อนึ่งขอบอกไว้ก่อนนะครับ ว่าเป็นกระทู้ไร้สาระ เป็นเพียงความรู้สึกหลังจากได้ดู Sakurasou จบ ของแฟนจขกท. เนื้อหาค่อนข้างยาว ถ้าท่านใดไม่สะดวกที่จะอ่านเชิญออกจากกระทู้นี้ได้นะครับ

เข้าเรื่องกันเลย ช่วงนี้ จขกท. กำลังว่าง หลังจากจบสงครามปิดงบบัญชี ไม่มีอะไรทำ เลยเอาไดอารี่ของแฟนมาอ่านเล่นๆ ระลึกถึงช่วงเวลาเก่าๆกันหน่อย ไปสดุดกับหน้านี้เข้า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เนื้อหา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฟังไม่ผิดหรอก lol วันนี้ฉันจะมาบันทึกความรู้สึกที่ได้ดู Sakurasou no Pet na kanojo นับเป็นเรื่องหาได้ยากมากสำหรับฉัน ที่ไม่เคยเปิดใจให้ Anime จากแดนซากุระที่เค้าร่ำลือกัน ถ้าจะพูดถึงสาเหตุการดู คงต้องย้อนไปเมื่อวันปีใหม่นี่เอง ถึงจะเป็นเทศกาลแห่งความสุข แต่สำหรับอโณก็ยังมีเรื่องให้ทุกข์ใจสิน่า... นางดู Anime เรื่องนี้จบแล้วนอยด์กับชีวิตที่เป็นอยู่ อยากประสบความสำเร็จบ้าง ฟังดูตื่นเต้นมาก ที่ได้ยินจากปากอโณชาผู้ไม่ยี่หระกับความเป็นไปของโลก lol ทำไมพูดเหมือนด่า ฉันเลยรู้ว่าเพราะอะไร ทำไมถึงมีความคิดดีๆแบบนี้ พอรู้เหตุผลจริงๆจึงอยากดู Anime เรื่องนี้ขึ้นมาทันที เลยไปสัญญากะอโณชาว่าจะดูตอนป้าไปตราด ซึ่งพอเวลานั้นมาถึงจริงๆเราก็ไม่ดูซะงั้น lol พอวันอาทิตย์ราวๆ 19.00 น. ก็เลยเริ่มดูอยากจริงจัง พอเปิดฉากแรกมาก็รู้สึกเฉยๆไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่พอมาชิโระนางเอกของเรื่องปรากฎตัว ทำให้รู้สึกชอบมาก ด้วยหน้าตาที่สวยและหน้านิ่งๆของนาง ทำให้ยิ่งน่าสนใจ แต่พอนานามิ หรือ E อาโอยาม่าโผล่มาเท่านั้นแหล่ะ เบะปากเลย อคติส่วนตัวล้วนๆ ฉันไม่ชอบนิสัยนางนี่นา ทำตัวเฉยๆแต่ในใจคิดอะไรมากมาย แถมแอบชอบพระเอกอีก พระเอกนี่ก็เฟลนลี่จัง ใจดี พ่อพระฝุดๆ ถ้ามาเป็นอโณละก็... ได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่ ข้ามการบ่นของฉันไป... พูดเรื่องประทับใจ คือตัวละครทุกตัวไม่มีใครสมบูรณ์แบบเลย ทุกคนมีหลุมดำด้านมืดเสมอ แต่เราจะผ่านมันไปได้อย่างไรซึ่งเรื่องนี้ให้คำตอบไว้ดีมาก อนาคตที่จะมาถึง ปัจจุบันที่ไม่รู้จะไปทางไหนดี ในขณะที่คนรอบตัวกลับมีเป้าหมายที่ชัดเจนหมดแล้ว T^T เสียน้ำตาวนไปค่ะ ประทับใจสุดๆก็น่าจะฉากทำ Anime เรื่องเหมียวโบโระ ยิ่งฉากสุดท้ายที่จะทำให้เป็นความทรงจำของนางเอกตลอดไป งั้นฉันคงเป็นนางเอกสินะ ว้าย!!เพราะมันอยู่ในความทรงจำของฉันเช่นกัน ผู้กำกับ คนเขียนบท ดีงามมาก ชอบมาก ให้ใจไปเลย ส่วนตอนจบนั้นไม่ต่างจากที่ฉันคิดเท่าไหร่ ว่าพระเอกและนางเอกเลิกกัน และกลับมาคบกันอีกครั้งเมื่อในวัยที่โตขึ้น หน้าที่การงานมั่นคงขึ้น แต่ที่เหนื่อความคาดหมายคือพระเอกบ้า Sex นี่แหล่ะ อีแม่รับบ่ได้ ==ทำไมอะไรขนาดนั้น... แต่แหมดูหุ่นนางเอกสิ สะบึ้มขนาดนั้น แอบสะใจอาโอยาม่า lol lol lol ผิดหวังล่ะสิ ตัดผมสั้นเลย แหม่... สะใจอีช้อย กราบบนตักผู้เขียนบท ฉันชอบมาก ถูกใจข้อยหลายเด๊...

"ฉันรักเธอได้ เพราะฉันให้โอกาสตัวเอง"

"ตัวละครที่ชอบที่สุดก็คือเรียวโนสุเกะ ไม่รู้สิ เหมือนตัวเราทั้ง เก่งคอม? เปล่าสิ!! lol เรื่องพูดจาขวานผ่าซาก แต่ก็ฟังแล้วมีเหตุผลนะ ชอบนายมากกว่าโซระตะอีกนะ"

ให้ 9.75 ไปเลยเพราะสุดท้ายสะใจ นานามิมาก เอาใจอีช้อยไปเลยค่ะ

เซอร์ไพรส์ จขกท.มากๆครับ

สำหรับเรื่องนี้ผมเชื่อว่าได้ให้ข้อคิดและเป็นแรงบันดาลใจให้กับใครในหลายๆคน ในสังคมการทำงานย่อมมีคนอัจฉริยะกับคนธรรมดาเสมอๆ แต่มันไม่ได้หมายความว่าคนธรรมดาจะไม่สามารถก้าวทันอัจฉริยะได้ เพราะไม่มีใครเกิดมาพร้อมความอัจริยะตั้งแต่เกิด ทุกคนล้วนมีอุปสรรคที่จะต้องเรียนรู้ ต่อสู้ และนำไปเป็นบทเรียนให้กับชีวิตของตัวเองกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อยามเราล้ม เราพร้อมที่จะลุกขึ้นสู้ต่อไปแล้วหรือยัง

ต้องขออภัย กองอวยโพนี่เทลด้วยนะครับ ไม่ได้มีเจตนาให้ระลึกถึงสงครามกองอวยช้ำรัก

ปล.สำหรับเรื่องนี้ จขกท.เลือกข้างอวยไม่ลงจริงๆ รักขาวเสียดายหางม้าครับ



*Edit ใส่รูป