๙ แล้ว ๖ ๖ แล้ว ๙ เริ่มต้นตากอากาศกลางสนามรบหุ้นที่ทุ่งคา จบที่ปอเต๊กตึ้ง

กระทู้สนทนา

หุ้น ตลาดหลักทรัพย์ การออมเงิน การลงทุน การเงิน

.

การประชุมวิสามัญผู้ถือหุ้นของทุ่งคาฮาเบอร์เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ที่โรงแรมดิเอมเมอรัลด์ ถนนรัชดาภิเษก
ทำให้นึกไปถึงความเชื่อตามภาพประกอบ

ทุ่งคาจัดประชุมวิสามัญจากการที่ผู้ถือหุ้นรายย่อย  สามารถรวบรวมคนและจำนวนหุ้น
ได้มากพอตามกฏหมายมหาชน  ว่าด้วยการจัดประชุมวิสามัญตามมาตรา 100 ของ พรบ.บริษัทมหาชนจำกัด
http://www.ryt9.com/s/lwaj/183709

ผลการโหวตลงคะแนน  พิธีกรพูดย้ำอยู่หลายครั้งว่า
๑ หุ้นเท่ากับ ๑ คะแนน  จะลงคะแนนโดยแบ่งคะแนนไม่ได้
เจ้าของบริษัทใหม่มั่นใจสุดๆกับการโหวตวิธีนี้  เพราะคะแนนของรายย่อยจะไม่มีผลต่อการโหวต
ผิดกับไอเฟคที่เลือกโหวตแบบแบ่งคะแนนได้

สรุปได้ว่า  วิธีไหนกรรมการได้ประโยชน์ เขาก็จะใช้วิธีนั่นแหละ
ถ้าทุ่งคาเลือกโหวตแบบแบ่งคะแนนได้   อาจจะมีกรรมการบางคนหลุดจากตำแหน่ง

ใครสนใจอยากรู้ว่า  รายย่อยแพ้ขาดทุกโหวตมากขนาดไหน
ให้ดาว์นโหลด pdf  ผลการประชุมมาอ่านได้

https://www.set.or.th/set/newsdetails.do?newsId=14981755258481&language=th&country=TH

ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ คงยอมโหวตให้กับกรรมการใหม่ ที่ผู้ถือหุ้นรายย่อยเสนอมา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ประเด็นที่อยากจะโพสต์วันนี้ก็อย่างที่ภาพประกอบข้างบนสุด

เนื่องจากผมกลัวรถติด ถ้าประชุมยืดเยื้อถึงชั่วโมงเร่งด่วนตอนเย็น
บริษัทเริ่มประชุมตอน ๑๓.๐๐ น.
แค่ถึงวาระโหวตอนุมัติเพิ่มทุนจดทะเบียน  ก็เป็นบ่ายสองครึ่งแล้ว

ก็เลยฝากผลโหวตไว้ล่วงหน้าทุกประเด็นพร้อมลายเซนต์
ตอนที่ยื่นเอกสารให้พนักงานที่เดินผ่าน
ผู้ถือหุ้นที่นั่งอยู่ด้านหลังเห็นเข้า
ก็เลยถามว่า    เขาลงคะแนนกันอย่างไร

หันหลังอธิบายไม่ค่อยเข้าใจ   นักลงทุนท่านนั้นก็เลยขอลุกมานั่งข้างๆผม

ต่อไปนี้ขอเรียกนักลงทุนท่านนั้นว่า  เถ้าแก่ (รู้จากการสอบถามพูดคุยกัน)

เถ้าแก่ฯบอกว่า ไม่เคยมาประชุมผู้ถือหุ้น    ก็เลยงงๆกับการลงคะแนนให้ติ๊กช่องต่างๆคือ

เห็นด้วย

ไม่เห็นด้วย

งดออกเสียง

ผมอธิบายจนคิดว่าเข้าใจดีแล้ว
เถ้าแก่ก็ชี้ให้ดูใบลงคะแนน

ตอนแรกผมนึกในใจว่า  เถ้าแก่คงมีทุ่งคาซัก สี่ห้าแสนหุ้น และติดในราคาสูง

พอเห็นจำนวนหุ้นในใบลงคะแนน  ผมถึงกับอึ้งไปเลย

เถ้าแก่ฯ ถือทุ่งคาทั้งหมด   ๕๖ ล้านหุ้น !!!!!!  ส่วนผมถือ ๗ หมื่นหุ้น

เป็นหุ้นเดิม ซื้อมาตอนราคาบาทกว่า  ๘ ล้านหุ้น  เพิ่มทุน ๑ ต่อ ๖  อีก ๔๘ ล้านหุ้น  หุ้นละ ๕ สตางค์
ต้นทุนเฉลี่ยเลยลงจาก ๑ บาทกว่า เหลือ ๓๓ สตางค์ (จำตัวเลขแน่นอนไม่ได้ แต่สามสิบสตางค์ขึ้น)

เถ้าแก่ถามผมว่า  คิดจะเพิ่มทุนหรือเปล่า
ผมตอบว่า คงไม่เพิ่มทุน  เพราะแต้มต่อของเจ้ามือ เอ๊ยเจ้าของใหม่เขาต่ำมาก
บวกหุ้นเพิ่มทุนใหม่ ๓๕ สตางค์ต่อหุ้นเข้าไปกับหุ้น PP ที่ ๕ สตางค์ (Private Placement ขายเฉพาะเจาะจงบุคคล)
ต้นทุนยังแค่ ๑๒ สตางค์เท่านั้น  แต้มต่อสูงลิ่ว
ผิดกับผู้ถือหุ้นเดิมซื้อในตลาด ต่ำสุดคือ สี่สิบกว่าสตางค์ตอนก่อนเพิ่มทุน ๑ ต่อ ๖ ที่ ๕ สตางค์

พอรู้จำนวนเงินที่เถ้าแก่ลงให้กับหุ้นเพียงตัวเดียว  ก็เลยสนใจซักถามต่อ  ได้ความว่า

ไม่ได้มีทุ่งคาเพียงตัวเดียว   ในพอร์ตหุ้นมีตัวอื่นๆด้วย

คุยถึงหุ้นตัวอื่นๆ  เถ้าแก่บอกผมว่า  เคยซื้อ jas ไว้ตอน ๓๐ กว่าสตางค์
ผมเลยอดถามไม่ได้ว่า   ทำไมตอนนั้นถึงซื้อ ทั้งๆที่ดูเหมือนกับกำลังจะเจ๊ง

เถ้าแก่ตอบง่ายๆว่า   "เพราะเขาทำเคเบิ้ลใยแก้วนำแสง"

ได้ขาย jas  ทิ้งตอน สองบาทกว่า  เอาไปซื้อทรูตอนสามบาทกว่า (เหตุผลตอนเริ่มซื้อ น่าจะเหมือนตอนซื้อแจ๊ส ?)
ได้บทเรียนจากการขายแจ็ส  เลยไม่ยอมขายทรูถูกๆ  แต่มีขายไปบางส่วนตอนสิบบาท ที่เหลือก็ถือต่อ

ผมถามว่า  ทำไมไม่ได้คัทลอสหุ้นทุ่งคาตอนขาลง
เถ้าแก่ตอบยิ้มๆว่า  ไม่ได้คัลลอส

คุยกันถึงเรื่องที่อยู่
เถ้าแก่บอกว่าอยู่ทรงวาด

คุยเรื่องโบรกเกอร์
เถ้าแก่บอกว่า  ไม่ได้มีห้องวีไอพีที่ห้องค้าเอเซียพลัสที่ถนนเสือป่า
มีแค่มาร์เก็ตติ้งที่ตามมาให้บริการถึงบ้าน

พอคุยกันถึงเอเซียพลัส ผมเลยถามว่า รู้จัก เสี่ย ป. เซียนกราฟคนดังหรือเปล่า
เถ้าแก่บอกว่า รู้จักดี ไอ้ ป. เป็นเพื่อนลูกสาว

ผมเลยถามว่า แล้วเล่นตามเสี่ย ป.หรือเปล่า
เถ้าแก่บอกว่า  ไม่ได้เล่นตาม  ลงทุนคนละแนวทางกัน
เลยค่อนข้างมั่นใจว่า  เถ้าแก่คงเล่นแบบถือยาว  เล่นตามปัจจัยพื้นฐานของหุ้น
และน่าจะซื้อตามมาร์เก็ตติ้งประจำตัวแนะนำด้วย

ตัวที่พลาดหนักๆ  ก็น่าจะเป็นทุ่งคา
แต่เชื่อว่า  พอร์ตโดยรวมยังมีกำไร
และมูลค่าพอร์ต  คงเกินหนึ่งร้อยล้านบาท
ไม่งั้น เถ้าแก่คงไม่ดูหน้าตาสดใสหรอก   ถ้าถือทุ่งคาตัวเดียวทั้งพอร์ต

ก่อนเถ้าแก่จะขอตัวลุกกลับไปนั่งกับภรรยาสาวสวยที่ตามมาประชุม
เถ้าแก่มีความเห็นตรงกับผมว่า

อย่าเอาเงินกู้มาซื้อหุ้น   ต้องใช้เงินที่เหลือกินเหลือใช้ของต้วเองมาซื้อ

ผมถามว่า ซื้อ earth  ซื้อ ifec หรือเปล่า  คำตอบแบบยิ้มๆคือ  ไม่ได้ซื้อ

ผมสรุปว่า  แต้มต่อของเถ้าแก่ทรงวาดท่านนี้   มีติดตัวมาตั้งแต่ก่อนเข้าตลาดหุ้นแล้ว
เงินเหลือกินเหลือใช้นั่นแหละ คือแต้มต่ออันดับแรก ที่ตามมาคือโลภเท่าที่พอจะรับความเสียหายได้หมด

ก็แม้แต่เรื่องการประชุมผู้ถือหุ้นก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง

แต่ที่เถ้าแก่รู้เรื่อง และสามารถทำได้ดี   กลับทำให้เอาตัวรอดมาได้จนทุกวันนี้

ตอนผมขอตัวกลับก่อนวาระไล่กรรมการ
ผมบอกเถ้าแก่ว่า   ถ้าติดสูงน่าลองเพิ่มทุน
ขนาดผมฟัง ยังเคลิ้มเลย  ฮาฮา

เถ้าแก่ทำหน้ายิ้มๆ  ไม่ได้บอกว่าจะซื้อ

จะไม่เคลิ้มได้ไง  ซีอีโอซึ่งดูหนุ่มกว่าอายุมาก (อายุแค่ห้าสิบต้นๆเท่านั้น)

*คนกลางในภาพ

ซีอีโอ อธิบายภาพเหมืองแร่ดีบุกในพม่าซะสวยหรู    มีหยอดลูกเล่นว่า
นี่ภาพจริง    ไม่ได้เอามาจากนิตยสารนะครับ  ฮาฮา
ทำเอาผมหัวเราะก๊ากเลย
นึกถึงเจ้ามือตัวจริงบางบริษัท ขายฝันโดยตัดแปะย้อมแมวภาพมาจากที่อื่น

พอถามพนักงานบริษัทรุ่นหลานสาว ที่ทำหน้าที่ถ่ายภาพการประชุม
ได้ความเพิ่มเติมว่า  ซีอีโอเอาใจใส่ลูกน้องดีมาก  แถมขยันทำงาน

ก็ว่ากันไปตามแต่ความเชื่อของแต่ละคน
แต่ผมไม่เพิ่มทุน   เพราะหุ้นทุ่งคาไม่ได้มีนัยสำคัญต่อพอร์ต

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ออกจากโรงแรมดิเอมเมอรัลด์ ก่อนจะถึงชั่วโมงจราจรนรกแตกก่อนเย็น
แวะไปรอรับภรรยาที่กลับจากสัมนา ที่รพ.แถววรจักร

เนื่องจากไปเร็วกว่าที่คิดตั้งสองสามชั่วโมง
เลยถือโอกาสเดินเล่นย่านเจริญกรุง เยาวราช สวนมะลิ

เริ่มจากแวะไปนั่งเล่นสบายๆที่ ปอเต็กตึ้ง  ในวันที่ไม่ใช่หน้าเทศกาลและเสาร์อาทิตย์
นั่งจนพอใจก็เล่นของเป็นการส่งท้ายด้วย
บรรยากาศช่วง ห้าโมงกว่าแถวเจริญกรุง  ตลาดเก่า เยาวราชน่าเดินเล่น
เป็นรอยต่อระหว่าง   คนขายกลางวันเริ่มเก็บของ คนขายกลางคืนยังไม่ตั้งขาย
ก็เลยเดินได้สบายๆ ไปเรื่อยๆ  แถมมีแม่ค้าคอยชวนซื้อของเหลือขายไปตามรายทาง