เราจะได้เจอกันอีกมั้ย?
รักแรกพบของยัยตัวร้ายกับนายใส่แมส🙂
#มาเป็นชื่อนิยายเลยเหวยยย55555
: เรื่องมีอยู่ว่า
_____________________________________________
เราเจอกันที่งานเทศกาลกินเจ อ๊ามดังของภูเก็ต
ต้นเดือนตุลาคมปี2559ค่ะ วันนั้นเป็นวันรับพระ
คือจะมีองค์พระประทับทรงมาให้พร
มีการจุดปะทัดกันยิ่งใหญ่ #คนเยอะมากๆค่ะ
แนะนำให้ลองมาเที่ยวค่ะ#สนับสนุนเที่ยวไทย55😁
เข้าเรื่องต่อนะคะ เราไปงานนี้กับน้องสาวค่ะ
หลังจากเราดูขบวนจุดปะทัดรับองค์พระเสร็จ
เราก็ไปกินเย็นตาโฟเจกันค่ะ พอกินเสร็จ
ก็จะกลับบ้านเลย แต่ตอนนั้นเราหันไปเห็นผู้ชายคนนึงค่ะ
เขาใส่แมสผ้าสีเขียว[สีเขียวสะท้อนแสงแบบนี้ค่ะ🤢]
เราเห็นเขามุมข้างค่ะเรากับเขายืนห่างกันประมาณ5เมตร
เราก็จ้องอยู่อย่างนั้นแบบสตั้น10วิอ่ะค่ะ
แล้วเขาก็หันมามองเรา สงสัยเราจะจ้องนานไป5555😅
เราเลยหันไปมองอย่างอื่นแทน
[ตอนนั้นคิดว่าโหยนี่ขนาดใส่แมสยังหล่อนะเนี่ยะ5555]
ก็ทำได้แค่คิดงี้แหละค่ะทำไรไม่ได้หรอก
อยากรู้จักแต่ไม่รู้จะทำยังไง😂
อีกอย่างนี่ก็งานบุญนะจะมารักๆชอบๆก็ไม่ดี😭
ก็บอกน้องว่ากลับกันเถอะ แต่ทางที่เดินต้องเดินผ่านเขา
เราก็เดินจูงมือน้องไปพอเราเดินไปถึงหลังเขาปุ๊บ
ก็มีผู้คนจากอีกฝั่งนึงเดินสวนทางมา
(ขบวนองค์พระที่กำลังจะไปศาลเจ้าค่ะ)
ทำให้คนเบียดแน่นแออัดไปหมดเลย
แบบขยับไปไหนไม่ได้เลยต้องยืนนิ่งๆ
แล้วก็มีคนบอกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับขบวน
ให้นั่งลงให้หมด (นั่งยองๆ)ให้ขบวนเดินผ่าน
ไปก่อนค่อยลุก เราเลยได้นั่งข้างเขาค่ะ555
ใจจริงบอกเลยไม่อยากนั่งอ่ะปวดขาแต่ก็นั่งค่ะ555😂
นั่งไปสักพักเขาก็เอาศอกมาถอง(กระทุ้ง)แขนเรา
เราก็ทำหน้าตาปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะนึกว่าเขาทรงตัวไม่อยู่เลยเซมาโดนเรา555
แล้วเขาก็ถองซ้ำอีกครั้ง!
คราวนี้เราก็หันไปมองเขาแบบเคืองๆแล้วนะคะ
//แบบนี้มันตั้งใจนี่หว่า🙄 (คิดในใจ555)
เขา : นั่งได้มั้ย?
เรา :ห๊ะ! อะไรนะ
เขา : (ถอดแมสออกนิดนึงพอเห็นหน้า)
//นั่งได้มั้ย? (แล้วก้อใส่แมสกลับ)
เรา : อ๋อ นั่งได้ 😊 แล้วเราก็ก้มหน้าเพราะรู้สึกมึนหัว
เริ่มหายใจลำบาก [ในใจนี่คือปริ่มเปรมมากค่ะ🤣
อร้ายย//หล่อจริงด้วย ได้คุยกับเขาด้วยน่ารักจัง💕
แต่หล่อแบบนี้มีแฟนแล้วแน่นอน โอเคเราต้องสงบใจ
ปล่อยวางซะ!!! ไม่ยุ่งกับของคนอื่น] แล้วก้อเอาแต่
ก้มหน้าในหัวคือคิดว่าจะกลับบ้านอย่างเดียว
ส่วนน้องก็โดนผู้คนเบียดห่างออกไปล่ะ
ปล.น้องอยู่ม.5ค่ะดูแลตัวเองได้แล้วเราไม่ได้ทิ้งน้องนะ555
พอสักพักก็มีเสียงบอกว่าหันหลัง เด็กๆให้หันหลัง
อย่ามองขบวนเดี๋ยวของจะเข้าตัว 😱😱
เขาก็หันหน้ามาทางเราค่ะ ซึ่งเรานั่งอยู่ด้านขวาของเขา
แต่เราหันหลังไม่ได้เพราะว่าข้างหลังเป็นกระทะน้ำมัน
ทอดปอเปี๊ยะค่าาา😂 อบอุ่นเวอร์เลยทีเดียว
ภาวนาในใจอย่าคว่ำนะลูกถ้าคว่ำนี่แม่เละแน่😭55555
ต่อๆ นั่นล่ะค่ะเราหันหลังไม่ได้เราก็เลยต้อง
มองตรงตลอด จนเรารู้สึกว่าเอ๊ะ~
เขามองหน้าเราอยู่รึเปล่า
เราเลยหันมามองหน้าเขาค่ะ ปรากฎว่า
แฮร่ //นกค่าาาา5555 เขาไม่ได้มองหน้าเรา
แต่เขามองผ่านทะลุหูซ้ายเราไปเลยค่าาาา
[ในใจคือแบบชิ!นึกว่ามองฉัน🙄
แต่หน้าเราก็ใกล้กันมากเลยนะ เราสายตาสั้นด้วยค่ะ
คือแบบ นึกดูแล้วกันสายตาสั้นถ้าจะมองอะไร
ต้องเพ่งค่ะถึงจะเห็นแต่นี่แบบใกล้มาก
มองได้ชัดแจ๋วเลย5555 เราก็เลยได้โอกาส
สำรวจใบหน้าเขาค่ะ5555 โรคจิตนิดๆล่ะ😁
เรามองตาเขาคือตาสวยมาก
แบบตาโตตาสองชั้นด้วยอิอิ 😁
จมูกก็โด่ง เราก็มองตาอยู่อย่างนั้นสักพักค่ะ
มองไปๆจนรู้สึกตัวว่าเอ่อมองนานไปล่ะ~ //เพิ่งจะรู้เหรอ
เลยหันกลับไปมองขบวนต่อ
เขาก็หันกลับมาที่ขบวนค่ะ //สงสัยปวดคอมั้ง5555
เขา : หันหลังสิเด็กเขาไม่ให้มอง ห้ามมอง!
เรา : ไม่เด็กแล้ว!20 //เขาก็ทำตาโตตกใจมาก
เขา : ห๊ะ!20 แล้วเหรอ😮
เรา : 19 😁แล้วเราก็ขำหน้าเขาที่ตกใจ555
เขา : 19 เท่ากันเลย บลาๆอะไรสักอย่างค่ะ
ช่วงหลังฟังไม่รู้เรื่อง อาการปวดหัวมาอีกแล้ว คราวนี้
เราก้มหัวงุดๆเลยค่ะ อยากกลับบ้านอย่างเดียวตอนนั้น
เขาเหมือนจะพูดอะไรต่อนะคะแต่เราก้มหัวงุดๆ
เลยไม่พูดต่อ😓 ดูเหมือนเราไม่อยากคุยด้วยนะ
แต่จริงๆอยากคุยมาก อีกอย่างในใจเรารู้สึกว่า
เราจะได้เจอกันอีกค่อยคุยพรุ่งนี้ก็ได้
ดีกว่าคุยกันตอนเราหน้าบึ้งบูดแบบนี้😖
//แต่อยากจะถามใจเอาอะไรมารู้สึกห้ะ😂😂
พอเริ่มจะขยับขยายได้แล้วเราก็ลุกขึ้นเดินไปหาน้องเลย
น้อง : ใครอ่ะรู้จักกันเหรอ?
เรา : ไม่อ่ะ ไม่รู้จัก งี้แหละคนภูเก็ตเขาอัธยาศัยดี😅
น้อง : ทำหน้าอึ้ง//อ่าวเห็นคุยกันนึกว่ารุ้จักกันอ่ะ
เราก็หันไปมองเขาอีกทีนะคะก่อนจะกลับ
เขาก็หันมามองเราเหมือนกัน แล้วเราก็กลับบ้านเลยค่ะ
เพิ่งมารู้ตัวตอนขับรถว่าเอ้าแล้วทำไมเราไม่ถามชื่อ
ถามว่าเขาเป็นคนที่ไหนเรียนที่ไหนไรงี้อ่ะ ทำไม
ไม่ถามอะไรไว้บ้างเลย โหแบบนึกคำด่าตัวเองไม่ออก
เลยค่ะ ซื่อบื้อได้อีกฉัน😰 โง่มากด้วยค่ะ โง่!
---หลังจากวันนั้นเราก้อไม่เจอกันอีก---
เห้อ~😥
#สำหรับกระทู้นี้นะคะดิฉันเองก็ตั้งขึ้นเผื่อว่าอาจจะฟลุ๊ค
เขาเปิดมาเจอได้อ่านมัน555//บอกเลยยาก!😂
#หรืออาจจะมีคนที่อยู่ในเหตุการณ์พอจะจำเขาได้บ้าง
หรืออะไรก็แล้วแต่ที่จะทำให้เราได้เจอกันอีกครั้ง
#อ่อหลายคนคงสงสัยทำไมไม่ถ่ายรูปเขาไว้
คือตอนนั้นโทรศัพท์เราอยู่ที่น้องค่ะ
ทำทุกอย่างเชครูปเชคโพสต์สถานที่เช็คอินแล้ว
แต่ไม่เจอเลยก็เลยมาตั้งกระทู้ค่ะ
#ใจจริงก็หวังนะว่านี่ลงทุนตั้งกระทู้ก็อยากให้เจอ
กันนะแต่มันเป็นความหวังที่เป็นไปได้ยากมากเลย
จะหาเจอได้ไงข้อมูลก็มีแค่นี้ แต่เราอยากลองเสี่ยงดูค่ะ
ไม่เสี่ยงก็ไม่รู้ ลองทำดูดีกว่าเสียดายที่ไม่ได้ทำ😊
#ปล.เรื่องมันยาวคงจะขี้เกียจอ่านกัน555😂
#ขอให้เจอกันอีกนะนายแมสเขียว#
#เจปีนี้ก็ยังหวังอยู่นะว่าจะได้เจอกัน
รอมาได้เกือบปีแค่นี้จิ๊บจิ๊บ😊
#อย่าเพิ่งมีแฟนเลยนะ555
"นายแมสเขียว" เราจะได้เจอกันอีกมั้ย?
รักแรกพบของยัยตัวร้ายกับนายใส่แมส🙂
#มาเป็นชื่อนิยายเลยเหวยยย55555
: เรื่องมีอยู่ว่า
_____________________________________________
เราเจอกันที่งานเทศกาลกินเจ อ๊ามดังของภูเก็ต
ต้นเดือนตุลาคมปี2559ค่ะ วันนั้นเป็นวันรับพระ
คือจะมีองค์พระประทับทรงมาให้พร
มีการจุดปะทัดกันยิ่งใหญ่ #คนเยอะมากๆค่ะ
แนะนำให้ลองมาเที่ยวค่ะ#สนับสนุนเที่ยวไทย55😁
เข้าเรื่องต่อนะคะ เราไปงานนี้กับน้องสาวค่ะ
หลังจากเราดูขบวนจุดปะทัดรับองค์พระเสร็จ
เราก็ไปกินเย็นตาโฟเจกันค่ะ พอกินเสร็จ
ก็จะกลับบ้านเลย แต่ตอนนั้นเราหันไปเห็นผู้ชายคนนึงค่ะ
เขาใส่แมสผ้าสีเขียว[สีเขียวสะท้อนแสงแบบนี้ค่ะ🤢]
เราเห็นเขามุมข้างค่ะเรากับเขายืนห่างกันประมาณ5เมตร
เราก็จ้องอยู่อย่างนั้นแบบสตั้น10วิอ่ะค่ะ
แล้วเขาก็หันมามองเรา สงสัยเราจะจ้องนานไป5555😅
เราเลยหันไปมองอย่างอื่นแทน
[ตอนนั้นคิดว่าโหยนี่ขนาดใส่แมสยังหล่อนะเนี่ยะ5555]
ก็ทำได้แค่คิดงี้แหละค่ะทำไรไม่ได้หรอก
อยากรู้จักแต่ไม่รู้จะทำยังไง😂
อีกอย่างนี่ก็งานบุญนะจะมารักๆชอบๆก็ไม่ดี😭
ก็บอกน้องว่ากลับกันเถอะ แต่ทางที่เดินต้องเดินผ่านเขา
เราก็เดินจูงมือน้องไปพอเราเดินไปถึงหลังเขาปุ๊บ
ก็มีผู้คนจากอีกฝั่งนึงเดินสวนทางมา
(ขบวนองค์พระที่กำลังจะไปศาลเจ้าค่ะ)
ทำให้คนเบียดแน่นแออัดไปหมดเลย
แบบขยับไปไหนไม่ได้เลยต้องยืนนิ่งๆ
แล้วก็มีคนบอกว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับขบวน
ให้นั่งลงให้หมด (นั่งยองๆ)ให้ขบวนเดินผ่าน
ไปก่อนค่อยลุก เราเลยได้นั่งข้างเขาค่ะ555
ใจจริงบอกเลยไม่อยากนั่งอ่ะปวดขาแต่ก็นั่งค่ะ555😂
นั่งไปสักพักเขาก็เอาศอกมาถอง(กระทุ้ง)แขนเรา
เราก็ทำหน้าตาปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะนึกว่าเขาทรงตัวไม่อยู่เลยเซมาโดนเรา555
แล้วเขาก็ถองซ้ำอีกครั้ง!
คราวนี้เราก็หันไปมองเขาแบบเคืองๆแล้วนะคะ
//แบบนี้มันตั้งใจนี่หว่า🙄 (คิดในใจ555)
เขา : นั่งได้มั้ย?
เรา :ห๊ะ! อะไรนะ
เขา : (ถอดแมสออกนิดนึงพอเห็นหน้า)
//นั่งได้มั้ย? (แล้วก้อใส่แมสกลับ)
เรา : อ๋อ นั่งได้ 😊 แล้วเราก็ก้มหน้าเพราะรู้สึกมึนหัว
เริ่มหายใจลำบาก [ในใจนี่คือปริ่มเปรมมากค่ะ🤣
อร้ายย//หล่อจริงด้วย ได้คุยกับเขาด้วยน่ารักจัง💕
แต่หล่อแบบนี้มีแฟนแล้วแน่นอน โอเคเราต้องสงบใจ
ปล่อยวางซะ!!! ไม่ยุ่งกับของคนอื่น] แล้วก้อเอาแต่
ก้มหน้าในหัวคือคิดว่าจะกลับบ้านอย่างเดียว
ส่วนน้องก็โดนผู้คนเบียดห่างออกไปล่ะ
ปล.น้องอยู่ม.5ค่ะดูแลตัวเองได้แล้วเราไม่ได้ทิ้งน้องนะ555
พอสักพักก็มีเสียงบอกว่าหันหลัง เด็กๆให้หันหลัง
อย่ามองขบวนเดี๋ยวของจะเข้าตัว 😱😱
เขาก็หันหน้ามาทางเราค่ะ ซึ่งเรานั่งอยู่ด้านขวาของเขา
แต่เราหันหลังไม่ได้เพราะว่าข้างหลังเป็นกระทะน้ำมัน
ทอดปอเปี๊ยะค่าาา😂 อบอุ่นเวอร์เลยทีเดียว
ภาวนาในใจอย่าคว่ำนะลูกถ้าคว่ำนี่แม่เละแน่😭55555
ต่อๆ นั่นล่ะค่ะเราหันหลังไม่ได้เราก็เลยต้อง
มองตรงตลอด จนเรารู้สึกว่าเอ๊ะ~
เขามองหน้าเราอยู่รึเปล่า
เราเลยหันมามองหน้าเขาค่ะ ปรากฎว่า
แฮร่ //นกค่าาาา5555 เขาไม่ได้มองหน้าเรา
แต่เขามองผ่านทะลุหูซ้ายเราไปเลยค่าาาา
[ในใจคือแบบชิ!นึกว่ามองฉัน🙄
แต่หน้าเราก็ใกล้กันมากเลยนะ เราสายตาสั้นด้วยค่ะ
คือแบบ นึกดูแล้วกันสายตาสั้นถ้าจะมองอะไร
ต้องเพ่งค่ะถึงจะเห็นแต่นี่แบบใกล้มาก
มองได้ชัดแจ๋วเลย5555 เราก็เลยได้โอกาส
สำรวจใบหน้าเขาค่ะ5555 โรคจิตนิดๆล่ะ😁
เรามองตาเขาคือตาสวยมาก
แบบตาโตตาสองชั้นด้วยอิอิ 😁
จมูกก็โด่ง เราก็มองตาอยู่อย่างนั้นสักพักค่ะ
มองไปๆจนรู้สึกตัวว่าเอ่อมองนานไปล่ะ~ //เพิ่งจะรู้เหรอ
เลยหันกลับไปมองขบวนต่อ
เขาก็หันกลับมาที่ขบวนค่ะ //สงสัยปวดคอมั้ง5555
เขา : หันหลังสิเด็กเขาไม่ให้มอง ห้ามมอง!
เรา : ไม่เด็กแล้ว!20 //เขาก็ทำตาโตตกใจมาก
เขา : ห๊ะ!20 แล้วเหรอ😮
เรา : 19 😁แล้วเราก็ขำหน้าเขาที่ตกใจ555
เขา : 19 เท่ากันเลย บลาๆอะไรสักอย่างค่ะ
ช่วงหลังฟังไม่รู้เรื่อง อาการปวดหัวมาอีกแล้ว คราวนี้
เราก้มหัวงุดๆเลยค่ะ อยากกลับบ้านอย่างเดียวตอนนั้น
เขาเหมือนจะพูดอะไรต่อนะคะแต่เราก้มหัวงุดๆ
เลยไม่พูดต่อ😓 ดูเหมือนเราไม่อยากคุยด้วยนะ
แต่จริงๆอยากคุยมาก อีกอย่างในใจเรารู้สึกว่า
เราจะได้เจอกันอีกค่อยคุยพรุ่งนี้ก็ได้
ดีกว่าคุยกันตอนเราหน้าบึ้งบูดแบบนี้😖
//แต่อยากจะถามใจเอาอะไรมารู้สึกห้ะ😂😂
พอเริ่มจะขยับขยายได้แล้วเราก็ลุกขึ้นเดินไปหาน้องเลย
น้อง : ใครอ่ะรู้จักกันเหรอ?
เรา : ไม่อ่ะ ไม่รู้จัก งี้แหละคนภูเก็ตเขาอัธยาศัยดี😅
น้อง : ทำหน้าอึ้ง//อ่าวเห็นคุยกันนึกว่ารุ้จักกันอ่ะ
เราก็หันไปมองเขาอีกทีนะคะก่อนจะกลับ
เขาก็หันมามองเราเหมือนกัน แล้วเราก็กลับบ้านเลยค่ะ
เพิ่งมารู้ตัวตอนขับรถว่าเอ้าแล้วทำไมเราไม่ถามชื่อ
ถามว่าเขาเป็นคนที่ไหนเรียนที่ไหนไรงี้อ่ะ ทำไม
ไม่ถามอะไรไว้บ้างเลย โหแบบนึกคำด่าตัวเองไม่ออก
เลยค่ะ ซื่อบื้อได้อีกฉัน😰 โง่มากด้วยค่ะ โง่!
---หลังจากวันนั้นเราก้อไม่เจอกันอีก---
เห้อ~😥
#สำหรับกระทู้นี้นะคะดิฉันเองก็ตั้งขึ้นเผื่อว่าอาจจะฟลุ๊ค
เขาเปิดมาเจอได้อ่านมัน555//บอกเลยยาก!😂
#หรืออาจจะมีคนที่อยู่ในเหตุการณ์พอจะจำเขาได้บ้าง
หรืออะไรก็แล้วแต่ที่จะทำให้เราได้เจอกันอีกครั้ง
#อ่อหลายคนคงสงสัยทำไมไม่ถ่ายรูปเขาไว้
คือตอนนั้นโทรศัพท์เราอยู่ที่น้องค่ะ
ทำทุกอย่างเชครูปเชคโพสต์สถานที่เช็คอินแล้ว
แต่ไม่เจอเลยก็เลยมาตั้งกระทู้ค่ะ
#ใจจริงก็หวังนะว่านี่ลงทุนตั้งกระทู้ก็อยากให้เจอ
กันนะแต่มันเป็นความหวังที่เป็นไปได้ยากมากเลย
จะหาเจอได้ไงข้อมูลก็มีแค่นี้ แต่เราอยากลองเสี่ยงดูค่ะ
ไม่เสี่ยงก็ไม่รู้ ลองทำดูดีกว่าเสียดายที่ไม่ได้ทำ😊
#ปล.เรื่องมันยาวคงจะขี้เกียจอ่านกัน555😂
#ขอให้เจอกันอีกนะนายแมสเขียว#
#เจปีนี้ก็ยังหวังอยู่นะว่าจะได้เจอกัน
รอมาได้เกือบปีแค่นี้จิ๊บจิ๊บ😊
#อย่าเพิ่งมีแฟนเลยนะ555