สวัสดีครับ

เรื่องมีอยู่ว่า...มีคนๆนึง รู้จักกันมานานแล้วหละ ตั้งแต่เด็กละ แต่ไม่ได้อะไรไง พอโตมาผมก็ไปเรียนมหาลัย พอจบมหาลัยผมก็ได้มีโอกาสได้กลับมาอยู่ที่บ้านสักพักนึงแล้ว เมื่อก่อนนั้นก็เคยได้ไปกินข้าวด้วย ไปดื่มสังสรรค์กันปกติ  แต่พอมาในช่วงนี้ ช่วงที่ผมจบมหาลัย ชวนผมออกไปแทบจะทุกวัน วันเว้นวัน บางทีทั้งอาทิตย์เนี้ย ได้เจอทุกวัน แล้วเค้าก็ดูแลเราดีตลอด ไม่ไหนมาไหนไม่เคยได้ออกเงินช่วยเลย ตอนจะออกช่วยก็บอกไม่ต้องๆเก็บไว้ๆ ทำงานมาก่อนค่อยมาเลี้ยงคืน เนี้ยแหละครับ เพราะมันเป็นอย่างงี้แหละ ได้เจอกันบ่อย ไปกินข้าวด้วยกัน ตัวติดกันตลอด ในบางครั้งที่ดื่มดึกๆผมไม่อยากให้เค้ากลับบ้านเพราะต้องขับรถกลับ แล้วระยะทางไกล เมามาก ก็มีบ้างที่นอนบ้านผม เพราะเป็นแบบนี้มาช่วงนึงแล้ว มันเลยทำให้ผมรู้วึกหวั่นไหวมากๆ พอรุ้สึกดีเข้าเรื่อยๅ ก็อยากที่จะบอก แต่มันกลับทำไม่ได้ เพราะคนๆนี้อ่ะ เป็นเพื่อนของพ่อผมเอง !!! อ่านไม่ผิดครับ เพื่อนพ่อผมนี่แหละ ถ้าบอกไปแล้วมันเป็นอีกแบบ กลัวว่าชีวิตจะไม่มีความสุขอีกต่อไป เพราะเค้าดูแล เทคแคร์ตลอด มีเรื่องเครียดก็มาเล่าให้ฟัง ผมเครียดก็ปรึกษาตลอด คุยกันทุกวัน บางวันผมไม่ทักไป แกก็ทักมา ไปนู้นนี่นั้นบ่อยขึ้นทุกวันๆ มันก็เลยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่ !!! ผมชอบผุ้หญิงนะ !!!!! แต่ทำไม !?!?!?! รุ้สึกดีกับคนๆนี้แบบนั้น แปลกใจตัวเอง แต่เพื่อนพ่อผมคนนี้อ่ะ เค้าก้ไม่มีแฟนนะครับ เป็นโสด ไม่เคยแต่งงาน แต่เคยมีแฟน และเป็นที่ปรึกษาทางใจได้ดีเลยทีเดียวครับ