ฉันเป็นคนนึงค่ะที่มีเรื่องคาใจในความรัก สมัยมัธยม ฉันแอบชอบเพื่อนคนนึงชื่อ😠ไม่บอกกกกกก😋ฉันแอบชอบเค้าตั้งแต่ม.3 เราสองคนค่อนข้างสนิทกันค่ะ ถึงขั้นน้องๆในโรงเรียนจิ้นให้เราสองคนเป็นแฟนกันจริงๆ เพราะเราชอบหยอดกันต่อหน้าคนอื่นด้วยมั้งคะ แต่ลึกๆเราสองคนรู้ดีว่าเราแค่เพื่อนกัน   จนจะจบ ม. 6 ฉันเลยคิดว่าต้องทำอะไรสีกอย่างแล้ว  ให้เค้ารู่ ตอนนั้นคิดว่าฉันแค่อยากบอกๆไปให้เค้ารู้ ฉันจะได้ไม่คาใจ ฉันตัดสินใจถักตุ๊กตาไหมพรมเป็นรูปที่ตรงกับชื่อเค้า (ทำเหมือนชีวิต ม.6มันว่างมากกก) แล้วก็เขียนการ์ดห้อยเล็กๆ ล้อมาจากป้ายราคา เช่น ชื่อสินค้า ตุ๊กตาxx(ขอไม่บอกนะคะ) วิธีใช้ กรุณาอย่าปล่อยให้เน่า อะไรประมานนี้ค่ะ หลังจากถักเสร็จเรียบร้อย ฉันตัดสินใจจะให้เค้าในเย็นวันหนึ่ง ฉันยื่นให้เค้า เค้ามแงมันแล้วถือเดินอิกไป หายไปพักใหญ่ๆ เค้าก็กลับมาหาฉันค่ะ พร้อมกับคำถามว่า ให้ไปส่งป่าว ฉันหัวใจพองโตมาก เพราะคิดว่าเราคิดเหมือนกันแน่ๆ หลังจากวันนี้เราสองคนจะไม่เหมือนเดิม พอถึงที่ที่เราส่งกันประจำ เค้าหยิบตุ๊กตาขึ้นมาจากกระเป๋า ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร ยังคงยิ้มๆ สักพักเค้าดึงป้ายการ์ด ออกจากตุ๊กตา แล้วพูดว่า เราขอเก็บไว้แค่นี้นะ เราก็ยิ้มแล้วบอกเค้าไปว่า โอเค แล้วหันหลังกอดตุ๊กตาตัวนั่นไว้แน่น เดินน้ำตาคลอเข้าบ้าน พอถึงห้องนอนเท่านั้นแหละ ปล่อยโฮเลยค่ะ ฉันเสียใจมาก สำหรับผู้หญิง บอกรักแล้วเค้าปฏิเสธ ใครรู้ก็อายเค้าเท่านั้น เราก็ช่างกล้าเกินไป หลังจากนั้น เราสองคนก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นระหว่างสองเรา  ยังคงเป็นเพื่อนที่คอยหยอดกันเหมือนที่เคยเป็นมา  ผ่านมาสักพัก มีคนใหม่เข้ามาจีบฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันก็ยังแอบชอบเพื่อนคนนี้อยู่ แต่เค้าคนใหม่มาเอาใจใส่ดีมาก นานๆเข้าใจฉันเลยหวั่นไหว  ฉันตกลงคบกับเค้า เพราะคิดว่ายังไงเรื่องของเรากับเพื่อนคนนั้น ไม่มีทางเป็นไปได้เเน่ๆ พอฉันจบ ม.6 ฉันมาต่อมหาลัยแถวปริมณฑล ฉันคบกันกับแฟนได้สักครึ่งปี เพื่อนที่ฉันแอบชอบคนนั้นเค้ากลับมาหยอดต่างๆนาๆ เช่น เรามาเล่นเกมกัน เราจะไม่เรียกชื่อกัน เราจะแทนกันว่าที่รัก และทักแชทมาตลอด ฉันตอนนั้นรู้สึกสับสน เพราะนี่คือสิ่งที่เรารอคอยมานานมาก ตอนนั้นได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมไม่รอ ป่านนี้เราคงสมหวังไปแล้ว เราอยากกลับไป แต่ด้วยสิ่งที่เลือก มันทำให้ฉันกลับไปไม่ได้ ตอนนั้นเพื่อนที่ฉันแอบชอบเค้าไม่รู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว แฟนฉันก็ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเพื่อนคนนั้นเลย เพราะฉันไม่เล่าให้ฟัง ฉันเจ็บมากที่หัวใจ ฉันไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง แล้วฉันก็เลือก ที่จะห่างๆจากเพื่อนคนนั้น ถึงแม้ว่าเค้าจะเป็นคนที่ฉันรัก แต่เค้ามาช้าไป เค้ากลับมาหาฉันแล้ว แต่มันสายเกินไป เพราะเค้าคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิดต่อฉันเลย ผ่านไปสักพักหลังจากที่ขาดการติดต่อกัน ฉันได้ข่าวว่าเค้าจะบวช ฉันโชคดีที่ได้ไปงานนั้นด้วย คิดในใจว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ต้องไปให้ได้ แต่เราก็ไม่ได้พูดกันเลย เพียงแต่เห็นชายผ้าเหลืองฉันก็พอใจแล้ว  ใจมันพองโต ตื้นตัน ถึงแม้ว่าสถานะตอนนั้นเรายังไม่ได้พูดกันให้เข้าใจ ว่าฉันถอยห่างมาเพราะอะไร จนป่านนี้ ผ่านมาปีกว่าข่าวล่าสุดที่รู้จากเพื่อนว่ายังคงบวชอยู่ ก็ได้แต่สาธุในใจ และหวังว่าจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำ