คือเราคบกับแฟนมา3ปี ตั้งแต่ม.ปลายจนถึงมหาลัย แล้วเราก้เลิกกัน เราพยายามจะขอเขาคืนดี แต่พอรุ้ว่าเขามีแฟนใหม่เป็นรุ่นน้องปีนึง แล้วก้บอกกับเราว่า "เขาไม่ได้รักเราแล้ว และก้จะไม่มีวันรักด้วย" จากวันนั้นเราตั้งใจที่จะไม่มีแล้วแฟน ไม่เอาแล้วความรัก มันเจ็บมันทรมาน สุดๆเหมือนกันนะ เวลาผ่านไป2-3เดือน เขาเลิกกัน เราเลยส่งข้อความไปหาเขาเพื่อจะขอคืนดีเพราะเรารักเขามาก แต่เขาก้บอกกับเราอีกว่า "นอกจากน้องแล้ว เขาไม่สามารถรักคัยได้อีกเลย" ตอนนั้นเราก้เจ็บนะแต่ร้องไห้อยุ่คนเดียวเละเป็นโจ้กอยุ่ร่วมอาทิต จนกระทั่งเราไปค่ายเราได้เจอคน แถมเราตั้งใจจะไปลืมเขาที่นั่น เราปิดการสื่อสารทุกอย่างไม่รับรุ้อะไรทั้งสิ้น จนวันสุดท้ายตัดสินใจเปิดไลน์ ก้มีคนส่งมาบอกว่าเขาคบกับอีกคนแล้วนะ ความรู้สึกแรกคือเจ็บ แล้วคนที่ส่งมาบอกเราคือแฟนเก่าของเขาที่เพิ่งเลิกแต่ยังติดต่อกันอยุ่แล้วก้มีข่าวว่าเขากะน้องจะคืนดีกัน แต่สุดท้ายเขาก้มีคนใหม่ น้องเลยส่งไลน์มาบอกเรา ถามเราว่าทำไมเขาเป็นคนแบบนี้ ด้วยความที่เราก้เจ็บบวกกับตลกกับคำที่เขาเคยบอกเรา เราเลยถามกับตัวเองว่าความรักมันเปลี่ยนกันง่ายขนาดนี้เลยหรอ ทำไมมันน่ากลัวขนาดนี้ เราก้ไม่พลาดที่จะสร้างกำแพงเพื่อป้องกันการโดนทำร้ายจิตใจ จนกระทั่งเริ่มมีคนเข้ามา เราก้คุย เขาพังกำแพงเราได้จนเราบอกกับทุกคนว่าถ้าคนนี้ชัดเจนเราจะคบกับเขาแต่พอเอาเข้าจริง เรากลับไม่คบไม่กล้า ไม่ใช่ว่าเรายังรักหรือลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ เราตัดใจได้ตั้งแต่ประโยคที่2แล้ว แต่เรากลัวมันจะเป็นเหมือนที่ผ่านมา แต่เราก้เปิดโอกาสให้เราได้คุยได้เจอกับคัยซักคน บางคนคุยจนผ่านกำแพงมาได้จนจะได้ตกลงเป็นแฟนกันก้มีแต่สุดท้ายก้ไม่ได้คบกันบางคนคุยแต่ไม่ผ่านกำแพงในใจมาได้ก้มี เป็นแบบนี้มา5-6เดือน จนเราเริ่มคิดล้ะที่เราไม่มีคัยที่เราโสดมาร่วมปีแบบนี้ เป็นเพราะอะไรกันแน่ "เพราะความรักที่มันน่ากลัวเกินไปหรือเพราะใจที่มันไม่ยอมเปิด"