คือเค้าเปนรุ่นพี่คนๆหนึ่งอายุห่าง4ปีหน้าตาพอได้ไม่ค่อยหล่อ เค้าคบกับเราตั้งแต่ม.4เทอม2 เคยช่วยเหลือหลายอย่างตอนที่เรามีปัญหา เคยส่งของขวัญมาหา แต่พึ่งเคย เจอหน้าเค้าจริงๆตอนเราอายุ17 นั้นเปนช่วงที่พี่เค้าลงมาเยื่ยมปู่ที่รพ. จากนั้นมาก็ไม่ลงมาอีกเลยแต่โทรคุยทุกวันจนถึง5ทุ่ม ช่วงเช้าพี่เค้าทำงานให้แม่ช่วงเยนๆเค้าจะโทรคุยทุกชม. ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องเฟสอันนี้เราไม่ซีเราไม่ค่อยใส่ใจเรื่องโซเชียวแต่ใส่ใจเรื่องลงมาหาเจอกันมากกว่า คือเราบอกเขาว่าจะลงไปหาแต่แฟนบอกว่ากัวเสียสักศรีลูกผช.มันก็เสียไปตั้งนานแล้ว แล้วคือเค้าพูดอยู่แค่คำเดียวจะทำงานเกบเงินอยู่ รอเค้าให้เรียนจบก่อน บางครั้งเราก็หมดความอดทน เราพยายามอดทนมาตลอด เราเปนคนบอกเลิกทุกๆครั้ง เค้าห้ามทุกๆครั้ง เราเลยยอมใจเค้าแทน ที่ยอมอดทนเพราะผู้ชายที่ยอมรับความจริงเราได้หมดไง แต่บางอย่างเราก็รับไม่ได้กับเรื่องที่เค้าไม่ลงมา เหมือนคนคบแค่ภายในมือถือมีคนมีตัวตนแค่วันเดียวแล้วไม่เหนอีกเลย  เคยยังจะทิ้งแต่มันทำไม่ได้ เพราะเรารักเค้ามากเลยตัดใจไม่ลง เราเลยยอมทนครบไป  แล้วอีกอย่างพ่อแม่ฝ่ายเราไม่ยอมรับหน้าตาแฟน คือแม่เราเหนเอารูปแฟนขึ้นปกไง เค้าก็ด่าที่เรา เราก็รู้สึกโกรธมาก แล้วอีกฝ่ายแม่ถ้าแฟน ก็กล่าวหาว่า ไม่เรียนหรือไงเอาแต่คุยกับผช. เหมือนต้องคนต่างรับไม่ได้ มันจะเข้ากันได้หรอ แม้แต่พ่อถ้าฝ่ายแฟนยังมาหาว่าเราเปนเดกสก้อยเพียงแค่เราใส่หมวกกลับด้าน เราก็เฉยๆอะอดขำไม่ได้555 ช่วยชี้แนะหน่อยนะค่ะ บาวครั้งก็เกิดอาการอยากเลิกมากๆ