ชอบละครเรื่องนี้มาก น้อยแต่มากจริงๆ ...แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นคือ จากมาส่องกระแสเป็นระยะก็อินๆยิ้มๆรายวัน แต่พอวันตอนจบกระทู้แทบแตกกับเรื่องตัวละครทำอะไรโง่ๆ ทั้งที่ฉลาดมาตลอด ... 😅
แต่เพราะอ่านที่เถียงกันบ้าง เฮด่าตามกันบ้างดุเดือด จนลามทุ่งไปถึงละครไทยไม่พัฒนา ขนบเดิมๆ อีกฝั่งก็มีคนเถียงว่าจะหนังซี่รี่ย์ เกาหลี ฝรั่ง ก็มีจังหวะตัวละครโง่ ไม่ต่างกัน

อ่านไปคิดไป ก็มานั่งนึก ... เออ อย่าว่าแต่ในหนังในละครเลย ชีวิตจริงคนเรานี่แหละ มีจังหวะทำอะไรโง่ๆกันทั้งนั้น ในสถานการณ์คับขัน วิกฤต ตกใจ ขาดสติ  โมหะ โทสะ กิเลส ไม่เกี่ยวกับการศึกษา อายุ ความฉลาดพื้นฐานใดๆด้วย  ไม่งั้นคงไม่มีกราบรถกู  ถอยชนยาริส  ลุงวิศวะกร บลาๆๆ หรือภาพข่าวขำๆ เวลาตำรวจบุกวงไพ่ ยังมีป้านั่งกลางห้องเอาเสื่อคลุมร่าง  ปีนหนีเมียเกาะขอบตึกคอนโดกิ๊กแล้วลงเองไม่ได้

อย่างเวลาดูหนังผีดังๆฝั่งฮอลลีวู๊ดเป็นสิบๆปี จะสิงคน สิงบ้านต่อให้ถึงจุดที่ รู้กันหมดแล้วว่าบ้านมีผี ก็ยังแยกลูกน้อยที่เพิ่งโดนผีสิง หรือเหวี่ยงกระแทกฝาเมื่อกี๊นอนคนเดียวปิดไฟมืด  มีเสียงครางในห้องใต้ดิน อีแม่ก็ยังลงไปดูคนเดียว ดูไปด่าไปลุ้นไป   แต่เพราะตัวละครทำอะไรแบบนั้นมันถึงมีเรื่องราวเกิดขึ้นมีอะไรให้เราตามต่อ บางทีเพราะเราเป็นคนดู เราเห็นสถานการณ์ทุกอย่างที่ตัวละครไม่เห็น หรือเห็นแค่มุมเดียว  

ที่โพสต์มาทั้งหมด ประเด็นคือ.. ชวนแชร์การกระทำอะไรโง่ๆของตัวเอง มีอะไรกันบ้าง ของเราตอนเด็กๆยืนแอบมองคนที่แอบชอบอยู่ เค้าแค่บังเอิญหันมา เราหลบวูบข้างต้นไม้ที่ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเท่าแขน ทั้งที่ยืนเฉยๆเค้าก็ไม่รู้ แต่เพราะทำงั้น เค้าถึงเห็นเราจนได้... คุยกัน กรู๊วววววว

ถ้าไม่มีจังหวะโง่ๆ ชีวิตน่าเบื่อแย่ ฮ่าา