ตามประวัติศาสตร์ มณฑลจิงโจว (荆州) ในสมัยฮั่นมีเพียงเจ็ดจวิ้น (郡 จังหวัด) คือ

หนานหยาง (南陽 ลำหยง)
หนานจวิ้น (南郡 ลำกุ๋น)  
เจียงเซี่ย (江夏 กังแฮ)  
ฉางซา (長沙 เตียงสา)  
กุ้ยหยาง (桂陽 ฮุยเอี๋ยง)  
อู่หลิง (武陵 บุเหลง)  
หลิงหลิง (零陵 เลงเหลง)  

ความเข้าใจที่ว่ามีเก้าจังหวัดเพิ่งเกิดขึ้นในสมัยหยวนและหมิงที่มีการแต่งวรรณกรรมสามก๊กครับ


ศูนย์กลางการปกครองของจิงโจวอยู่ที่เมืองฮั่นโซ่ว (漢壽) ในจังหวัดอู่หลิง  ต่อมาเล่าเปียวย้ายศูนย์กลางการปกครองไปอยู่ที่เมืองเซียงหยาง (襄陽 ซงหยง) ในหนานจวิ้น  


ก่อนหน้าศึกผาแดง ซุนกวนยึดเจียเซี่ยบางส่วนไปจากหองจอ  และยังแยกเจียงเซี่ยบางส่วนตั้งเป็นจังหวัดฉีชุน (蘄春郡)

รัชศกเจี้ยนอานปีที่สิบสาม (ค.ศ. 208) โจโฉยึดจิงโจวได้ จึงแบ่งหนานจวิ้นตอนเหนือแยกเป็นจังหวัดเซียงหยาง (襄陽郡)  แบ่งอำเภอในหนานหยางแยกมาตั้งเป็นสองจังหวัดใหม่คือ หนานเซียงจวิ้น (南鄉郡)  และหลินเจียงจวิ้น (臨江郡)

เมื่อโจโฉแพ้ศึกเซ็กเพ็ก จิวยี่สามารถยึดหนานจวิ้นตอนล่างจากโจหยินได้ ซุนกวนตั้งให้จิวยี่เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดหนานจวิ้น ประจำการที่เจียงหลิ่ง (江陵 กังเหลง) เมืองเอกของหนานจวิ้น  เทียเภาเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดเจียงเซี่ย

เมื่อจิวยี่ตายเทียเภาได้เป็นเจ้าเมืองหนานจวิ้นต่อมา


รัชศกเจี้ยนอานปีที่สิบสี่ (ค.ศ. 209) เล่าปี่ตั้งเล่ากี๋เป็นผู้ว่าราชการมณฑลจิงโจว แล้วขยายอำนาจตีสี่จังหวัดภาคใต้ของจิงโจวที่อยู่ใต้อำนาจโจโฉคือ หลิงหลิง กุ้ยหยาง อู่หลิง ฉางซาไว้ในอำนาจได้สำเร็จ และยังมีเจียงเซี่ยที่เล่ากี๋ดูแลอยู่ ส่วนเล่าปี่ตั้งฐานกำลังของตนไว้ที่ปากน้ำโหยวเจียง (油江口) แล้วเปลี่ยนชื่อเป็นกงอาน (公安 กองอั๋น)  

โจโฉจึงเหลือจิงโจวอยู่สามจังหวัดคือ หนานหยาง เซียงหยาง หนานเซียง ศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่เมืองหว่าน (宛 อ้วนเซีย) ในหนานหยาง



รัชศกเจี้ยนอานปีที่สิบห้า (ค.ศ. 210) ภายหลังเล่ากี๋ตาย ซุนกวนจึงตั้งให้เล่าปี่เป็นผู้ว่าราชการมณฑลจิงโจว โลซกสนับสนุนให้ซุนกวนให้เล่าปี่ "ยืม" หนานจวิ้นเพื่อใช้เป็นฐานที่มั่นและให้เล่าปี่ช่วยเป็นกันชนรับศึกโจโฉ เล่าปี่จึงได้หนานจวิ้นมา และย้ายศูนย์กลางของตนไปอยู่ที่เจียงหลิง ส่วนเทียเภาที่เป็นปกครองหนานจวิ้นอยู่จึงย้ายกลับไปปกครองเจียงเซี่ยตามเดิม  

เล่าปี่เปลี่ยนชื่อจังหวัดหลินเจียงเป็นอี้ตู (宜都) ยกให้เตียวหุยปกครอง

ซุนกวนแบ่งอำเภอในฉางซาตั้งเป็นจังหวัดฮั่นชาง (漢昌郡) แต่ยุบลงในภายหลัง


รัชศกเจี้ยนอานปีที่สิบเก้า (ค.ศ. 214) เล่าปี่ยึดครองมณฑลอี้โจวได้ จึงตั้งกวนอูเป็นผู้สำเร็จราชการมณฑลจิงโจว (ที่อยู่ในอำนาจของตน) ทั้งหมด


รัชศกเจี้ยนอานปีที่ยี่สิบ (ค.ศ. 215) โจโฉยึดฮั่นจง (漢中) ได้จึงแบ่งอำเภอในฮั่นจงมาตั้งเป็นจังหวัดใหม่คือ ซีเฉิง (西城) และ ซ่างยง (上庸) ขึ้นกับจิงโจวของตน

เมื่อเล่าปี่ยึดเสฉวนได้ ซุนกวนจึงมาทวงจิงโจวโดยขอเมืองฉางซา กุ้ยหยาง หลิงหลิงคืน เล่าปี่ไม่ยอมอ้างว่าจะไปตีเหลียงโจว (凉州) ให้ได้ก่อนทำให้ซุนกวนโกรธ สั่งให้ลิบองยกทัพตีฉางซา กุ้ยหยาง หลิงหลิง ซึ่งล้วนยอมแพ้ลิบอง  ฝ่ายเล่าปี่ยกทัพกลับมากงอานจึงสั่งให้กวนอูยกทัพไปชิงสามจังหวัดคืนมา ลิบองจึงถอนทหารยกทัพไปช่วยโลซกตั้งรับกวนอูที่อี้หยาง (益陽) ภายหลังโลซกเชิญกวนอูมาเจรจา แต่ก็ไม่ได้ข้อสรุปอะไร

ต่อมาเล่าปี่ได้ข่าวว่าโจโฉตีฮั่นจงแตกแล้ว กังวลว่าเสฉวนจะถูกคุมคาม จึงยอมสงบศึกและแบ่งจิงโจวกับซุนกวนโดยใช้แม่น้ำเซียงสุ่ย (湘水) เป็นเขตแดน ตามนี้

- ฝั่งตะวันออก เจียงเซี่ย ฉางซา กุ้ยหยาง เป็นของซุนกวน
- ฝั่งตะวันตก หนานจวิ้น หลิงหลิง อู่หลิง อี้ตู เป็นของเล่าปี่



ศักราชเจี้ยนอานปีที่ยี่สิบสี่ (ค.ศ. 219) โจโฉแบ่งหัวเมืองในฮั่นจงตั้งเป็นจังหวัดฝางหลิง (房陵郡) ให้ขึ้นกับจิงโจวของตน

กวนอูยกทัพตีฝานเฉิง (樊城 อ้วนเซีย) ในจังหวัดเซียงหยาง บิฮองเป็นผู้ปกครองหนานจวิ้นประจำการที่เจียงหลิง เปาสูหยินรักษากงอาน แต่ทั้งสองหักหลังกวนอูไปเข้ากับลิบอง จิงโจวของเล่าปี่ทั้งหมดเลยตกเป็นของซุนกวนในคราวนั้นครับ


สรุปแล้ว ฝ่ายซุนกวนเคลมเอาว่าที่เล่าปี่ขยายอาณาเขตในจิงโจวได้ก็ด้วยความเอื้อเฟื้อของซุนกวนที่ให้ยืมหนานจวิ้น ในเมื่อเล่าปี่ยึดเสฉวนมีฐานที่มั่นของตนเองแล้ว เล่าปี่จึงควรแบ่งหัวเมืองในจิงโจวคืนให้ซุนกวนด้วย  ฝ่ายเล่าปี่ก็เห็นว่าเมืองทั้งหลายตนเองเป็นคนตีได้ก็ไม่ยอมคืนครับ



รัชศกหวงชูปีที่หนึ่ง (ค.ศ. 220) โจผีครองราชย์ เบ้งตัดยอมสวามิภักดิ์ โจผีเอาจังหวัดฝางหลิง ซ่างยง  รวมกันเป็นจังหวัดซินเฉิง (新城郡) มอบหมายให้เบ้งตัดดูแล เปลี่ยนชื่อจังหวัดซีเฉิงเป็นจังหวัดเว่ยซิ่ง (魏興郡)  



รัชศกหวงซูปีที่สาม (ค.ศ. 222) วุยแบ่งมณฑลจิงโจวใหม่ โดยเอาหัวเมืองในจิงโจว หยางโจว และเจียงเปี่ยว (江表 ตอนใต้ของแม่น้ำฉางเจียง) รวมแปดจังหวัดเป็นจิงโจว (ไม่ทราบว่ามีเมืองใดบ้าง)  ส่วนจิงโจวที่อยู่ในเจียงเป่ย (เหนือแม่น้ำฉางเจียง) แบ่งเป็นมณฑลใหม่เรียกว่า อิ่งโจว (郢州) แต่หลังจากซุนกวนที่ยอมสวามิภักดิ์วุยตั้งตนเป็นอิสระ  จึงนำอิ่งโจวกลับมารวมเป็นจิงโจวตามเดิม

ต่อมาในสมัยโจยอย ได้แยกซ่างยงออกจากซินเฉิงอีก  

จิงโจวของวุยจึงมีเจ็ดจังหวัดเประกอบด้วย  หนานหยาง หนานเซียง เซียงหยาง เจียงเซี่ยบริเวณเหนือแม่น้ำฉางเจียง ซ่างยง ซินเฉิง เว่ยซิ่ง เมืองเอกคือซินเหย (新野 ซินเอี๋ย) ในหนานหยาง



ส่วนจิงโจวของง่อก๊ก ซุนกวนแบ่งเจียงเซี่ยตั้งเป็นจังหวัดอู่ชาง (武昌郡 บู๊เฉียง)  แบ่งจังหวัดฉางอู๋ (蒼梧郡) ตั้งเป็นจังหวัดหลินเฮ่อ (臨賀郡) แบ่งฉางซาตั้งอีกสองจังหวัดคือเหิงหยาง (衡陽郡) และเซียงตง (湘東郡)

ซุนฮิวแบ่งอู่หลิงตั้งเป็นจังหวัดเทียนเหมิน (天門郡) แบ่งอี้ตูตั้งเป็นจังหวัดเจี้ยนผิง (建平郡)

ซุนโฮแบ่งหลิงหลิงตั้งเป็นจังหวัดสื่ออาน (始安郡) แบ่งกุ้ยหยางตั้งเป็นจังหวัดสื่อซิ่ง (始興郡) ต่อมาก็แบ่งหลิงหลิงอีกตั้งเป็นจังหวัดเซ่าหลิง (邵陵郡) แบ่งฉางซาตั้งเป็นจังหวัดอานเฉิง (安成郡)  

ง่อก๊กจึงมีจิงโจวทั้งหมดสิบจังหวัดคือ หนานจวิ้น อู่ชาง อี้ตู เจี้ยนผิง เทียนเหมิน ฉางซา หลิงหลิง กุ้ยหยาง เหิงหยาง เซียงตง เซ่าหลิง หลินเฮ่อ สื่อซิ่ง สื่ออาน  เมืองเอกคือเจียงหลิงในหนานจวิ้น