เราคบใครสักคนเราต้องคาดหวังการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นธรรมดา
เรากับแฟนคบกันตั้งแต่มหาลับ พอเรียนจบต่างแยกย้ายกันทำงานอยู่คนละจังหวัด แต่เราก็ไปมาหากันอย่างน้อยเดือนละครั้ง
ช่วงที่เราห่างกัน อาจมีความไม่ชินเกิดขึ้น ไม่ชินที่จะนอนคนเดียว กินคนเดียว เดินทางคนเดียว ทั้งเมื่อก่อนเราแพคคู่ตลอด
เราทำงานมีบ้างที่เวลาไม่ตรงกัน เวลาเราทำงานเธอนอน เวลาเรานอนเธอยังไม่กลับ จนวันหนึ่งรู้สึกว่ามันห่างๆไป
แต่เรามีความรู้สึกตลอดว่ามีเค้าอยู่ข้างๆ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้คุยกันมากเท่าไร่

แต่เขาไม่ใช่ ระหว่างที่เราห่างเขาเอาคนอื่นมาแทนที่ ทำทุกอย่างแทนเรา กินข้าว เที่ยว ชอป
ที่หนักไปกว่านี้ เค้าเป็น 'หัวหน้า' ของแฟนเรา ซึ่งเค้ามีลูกแล้ว (เค้าอาจจะแยกทางกับสามี) เราไม่แน่ใจ
ใครจะคิดว่าเค้ากล้าทำกับเรา สมัครงาน สัมภาษณ์งาน ทุกอย่างเราช่วยหมด หัวหน้างานเค้า คนที่เราไว้ใจให้เลือกงานที่นี่
หัวหน้าที่คิดว่ามีความเป็นผู้ใหญ่พอ  
เราจับได้เพราะแอบคุยกันทางไลน์ เราขอให้เลิกคุยกัน แต่เค้าให้เหตุผลว่ากลัวมองหน้าไม่ติดเวลาทำงาน
คุณหัวหน้าคนนั้นก็รู้เวลาเราอยู่กับแฟน จะทำตัวเหมือนไม่มีตัวตน พอเรากลับปุ๊ป นางก็เสนอหน้ามาหาแฟนเรา
เราเสียใจมาก เราต้องกลับมาใช้ชีวิตตัวคนเดียวไกลบ้าน เพื่อนก็ไม่มีสักคน วันๆชีวิตมีแค่ทำงาน-เข้าหอ
ทุกวันเราจะคุยกับแฟนเพื่ออัพเดตชีวิตในเเต่ละวัน เป็นที่ปรึกษา เป็นที่ระบาย น้อยมากที่เราจะเจอกัน แต่ฉันก็สุขใจอุ่นใจเมื่อรู้ว่ามีเค้าอยู่ข้างๆ
แต่คุณกลับแย่งความสุขเล็กๆของเด็กคนหนึ่งที่มองโลกสวยเกินไป   อนาคตที่เราวางไว้กับแฟนมันพังเพราะมีคุณเข้ามา

ฝากถึงมือที่3ที่แย่งความสุขไปจากเรา