สวัสดีคับ วันนี้ผมมีเรื่องมาแชร์ให้เพื่อนๆ เหล่านักอ่านกระทู้ฟังกันคับ
เขาเรื่องเลยนะวันเเรกที่เราเจอกันวันที่ 17 มีนาคมเป็นวันประปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่พวกเราเจอกันครั้งเเรกที่ร้านกาเเฟตอนนั้นรู้สึกไม่ชอบขี้น่าเลยด้วยคือเเบบเเม่เราเเนะนำให้รู้จักเเต่เราคิดว่าโอยจะรู้จักไปทำไมเราก็เลยรีบดึงมือเเม่เราเเล้วเด็นออกมาจากร้านกาเเฟ หลังจากวันนั้นจนถึงวันเปิดเทอมวันเเรกคือวันนั้นเเม่เรามีธุระเลยไม่ได้ไปส่งเราไปมหลัยเราเลยต้องขับรถมอไซค์ไปมหลัยวันนี้เป็นวันเเรกที่เราได้คุยกับพี่เขาชื่อ ก นามแฝงนะจ๊ะ เขาเข้ามาถามว่าเรามามหลัยอย่างไงเราเลยบอกไปว่าเราขับรถมอไซค์ พี่ ก ถามเราว่าอย่ากรองนั่งรถประจำทางไม่เราเลยบอกว่าก็อย่ากรองนั่งอยู่นะพี่เขาตอบกลับมาว่าเดียวพรุ่งนี้มารับนะเลยเลยตอบตกลง เราเลยถามพี่เขากลับว่าวันนี้กลับบ้านด้วยกันไม่พี่เขาก็ตอบตกลง จากนั้นพวกเราสนิทกันมาก ไปไหนก็ไปด้วยกัน ทั้งไปมหาลัย ไปเที่ยว ไปวิ่ง ทำกับข้าวกินด้วยกันบ้างแหละ สระผมให้กัน ใส่เสื้อคู่ แหวน ก็ไม่เชิงว่าคู่เท่าไหร่ แค่มันเหมือนกัน ถึงขั้นตัวติดกันเลยก็ว่าได้ เพื่อนที่มหลัยชอบเเซวพวกเราว่าเป็นเเฟนกันเเต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เราคุยกันได้ประมาณ2-3เดือนพี่ ก เขาก็บอกชอบเราตอนเเรกเราก็ไม่เเน่ใจหลอกว่าเขาชอบเรารึป่าวเราก็เลยรองถามพี่เเก ไปว่าพี่ชอบใคร ตอนเเรกเขาก็พยามเปลียนเรื่องคุยไปเลื่อยด้วยความที่เราอยากรู้เราก็เลยบอกว่าถ้าไม่บอกจะไม่คุยด้วยเเกเลยบอกว่า''''พี่ชอบน้อง''''ผมนี้อึ้งไปสักพักเลยเเหละจากนั้นผมก็พยามที่จะไม่ให้ความสัมพันของพวกเราเปลียนไปเพราะผมก็คิดว่าผมก็ชอบความรู้สึกนั้นเหมื่อนกันผมก็เลยคุยกับพี่ ก มาเลื่อยๆจนผมรองเปิดใจให้โอกาสพี่เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกรักนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไรตอนเเรกก็ไม่ได้ชอบหลอออกจะไม่ชอบขี้น่าเลยด้วยสัมเเต่พอได้คุยเเล้วก็โอเคนะเขาเป็นคนตลกออกเเนวบ้าๆๆเเต่ก็น่ารักดีนะอยู่ด้วยเเเล้วมีความสุขดีเวลามีปํญหาอะไรพี่เขาทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวเเต่ยังมีเขาที่คอยให้กำลังใจเเละพร้อมจะผ่านมันไปด้วยกันไม่ว่าปัญหานั้นมันจะใหญ่หรือเล็ก
สุดทายนี้เราอยากขอบคุณพี่เขามากที่เขามาในชีวติทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมายทำให้รู้ว่าการมีเเฟนไม่ใช้เรื่องที่น่าเบื่อ
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนนะคับ ที่เขามาอ่าน
เราไม่ค่อยเก่งเรื่องตั้งกระทู้เท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่าจะโอเคมั้ย
ความรักของเราเเละนาย
เขาเรื่องเลยนะวันเเรกที่เราเจอกันวันที่ 17 มีนาคมเป็นวันประปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่พวกเราเจอกันครั้งเเรกที่ร้านกาเเฟตอนนั้นรู้สึกไม่ชอบขี้น่าเลยด้วยคือเเบบเเม่เราเเนะนำให้รู้จักเเต่เราคิดว่าโอยจะรู้จักไปทำไมเราก็เลยรีบดึงมือเเม่เราเเล้วเด็นออกมาจากร้านกาเเฟ หลังจากวันนั้นจนถึงวันเปิดเทอมวันเเรกคือวันนั้นเเม่เรามีธุระเลยไม่ได้ไปส่งเราไปมหลัยเราเลยต้องขับรถมอไซค์ไปมหลัยวันนี้เป็นวันเเรกที่เราได้คุยกับพี่เขาชื่อ ก นามแฝงนะจ๊ะ เขาเข้ามาถามว่าเรามามหลัยอย่างไงเราเลยบอกไปว่าเราขับรถมอไซค์ พี่ ก ถามเราว่าอย่ากรองนั่งรถประจำทางไม่เราเลยบอกว่าก็อย่ากรองนั่งอยู่นะพี่เขาตอบกลับมาว่าเดียวพรุ่งนี้มารับนะเลยเลยตอบตกลง เราเลยถามพี่เขากลับว่าวันนี้กลับบ้านด้วยกันไม่พี่เขาก็ตอบตกลง จากนั้นพวกเราสนิทกันมาก ไปไหนก็ไปด้วยกัน ทั้งไปมหาลัย ไปเที่ยว ไปวิ่ง ทำกับข้าวกินด้วยกันบ้างแหละ สระผมให้กัน ใส่เสื้อคู่ แหวน ก็ไม่เชิงว่าคู่เท่าไหร่ แค่มันเหมือนกัน ถึงขั้นตัวติดกันเลยก็ว่าได้ เพื่อนที่มหลัยชอบเเซวพวกเราว่าเป็นเเฟนกันเเต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เราคุยกันได้ประมาณ2-3เดือนพี่ ก เขาก็บอกชอบเราตอนเเรกเราก็ไม่เเน่ใจหลอกว่าเขาชอบเรารึป่าวเราก็เลยรองถามพี่เเก ไปว่าพี่ชอบใคร ตอนเเรกเขาก็พยามเปลียนเรื่องคุยไปเลื่อยด้วยความที่เราอยากรู้เราก็เลยบอกว่าถ้าไม่บอกจะไม่คุยด้วยเเกเลยบอกว่า''''พี่ชอบน้อง''''ผมนี้อึ้งไปสักพักเลยเเหละจากนั้นผมก็พยามที่จะไม่ให้ความสัมพันของพวกเราเปลียนไปเพราะผมก็คิดว่าผมก็ชอบความรู้สึกนั้นเหมื่อนกันผมก็เลยคุยกับพี่ ก มาเลื่อยๆจนผมรองเปิดใจให้โอกาสพี่เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกรักนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไรตอนเเรกก็ไม่ได้ชอบหลอออกจะไม่ชอบขี้น่าเลยด้วยสัมเเต่พอได้คุยเเล้วก็โอเคนะเขาเป็นคนตลกออกเเนวบ้าๆๆเเต่ก็น่ารักดีนะอยู่ด้วยเเเล้วมีความสุขดีเวลามีปํญหาอะไรพี่เขาทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวเเต่ยังมีเขาที่คอยให้กำลังใจเเละพร้อมจะผ่านมันไปด้วยกันไม่ว่าปัญหานั้นมันจะใหญ่หรือเล็ก
สุดทายนี้เราอยากขอบคุณพี่เขามากที่เขามาในชีวติทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมายทำให้รู้ว่าการมีเเฟนไม่ใช้เรื่องที่น่าเบื่อ
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนนะคับ ที่เขามาอ่าน
เราไม่ค่อยเก่งเรื่องตั้งกระทู้เท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่าจะโอเคมั้ย