เรียนตามตรง ว่าปัญหานี้ แก้ที่พวกเขาไม่ได้แน่ๆค่ะ
จะไปบอกให้เขามีวินัยทางการเงิน ใช้จ่ายตามสมควรไม่เกินตัว
หรือแม้แต่ ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องบ่น เพราะการบ่นไม่ทำให้มีขึ้นมาได้ ....

พวกเขาก็ไม่ฟังหรอกค่ะ

ฉะนั้น...

ทางแก้ทางเดียว คือตัวเราเอง ใจเราเองค่ะ

เรื่องอะไร จะต้องปล่อยให้นิสัยไม่ดีของบางคน คำพูดไม่ดีของบางคน มาทำให้ชีวิตเราไร้ความสงบสุขล่ะคะ
หากรำคาญตอนเขาพูด ก็รู้ตัวว่ารำคาญเรื่องที่เขาพูด..พอเขาพูดจบ ก็ปล่อยให้ลมปากผ่านหูไป
อย่าเอามาใส่ใจ ....

เรื่องเงิน ถ้าออกให้ก่อนแล้วเขาคืนให้ ก็ออกให้ได้ "ตามสมควร"
ถ้าเขาไม่คืน ก็พูดกับเขาตรงๆ ว่าเรามีภาระที่ต้องใช้เหมือนกัน
วันนี้จึงไม่อาจให้ยืมได้อีก (เพราะของเดิมเขาก็ยังไม่จ่ายคืน)

จำไว้ว่า..
สิ่งที่จะทำร้ายมิตรภาพ ไม่ใช่การไม่ให้ยืมเงินนะคะ
แต่คือการพูดไม่ดีต่อกัน โมโหใส่กัน

เงินของเรา เราไม่ให้ ก็แค่พูดยิ้มๆ ไม่บึ้งตึง ไม่แสดงสีหน้าว่ารำคาญหรือดูถูก
เพราะแม้ว่าเราให้ไปแล้ว เขาไม่ยอมคืน ตอนทวงยังต้องทวงดีๆเลย
พูดจาไม่ดีกลายเป็นเราผิดในสายตาเขาซะงั้น...  

รักษาใจไว้นะคะ
โกรธได้แต่อย่านาน รำคาญได้แต่ต้องรู้จักปล่อยวางให้เร็ว...
หากเก็บมาเป็นอารมณ์ ก็เท่ากับเพิ่มสารพิษให้จิตวิญญาณเราเปล่าๆปลี้ๆ
ไม่มีประโยชน์เลยค่ะ