นานเหลือเกิน ยาวนานเหลือเกิน นับตั้งแต่ผมไปทำอะไรของผม จนวุ่นวายยุ่งเหยิงไปหมด
แต่ที่ๆผมยังคิดถึงเสมอคือ หว้ากอ ที่ๆผมอยู่มาตั้งแต่เริ่มต้น
ตั้งแต่ผมพยายามขอให้มีการตั้ง ห้องใหม่ขึ้น เพื่อแยกจาก โต๊ะห้องสมุด
ช่วงนั้น ผมตั้งกระทู้ถามว่า ถ้าโยนวัตถุขึ้นไปตรงๆในแนวดิ่ง วัตถุจะตกกลับมาที่ตำแหน่งเดิมที่โยนหรือไม่ คำตอบเดิมผมคือ ไม่ตกกลับมาที่เดิม
ช่วงนั้นก็มีหลายท่านมาสนทนาด้วย จนผมคิดว่าควรมีการแยกห้อง คณิตศาสตร์ กับ วิทยาศาสตร์ ออกจากโต๊ะห้องสมุดเอ่ยชื่อได้แล้ว

ผมห่างเหินไปสักพัก ก็มีข้อความ icq จากคุณ ทอตะวัน ว่า พันทิป ได้มีการกำเนิดห้องใหม่แล้ว คือ ห้อง หว้ากอ

จากนั้นก็มีกระทู้ ขอให้ลงชื่อ นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายในห้องใหม่ที่กำเนิดขึ้นนี้

ต่อมาก็มีคลับย่อย เฮฮาหว้ากอนคร เกิดขึ้น โดยตัวตั้งตัวตี คือ คุณว่านน้ำ

ช่วงนั้นคือช่วงเวลาที่อบอุ่นจริงๆ ผมอยากเอ่ยชื่อสมาชิกเก่าๆที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น แต่มันเยอะ เยอะ เหลือเกิน ถ้าผมพิมพ์ตกหล่น อาจนำมาซึ่งความน้อยใจได้ ดังนั้นจึงอยากให้ท่าน มาลงชื่อเอง 555555

ขอบคุณ คุณ นู๋นัน ที่หลังไมค์ ไปทักทายผม และอดทนรอคำตอบจากผมเป็นเวลาหลายปี 555555

เอาเป็นว่า กระทู้นี้ เป็นเรื่องของคนเฒ่า คนแก่ ที่ยังมีแรงมาพิมพ์ รำลึกถึงความหลังกัน มีอะไรบ้างหนอ ที่เกิดขึ้นกับช่วงเวลาที่ผ่านมา


คิดถึงกันไหม ถ้ายังคิดถึง มากล่าวสิ่งใดทักทายกันหน่อย มา