เมื่อประมาณปี 2003-2004 น้องสาวเป็นติ่งญี่ปุ่น (ไม่รู้ว่ามันเริ่มเป็นตั้งแต่เมื่อไร)
รู้แค่ว่าคอมพิวเตอร์ในบ้านมีเครื่องเดียว ในขณะที่เราติดเกมส์ออนไลน์ RO ก็เคยถึงกับทะเลาะกะน้องแย่งคอมกัน

ด้วยความติ่งของนาง เวลาเค้าโพสในบอร์ด โพสข่าว โพสรูป Papa หรือพวกภาพแอบถ่ายซึ่งเรารู้สึกขัดแย้งเล็กน้อยว่า
ดาราเค้าก็มีชีวิตดาราของเค้าป่ะ นี่กะว่าเข้าส้วมหรือเดทกะสาวจะยังเป็นข่าวก็ลำบากใจป่ะวะ
ก็เลยว่าน้องไปว่า "แกจะบ้าไรนักหนากับนักร้องญี่ปุ่น ห๊ะ"  "อย่าบ้าให้มันมากนัก"  เวลาที่น้องสาวอยากไปตามติด รับตามสนามบินไรงี้

เพื่อนผู้หญิงในห้องเค้าก็กรี๊ดๆทั๊กกี้ กรี๊ดยามะพี เพื่อนในกลุ่มที่เคยเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยกันก็คลั่งไคล้ไอดอล
แต่เราก็ไม่เคยเข้าใจ เราเรียนภาษาญี่ปุ่นเพราะเกมส์กับการ์ตูนซะโดยส่วนใหญ่ ไม่ใช่เพราะผู้ชาย

จนกระทั่งปี 2006 จบชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6 ระหว่างที่สอบติดมหาวิทยาลัย ก็นั่งว่างๆอยู่บ้าน
จะเล่นเกมส์รึก็สมัยนั้นคอมเป็น PC  คิดเผื่อไปถึงอนาคตว่าถ้าต้องไปเรียนในที่ๆไม่มีเน็ตก็คงจะลำบากที่จะลงแดงติดเกมส์
เลยตัดสินใจไม่เล่นเกม เล่นก็เล่นแค่เซิฟเถื่อน เล็กๆน้อยๆพอแก้เซ็ง เพราะเพื่อนในเกมส์สมัยนั้นก็มีแค่ไม่กี่คน

จนวันนึง น้องสาวนั่งดูคอน Sammary(2004) ของวง KAT-TUN กับ NEWS สมัยที่นิวส์ยังมีถึง 9 คน(เย่!!) ปัจจุบันเหลือเท่าไรไม่รู้ละ
เราก็เดินไปเห็นน้องนั่งที่ห้องทำงานพ่อ(เป็นห้องกระจก) เปิดคอนดังลั่นบ้าน คิดแบบว่า "มันจะคลั่งไคล้ขนาดไหนกันเชียว!"

ก็เลยไปนั่งดูด้วย.....

จากปกติทุกทีเวลานางโหลดรูป โหลดเพลง กรี๊ดกร๊าดไรก็ตาม ปกตินางจะตื่นเต้นไง แต่เราก็ อือ ดีใจด้วย แล้วไงหรอ?? หล่อตรงไหน? หือ
จากการที่เราไม่เคยสนใจเลย (ไม่แยแสตลอด) มานั่งดูมันก็คงดีใจ จนถึงซีนจบที่โหนสลิงแล้วร้องเพลงกลางสายน้ำ เราก็ประทับใจมาก

เราก็สนใจแล้วก็ถามตลอด คนนี้ชื่ออะไร คนนี้คือใคร ชอบใครในวง

มันก็ตอบๆ แบบแฮปปี้ มีความสุข ขนคอนเสริท First Con(2001) Kaizokuban(2005) เราก็นั่งดูไปเรื่อยๆ ก็ว่างด้วย
จนไปสะดุดกับเพลง Andalucia กับภาพจุนโนะคาบกุหลาบแดงก็เริ่มคลั่ง บวกว่างด้วยก็โดนยัดรายการ Hadaga no shonen / Sunday
แถมด้วยการเป็น Back Stage Takky ยิ่งช่วงนั้นกระแส Y ก็บูม ไหนจะคลิปนั่น Storyนี่ ก็โดนปั่นกระแสจนคลั่งในที่สุด
จากนั้นก็ตามมาด้วย Music Station และ Utawara ทำให้เราช่ำชอง(ฮา) กับวงการเพลงญี่ปุ่นในยุคนั้นมากๆ

ซ้ำเพื่อนที่รอจะเข้ามหาลัยที่ตลอดสามปีที่ผ่านมา (อยู่ห้องเดียวกัน) สมัยเรียนก็แค่ทักทายกันขำๆ กลับโครตของโครตสนิท เพราะเมาท์ผู้ชาย
ขนาดเอาคอน(ของน้อง) ไปเปิดดูที่บ้านเพื่อน แล้วแลกกับของอีกวงที่นางมีนางคลั่ง W-inds ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันเรียนคนละที่
ทุกวันนี้ยังคุยกันว่า นี่ถ้าเราไม่คลั่งผู้ชายก่อนป่านนี้ชื่อยังจำไม่ได้เลย นี่ก็เป็นอีกเรื่องของชีวิตที่ตลกดี

จนเราไปเรียนไกลบ้าน ด้วยความที่ไกลบ้าน เราก็ยิ่งหาจิตนาการมาบำเรอความสุขของตัวเอง? ฮา ด้วยการเป็นติ่งญี่ปุ่น แล้วคือเราไม่ใช่
พวกชอบเที่ยว ไม่ใช่พวกสังคมอยู่แล้ว ยิ่งมีทั้งเกมส์ ทั้งผู้ชาย(ในจิตนาการ) มีโลกส่วนตัวให้สูบ เสพ มันก็ทำให้เราลั้นลาๆ กับชีวิตโขอยู่
จนไปรู้จักเพื่อนที่เป็น Mod บอร์ดดังบอร์ดหนึ่ง จากที่คุยกันแค่ในบอร์ด กลับกลายเป็นมาหาถึงห้อง จากที่คิดว่าจะเป็นแค่ Log-in เฉยๆ
ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ จากนั้น ปี 1 ปี 2 เราก็ทำตัวเป็นติ่ง ที่ค่อนไปทางการลอกเลียนแบบไอดอลในดวงใจซะมากกว่า

จนเราเริ่มไม่แน่ใจในลุคของตัวเอง เคยจะเต้น Cover ด้วย แต่ไม่ได้เต้นเป็นผู้หญิงเนี่ยสิ 5555555 ยิ่งไอดอลมีลุคนั้น และน้องสาวเป็นสาว Y
เราก็ยิ่งแบบว่า เห้ย ชั้นไม่วายนะ แต่ชั้นเข้าใจจจจจจ ไม่ได้ชอบที่ผู้ชายได้กันเองงง แต่จะมีใครเข้าใจไม๊!!  น้องสาวชั้นเป็น Fujoshiiii
จนช่วงปี 3-4 เราก็มีเพื่อนผู้ชาย เข้าใจว่าความแตกต่างระหว่างปลื้มไอดอล กับปลื้มผู้ชายจริงๆมันเป็นอย่างไง แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ
เค้า ดู ท่าจะ ไม่รู้ว่าตัวเองคืออะไร แต่เราไม่ได้ชอบเกย์ - . -  เรายังคิดจะแต่งงานมีลูกอยู่นะ

โอเค จบเรื่องเพศสภาพ

กลับมาต่อที่ KAT-TUN  เราคลั่ง KAT-TUN มากๆ นำเสนอเพื่อนทุกคน เคยสไลด์ผมสูงแบบพวกทอม เคยใส่บูทหนังไปเรียน
ทั้งๆที่คณะก็ไม่ค่อยจะแมชกับการแต่งตัวแบบนั้นสักเท่าไร แต่เวลาเราคลั่งอะไรเราจะคลั่งมากๆ แบบMania พยายามที่จะทำทุน
อย่างน้อยก็คิดแค่ว่า ได้มีโอกาสไปเหยียบประเทศนั้น ไปเห็นอัลบัมหรือซิงเกิลขายตามร้านขายเพลงเท่านั้นก็มีความสุขแล้ว
(ใครก็รู้ว่าประเทศญี่ปุ่นมันบ้าลิขสิทธิ์แค่ไหน ชอบให้ตาย มีเงินล้นฟ้า แต่ไม่มีปัญญาหามาเป็นเจ้าของได้ คือเรื่องปกติ)
เราเคยหมดค่าซื้อของหน้าคอนเสริทไปเป็นหมื่นๆ ช่วงนั้นใช้ชีวิตมีความสุขมาก มีหัวใจอยู่ที่ฝั่งตะวันออก



เราไม่ได้คลั่งเพราะผู้ชายคนใดคนหนึ่ง เราชอบหกคนหกแบบ
ชอบสไตร์คาเมะ คือคนอะไรแมร่งจมูกก็หัก คิ้วก็โก่ง เสียงก็แบบว่าา ผอมเกินไม่ใช่สเป็ค แต่ดันมีเสน่ห์ดึงดูดให้สายตาโฟกัสเวลาดูคอน
ชอบเสียงกับความเอาแต่ใจจิน
ชอบแบดบอยโคคิ ถึงจะมีข่าวพี้ยาบ้าง เข้าผับเถื่อนบ้าง ข่าวลือว่านอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำคนบ้าง ก็คือโคคิ
ชอบจุนโนะที่แบบ เกิดมานี่เคยเล่นมุขฮาบ้างป่ะเนี่ย แต่ฐานแฟนคลับไมเยอะจังวะ
อุเอดะนี่ไม่ต้องพูดถึง ชอบน้อยสุด แต่ตัวเองเสือ.กได้เจอคนนี้คนแรก (และอาจเป็นคนเดียว)
ชอบพี่อึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!
I-dol อื่น ภาพลักษณ์เค้าดูดี แต่นักร้องที่เราชอบเป็น Bad-Boy มาโดยตลอด ไม่เรียนต่อ ร้องผิด เปลี่ยนเนื้อเพลงสดๆ ไม่ลิปซิ้ง
นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่การละเมอถึงเจ้าชายของสาวๆ เราถึงยอมรับได้ว่ามีอยู่แค่เพียงในจิตนาการ


และยิ่งพอตามรายการ KAT-TUN มากๆ มันก็เริ่มจะลามไปเรื่อยทั้งละครญี่ปุ่น บวกแถมด้วยรุ่นใหญ่ในค่ายเพลงอย่างเช่น
Shonen3 SMAP TOKIO T&T V6 Kinki-Kids Kanjani8 NEWS KIS-my-ft COUNTDOWN-Concert (Johney Jr. ทั้งค่าย)
และนักร้องญี่ปุ่นช่วงนั้นทั้งหมด รวมไปถึง SEAMO EXILE ROMIO-ROMEN Hamasaki Ayumi, Koda Kumi, Otsuka Ai Etc....
ไม่เพียงแค่ J-Pop ทั้ง Rock อย่าง X-Japan Alice 9 L'arc en ciel ก็ด้วย ทั้งยังมีเพลงและคาแรคเตอร์จากเกมส์และการ์ตูนอีก
เท่ากับว่าความสามารถในการขุดเพลง สมมุติว่าชอบเพลงๆนึงขึ้นมาจากรายการทีวีหรือละครญี่ปุ่น จะหาจาก idol + -  10-15 ปี
ช่วงหนึ่งของชีวิต สูบและเสพผู้ชายหลักร้อยๆคน เห็นคาแรคเตอร์และความต่างจนเอียน นี่ยังไม่รวมของไทยกับฝรั่งนะ....

เรียกได้ว่า สเป็คผู้ชายนี่แทบจะ - Blank -

จนกระทั่ง อาคานิชิ จิน ออกจากวง
ทันทีที่จินออกจากวง เราชอคมาก เราไม่ฟังเพลง KAT-TUN เลยช่วงนึง อารมณ์อกหัก ไม่แตะต้อง ไม่สนใจ
แม้กระทั่งภาษาญี่ปุ่นก็ทิ้งเลย แต่หลังๆมานี่ถ้านึกถึงก็ฟังบ้างนิดๆหน่อยๆ แต่จะเป็นเพลงเก่าๆซะมากกว่า
คือไม่ใช่ไร ไม่ได้สูบ เสพ ขนาดนั้นแล้วไง ยิ่งไปกว่านั้นคือช่วง 4-5 ปีมานี่ แทบเรียกได้ว่า เราเหมือนมีภาษาญี่ปุ่นแบบติดหัวจางๆ เลือนๆ
(ก็มันไม่ได้ใช้นี่เนาะ) มีแปลเปเปอร์ช่วงเรียนโทบ้าง ติดต่อ professor บ้าง แต่มันก็ไม่ฟินเท่าเวลาเราทำด้วยความรักที่อยากเข้าใจ คนๆนั้น

จนกระทั่งเมื่อวาน เราได้มีโอกาสบังเอิญไปงาน Meeting ตอนแรกก็ว่าจะไม่ไปแล้ว เพลงก็ไม่ได้ฟังมาตั้งนานแล้ว แค่หนึ่งในนักร้องที่ชอบเอง
แถมวงกระจัดกระจายกันอยู่ ไปเพราะเป็นเพื่อนน้อง กลับกลายเป็นไม่คิดว่าตัวเองจะร้องไห้ ไม่คิดว่าสิ่งที่อยู่ลึกๆในจิตใจมันออกมาหมดเลย
อยู่ๆสัญชาตญาณดิบในตัวเองก็บอกว่า "เออ ติ่งแล้วยังไง ก็ปลื้มนี่นา ก็ชอบนี่นา จะชอบแบบไหน มันก็คือความรักเหมือนกันนะ"



ปล.ติ่งก็มีหัวใจนะคะ!! ดังนั้นอย่าบัญญัติศัพท์คำว่าติ่งในทางลบกันเพียงอย่างเดียว
ปล2 เมื่อวานเจอคุณป้าท่านนึงอายุ 60 มาในฐานะ FC ด้วยนะ
ปล3 วันนี้รู้สึกตัวเองยังคงเป็นติ่งอยู่ (มีสัญชาตญาณติ่งในตัวสูง) แต่ไม่ใช่ Hyphen อีกแล้ว
เหตุและผลนั้น เราตอบตัวเองได้แล้วว่าเพราะอะไร
ปล4 แต่ถ้ามีใครเอา KAT-TUN มา เราสาบานว่าเราจะปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย