สวัสดีค่ะ เราขอมาระบายในนี้แล้วกันเนอะ
  คือปัญหามันอยู่ที่ว่าพ่อแม่เราเขาขัดแย้งเกันบ่อยๆ และไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตคู่ ซึ่งเราในฐานะที่เป็นลูกเราซึ่งเป็นลูกคนเดียวก็ไม่มีความสุขหรอกที่เห็นพ่อแม่เถียงกันบ่อยๆ  ถ้าคนมันไม่ได้รักกันแล้วพูดกันดีๆไม่ได้ พูดอะไรก็ขัดหูอีกคน เห็นทุกอย่างตรงกันข้าม ชอบทำอะไรกันคนละอย่าง เราว่าไม่มีทางที่จะอยู่กันได้หรอกค่ะ แต่ย่านี่ก็ชอบพูดบอกให้แม่เราอดทนๆ ยอมๆพ่อบ้าง แถมย่ายังบอกให้เราเป็นกาวใจให้กับพ่อแม่โทษนะคะพ่อแม่เรา55ทั้งคู่แล้วให้เขาได้เลือกบั้นปลายชีวิตเองเถอะ
อีกอย่างมันมาถึงขนาดนี้แล้วเราเองก็ทำอะไรไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากเป็นกาวใจด้วยเพราะเราไม่ชอบสภาพครอบครัวแบบนี้และแม่เราเขาก็ไม่ต้องการที่จะอยู่กับบรรยากาศแบบนี้อีกแล้ว ซึ่งเราเข้าใจแม่นะ เพราะเราเห็นมาตลอด
แต่ย่าไม่ได้อยู่ในครอบครัวเรานะ เขาอยู่อีกบ้านนึง ไม่เกี่ยวกัน ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ และเขาจะเข้าข้างลูกชายเขาเสมอ  แต่เรามองว่าถ้าพ่อแม่แยกกันไปเราก็ไม่มีปัญหา พ่อแม่จะได้มีอิสระ มีความสุขทั้งคู่  
แต่เราว่ายังไงๆย่าเขาก็ไม่มีสิทธ์ที่จะมาบังคับให้ต้องอยู่กัน เป็นครอบครัวจริงมั้ยคะ?  เพราะเขาไม่ได้มารับรู้สถานการณ์ต่างๆ เหมือนที่เราเจออยู่ทุกวันในครอบครัว ทุกวันนี้แม่เราเป็นคนรับผิดชอบค่าใข้จ่ายต่างๆ พ่อเราไม่ออกเลยค่ะ แม่เราไม่เคยได้เงินที่สามีควรให้ภรรยาหลังแต่งงาน  ใจจริงเราอยากให้พ่อแม่แยกกันแต่ยังเป็นเพื่อนกันได้ เรากลัวแค่พ่อไม่ยอมหย่าค่ะ
อีกอย่างเราไม่รู้ด้วยว่าพ่อเราไปกู้หนี้ยืมสินใครมาหรือเปล่า เพราะส่วนใหญ่พ่อจะไม่เคยบอกอะไรเรากับแม่เลย ส่วนใหญ่เราจะอยู่กับแม่ตลอด เราไม่ชอบเลยที่ย่ามาวุ่นวายในเรื่องนี้  แต่เราว่าสุดท้ายแล้วคนที่ตัดสินใจก็คือแม่และพ่ออยู่ดี จริงมั้ยคะ?
                                                          ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน