ผมเป็นคนนึงที่สิวขึ้นไม่เยอะหรอก แต่ก็มาเรื่อยๆเป็นระยะ ประมาณว่าของเก่าก้ไม่หายยังเป็นรอยเป็นจุดอยู่ ของใหม่ก็ขึ้นมาภาพรวมไม่เลยดูเยอะเพราะ+รอยเเดงไปด้วย   สิวคือ1ในปัญหาใหญ่ๆในชีวิตที่ผมกังวลอยู่ หน้าผมเ้ป็นอะไรที่สิวขึ้นง่ายมากก และมันก็หายยากเช่นกัน พอมันขึ้นมาไม่ว่าเราจะพยายามถนอมแค่ไหนสุดท้ายก็เป็นรอยแผลเป็น บางรอยพอหายก็กินเนื้อกลายเป็นผิวหน้าไม้เสมอกัน แต่ไม่ถึงกับขนาดเป็นหลุมชัด มันจะมีบางช่วงบางจังหวะที่เหมือนหน้าเนียนมากสิวหายไม่มีซักเม็ด วันต่อมาสิวบุกจ้า ขึ้นมา4เม็ดใหญ่ๆทั้งนั้น ตอนนี้จิตตกสุดๆค่อยๆขึ้นได้มั้ย ไม่ต้องมาพร้อมกันกรูรับมือไม่ทัน T T

             สิวทำให้เราเสียโอกาศในชีวิตไปหลายอย่าง ทำให้เรากลายเป็นคนขาดความมั่นใจในตัวเองในบางครั้ง เช่นถ้ามีใครมาคุยใกล้ๆเรา ใจมันก็จะเริ่มกังวลว่าเขาเห็นสิวเรา รู้สึกอายไม่ค่อยอยากออกไปข้างนอกเพราะไม่มีความมั่นใจในเบ้าหน้าตัวเอง ต่อให้อยู่ท่ามกลางคนรู้จักหรอไม่ก็ตาม แต่มันก็กลัวคนมองสิวเราอยู่ดี  บางทีก็อิจฉาไอ้คนที่หน้ามันใส ในขณะที่มันไม่ค่อยดูแลตัวเองแต่หน้ามันดันดีกว่า ส่วนเราดูแลตัวเองดีแต่ผลลัพธ์ตรงกันข้าม.....


          ฝากถึงคนที่มีเพื่อนเป็นสิว   เอาจริงๆผมเคยผ่านช่วงเวลาที่เป็นสิวหนักๆมาก่อน ก็มักจะโดนทักบ่อยๆว่า หน้าไปทำไรมาวะ? ทำไมสิวขึ้นเยอะจัง? ช่วงนั้นจะโดนทักบ่อยมาก จนแอบเฟลตลอด แต่อยากบอกคนที่ทักหรือคนที่มีเพื่อนเป็นสิวว่า  อย่าพุดถึงเรื่องสิวของเขาเลยครับเพราะคนเป็นสิวแทบทุกคนจะค่อนข้างเซนซิทีฟเรื่องนี้มาก สำหรับคนเป็นสิวการโดนวิจารณ์สิวบนหน้าเป็นอะไรบอบบางมากๆนะครับ สำหรับคนเป็นสิวเม็ดสองเม็ด หรือเป็นสิวน้อยๆถ้าโดนทักคงไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่สำหรับพวกเราที่เป็นสิวหนักๆโปรดเขาใจด้วยว่ามันเป็นการเสียมารยาทมากๆ เพราะก่อนที่คุณจะทักเขาคุณไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้านี้เขาโดนแบบนี้มาแล้วกี่คน