ปัญหาของเราคือความห่างไกลกันและมีเวลาให้กันน้อยลง
เราเป็นคนเวียดนาม มีแฟนคนไทย รุจักมาตั้งแต่ตอนเราเรียนปีหนึ่งยุไทยถึงตอนนี้เราจบกลับประเทศทำงานที่เวียดนามแล้ว 4ปี แต่เจอกันนับไม่กี่ครั้ง ตอนเรายังยุไทยก้ไม่เจอกันบ่อย เค้ายุ กทม เรายุ อุบล ตอนนี้เจอยากกว่าอีก เพราะเขาก้ต้องทำงานอยู่ไทย ส่วนเราทำงานที่เวียดนาม ความรักของเราสองคนมีแต่คุยผ่านทางโทรศัพน์  เขาก้ปลอบใจเราตลอดว่ารอเขาแต่ สุดท้ายก้บอกว่างานเยอะ (เราก้บ่นเขาทุกวันมีแต่ งาน งาน) บางทีเราก้น้อยใจคิดว่าหรือเราไม่สำคัญกะเขาอีกแล้วหรือเขามีคนอื่นแล้ว แต่ในเมือเขาทำอะไรก้รายตัวมาทุกวัน ความคิดมันสับสนมากเกิน เราไม่รุว่าควรไปต่อหรือจะหยุด ทำอะไรไม่ถูกเลย มันเหนื่อยใจจริงๆ
กรณีของเรามีใครเจอบ้างไหมค่ะ