลง30-40%แน่ๆ ถ้าไม่หลอกตัวเอง หรือปลอบตัวเอง