แก้ไข
สวัสดีเรามีเรื่องของเราจะเอามาแชร์ เรื่องมันเกิดมาจะครบเดือนอยู่แล้วเรายังทำใจไม่ได้เลย เข้าเรื่องเลยเนอะ
เรากับคบกันตั้งแต่มัธยมค่ะเราคบกันทางเฟสบุ๊ค ในขณะนั้นแฟนเราอยู่ม.3 ตัวเราอยู่ ม.4 ตอนนั้นเรายอมรับได้เต็มปากเลยว่าเราไม่ได้รักเค้า เรารักเพื่อนของเค้าที่ชื่อไอซ์ แฟนเราที่เลิกไปชื่อเวย์ ในระหว่างที่คบกับเวย์เราก็จะคุยกับไอซ์ตลอดแต่เราก็ไม่ได้คุยกันในเชิงชู้สาว เพราะเราต่างรู้ว่ามันคงไม่ดีแน่ถ้าเพื่อนหลังเพื่อนและคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน แล้วถ้าถามว่าเรามาคบกับเวย์ได้ไงในเมื่อชอบไอซ์ ตอบตรงๆค่ะเราพลาด พลาดที่อยากรู้ว่าไอซ์ที่โรงเรียนน่ะนิสัยเป็นไงเลยอยากเข้าทางเพื่อนเค้าสุดท้ายเพื่อนเค้ามาขอเราขึ้นสถานะแต่งงานบนเฟสเราก็เห็นเป็นภาษาอังกฤษเราก็กดรับมั่วๆไป พอกดรับถึงกับช็อก แต่ก็แปลกนะเราดันโทรไปคุยกับเค้าก่อนด้วย พอฟังเสียงเค้าก็อืมน่ารักดีนะ แต่ไม่ได้ชอบ เราเป็นคนพิดโลกนะส่วนเว์เป็นคนพัทยา ระหว่างที่คบกับเวย์ก็มีติดต่อกับไอซ์บ้าง แต่มันไม่ได้บ่อยขึ้น จนวันนึงเวย์บอกกับเราว่าไอซ์ทำแฟนเก่ามันท้อง เราช็อกค่ะ แต่ ณ ตอนนั้นไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่เสียใจขนาดนั้นอาจเป็นเพราะมีเวย์คุยด้วย ช่วงนั้นเราคบกับเวย์ได้สามเดือนแล้ว เราก็แบบบอกกับเวย์ว่า ไอซ์เก่งมากเลยนะเค้าฝึกกีต้าร์สามเดือนก็คล่องแล้ว แฟนเรามันฝึกเล่นกีต้าร์บ้างค่ะ สองเดือนเค้าเป็น สักพักเราก้อบอกเค้าอีกว่าไอซ์ร้องเพลงนุ่มหูมากเลยนะ (ลืมบอกไปว่าตอนนั้นเราชอบคนที่อยู่ศาสนาคริสมากแต่ตัวเองศาสนาพุทธแฟนเราก็พุทธ) แฟนเราก็หัดร้องนะคะแต่เสียงก็ยังเหมือนเป็ดจนทุกวันนี้ คบกันไปสักพักเราเริ่มมองเห็นความน่ารักของผู้ชายคนนี้ เค้าคุยกับเราสุภาพมากเรากับเทอตลอด แต่เราเป็นคนไม่ชอบให้แฟนมาพูดเพราะใส่ทีแรก เดี๋ยวตอนทะเราะกันขึ้นขึ้นกูจะเสียใจหนักกว่าเดิม และแล้วเราก็คบกันมาจนถึง 1 ปีค่ะ วันครบรอบหนึ่งปีของเรายอมรับว่าห่วยมาก เพราะเราจับได้ว่าแฟนเราติดต่อกับแฟนเก่าเค้ามาตลอดถึง2คน โดยที่ให้เหตุผลว่า เราคิดกับเค้าแค่น้อง ถึงบอกเราว่าคนนี้น่ะน้องสาว แล้วบอกว่าอีกคนก็คิดแค่พี่เพราะคบกันในเกมและเค้ามีลูกแล้ว เราเสียใจมาก เค้าเล่าความจริงให้เราฟังหมดทุกอย่าง ในคืนนั้น เราขอเลิกกับเค้า เค้าร้องไห้ เค้าทุบกำแพง เราเลิกกับเค้าเต็มที่ได้ครึ่งวันค่ะ เพราะเราคิดว่าน่าจะให้โอกาสเค้าดูสักครั้ง คราวนี้กลับมาเราก้อรักเค้ามากขึ้นด้วยความที่ห่างไกลกันเราก้อกลัวเกิดเรื่องแบบนี้ให้เราสะเทือนใจอีก เราเลยขอรหัสเฟสเค้าไว้ เราก้อรักกันดีมาตลอดแต่มีอีกครั้งเราทะเราะกัน แฟนเราโพสอะไรสักอย่างลงบนเฟส แล้วมีเพื่อนผู้หญิงห้องเค้าทักเฟสมา เราก้อแอบอ่านแฟนเราก้อตอบ สรุปลงท้ายคือ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่ารอให้พวกแกสองคนเลิกกันแล้วเรามาคบกันนะ คือปรี้ดค่ะ ตอนนั้นเราโทรไปดราม่าใส่แฟนนะคะ แล้วเราก้อขอเลิกรอบที่2 เค้าก้อร้องไห้ แน่นอนค่ะเราเลิกกันเต็มที่ 1 วัน เราก็กลับมาคบกันอีกแล้ว ตอนนั้นเราขึ้นม. 5 เวย์ก็ขึ้นม. 4 เราบอกเค้าว่าไม่อยากให้เวย์ติดทหารเลย อยากให้เรียน รด.  เค้าก็เรียนค่ะ เรารักกันดี แต่ไม่ดีตรงที่ว่าเราไม่ไว้ใจเวย์อีกแล้วค่ะ เราเลยไม่อยากให้แฟนเราคุยกับผู้หญิงคนอื่นถ้าไม่จำเป็นแม้แต่ในห้องเรียน เค้าก็แอบเราคุยบ้าง เรารู้เราก็เสียใจทแต่คิดอยู่แล้วว่าทำไงได้ล่ะ เราอยู่ไกลกันขนาดนี้ เราจะมองเห็นเค้าได้ยังไง และแล้วโชคเข้าข้างค่ะ แอปไลน์สามารถโทวิดีโอได้ เราก้อโทรคุยกันทั้งวันเลย ยิ่งเป็นวันเสาอาทิตนี่ทั้งวันทั้งคืน เราสองคนเริ่มคุยทะลึ่งใส่กัน จากนั้นสรรพนามการคุยก้อเริ่มเปลี่ยนไป คือกลายเป็นเค้ากับแกและมีกูบ้าง พอขึ้นม.6 เรารู้สึกว่าเรารักแฟนเรามาก คือเค้าน่ารัก เริ่มตรงกับสเปกเราทุกอย่างยกเว้นหน้าตา แต่นิสัยเค้าน่ารักกว่าหน้าตาเราก็รักเค้ามาก ไม่ได้คุยวันนึงคือจะร้องไห้ พีคที่สุดก้อคือวันที่เค้าไปเข้าค่ายร.ด. 7 วัน เราแทบไม่ได้คุยกันเลย ได้คุยก็ดีใจ มีอยู่ช่วงหนึ่งเราเล่นเกมเศรษฐีด้วยกัน พอแพ้เนี่ยเรายอมรับเรานิสัยเสีย เราด่าเค้าถ้อคำรุนแรงมาก เรารู้ว่าเค้าน้อยใจเลย เรายิ่งง้อใครไม่เป็นด้วย แต่เราก็เค้า เพราะเค้าสำคัญเราเลยง้อ วิธีง้อของเราก็คือ ที่รักดีกันนะเกี่ยวก้อยกัน นะนะเกี่ยวก้อยกันนะ มันได้ผลทุกครั้ง  พอถึงช่วงเราใกล้สอบเข้ามหาลัย เราสอบติด ม. เชียงใหม่ แต่แม่ไม่ให้ไปมันไกลแม่บอก(แม่เราทำงานที่สมุทรสาคร ตัวเราอยู่พิดโลกกับตายาย ป้า ลุง หลานอีกสองคน) พอเราบอกกับเวย์ เวย์ก็บอกว่า อย่าเอาที่มันยากนะเดี๋ยวเวย์ตามมิ้นท์ไปไม่ได้ อันนี้เราก็รู้อยู่แก่ใจค่ะว่าแฟนตามไม่ได้แน่ เพราะเห็นเกรดแฟนเราแต่ละปีแล้วเพลียจิตเหมือนกัน เราเลยบอกแม่ว่า แม่ ม. รังสิต ดีไหม แม่บอกแพง เราเลยบอก ม. สยามอ่ะ ก้อแพงอีกเรา เราเลยตัดสินใจเรียนอาชีวะที่พิดโลก กลัวแฟนเข้าที่อื่นไปพร้อมกับเราไม่ได้ด้วยตอนนั้น พอปิดเทอมเรามาอยู่กับแม่ที่สมุทรสาคร เราตัดสินใจเรียนอาชีวะเอกชนที่นี่มันติดกับสถานีพรมแดนสายแม่กลองเลยแหละ เราเรียนวันอาทิตเรียนไปทำงานไป รอแฟนเรียนจบเข้ามหาลัยเพื่อที่จะได้ลาออกแล้วมารอเรียนพร้อมกัน พวกเราตัดสินใจเรียนครูค่ะ แฟนเลยไปสมัครที่ราชภัฎแห่งในย่านฝั่งธน เราติดงานวันนั้นเลยไม่ได้ไปสมัครด้วยเราเลยบอกรอบต่อไปละกัน แต่ผิดคาดค่ะ รอบรับตรงครูหมด ซวยเลย วันที่เค้าไปสมัครเรียน เราขอให้เค้ามาหาเราที่โรงเรียนอย่าเพิ่งกลับบ้านมันตรงกับวันอาทิตและมันตรงกับวันวาเลนไทน์ พวกเราเป็นของกันและกันในวันนั้นค่ะ เค้าก็บอกกับเรานะ ว่าเราเป็นเมียเค้า คือเราดีใจที่อย่างน้อยเค้ามีอะไรกับเรา เค้ารักเราเหมือนเดิม เค้าซื้อดอกไม้ให้เราหนึ่งดอก แค่ดอกเดียวเราว่ามันมีความหมายมาก เรื่องราวความเศร้าของเราจะเริ่มขึ้นแล้วค่ะ วันนั้นแม่เราบอกว่าแม่อยากให้เราคบกับเวย์แบบถูกต้อง เพราะไปเรียนมหาลัยมันต้องอยู่หอ แม่อยากให้หมั้น เราก็ไปบอกเวย์ เวย์ก็เลยบอกกับแม่เค้า แม่เค้าก็โพสลงบนเฟสว่าจะเร่งอะไรนักหนาอะไรต่างๆนานา จนแม่เราไม่ไหวเลยโทรไปถามว่าทำไมต้องด่าลูกเรา แล้วเค้าก้อคุยกันจนแม่เวย์บอกว่ามันเรื่องธรรมดาแล้วที่เด็กมันอยู่ด้วยกัน แม่เราก็บอกมันธรรมดาค่ะสมัยนี้แต่ว่าเด็กสองคนนี้ไม่ได้มีไรกัน แม่แฟนเราเลยตอบว่า หึ นี่ไม่รู้เลยหรอว่าเด็กสองคนนี้ได้กันแล้ว เท่านั้นแหละค่ะเรามีศึกกับแม่เราเลย ฝ่ายเวย์ก้อทะเราะกับแม่ พอเช้ามาแม่บอกว่าให้เวย์มาทำงานอยุ่ที่นี่จนกว่าม. จะเปิด แม่อยากรู้เวย์จะดูแลมิ้นท์ยังไง เรากับเวย์ย้ายมาเรียนครูอีกราขภัฎนึงโดยที่พ่อเวย์เป็นคนรับผิดชอบเรื่องเรียนของเวย์ เพราะแม่เวย์เลิกกับพ่อเวย์และแม่เวย์มีครอบครัวใหม่แล้วพร้อมกับลูกน้อยน่ารักที่เกิดกับสามีใหม่อีกสองคน(คนสุดท้องน่ารักจริงค่ะน่าเหมือนผู้หญิงเลย)  พ่อเวย์กับแม่เราก็คุยตกลงเรื่องหมั้นไว้ทีแรกว่าปีใหม่จะมาหมั้นเราทองสองบาทกับเงินอีก100000 มันเริ่มมีปันหาตรงนี้ค่ะ พ่อเวย์โอนเงินมาให้ใช้ในแต่ละเดือน โดยที่แม่ขอเก็บไว้ให้โดยแม่ได้ชี้แจงให้เราว่าเก็บให้เพราะอะไร เราก้อไปชี้แจงให้เวย์ฟัง ตอนนั้นเวย์มาอยู่กับเราแล้วนะซึ่งเราคบกันได้ 3 ปีกว่าละ ตอนนั้นเราอยากให้แม่ชี้แจงกับเวย์เองมากกว่าเพื่อที่เวย์จะเข้าใจมากกว่าเราไปพูดเอง แต่แม่ไม่พูดค่ะ ให้เราพูดตลอด ด้วยความที่บ้านเรามีหนี้เยอะ เลยทำให้เวย์คิดว่าต้องเอาเงินเวย์ไปจ่ายหนี้แน่ ความจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้นค่ะ เราเปิดเทอมแล้วแม่เอาเงินของเวย์มาส่งเรากะเวย์ไปเรียน มันอาจฟังดูไม่ถูกหูนะคะ แม่ให้เราไปวันละ300คือเงินเวย์ค่ะ และเหมือนเวย์เข้าใจรอบนึง แต่มีวันนึงเวย์ขอแม่เราเก็บเงินเอง เพราะไม่อยากให้แม่เรามีภาระเพิ่ม เลยเกิดศึกกับแม่เราค่ะ แม่เราพาลถึงพ่อเวย์วันนั้น เลยทำให้เวย์เริ่มไม่ชอบแม่เรา จากพูดด้วยก้อไม่ค่อยพูด กินข้าวถ้าแม่เราอยู่เวย์จะไม่มากินเด็ดขาดยกเว้นไปกินชาบู แต่เราก็ไปเรียนปกติ ตอนไปเรียนเรารู้สึกได้ว่าเวย์เปลี่ยนไป เวย์ไม่ง้อเราเหมือนคราวก่อนถ้าเรางอน แต่เรางอนเราชอบเดินหนี เวย์ตามเราแค่สองครั้งเท่านั้นแล้วเค้าก็ไม่ตามอีกเลย มีครั้งนึงที่ต้องไปทำกิจกรรมใต้สะพานพุทธ เราทะเราะกัน เราเดินตั้งแต่สะพานพุทธมาวงเวียนใหญ่แค่คนเดียว เราไม่เห็ยแม้แต่เงาเค้าที่จะเดินตามมาง้อ แน่นอนค่ะเราแอบไปยืนร้องไห้ในห้องน้ำ ร้องจนพอใจแล้วค่อยแต่งหน้ากลับคราบน้ำตา รถไฟออกไปแล้วรอบนึงเวย์ก็ยังไม่มาเรานั่งรออยู่อย่างนั้นจนเวย์มา เราทำเป็นไม่สนใจ มองไม่เห็น เวย์ก้อทำเหมือนกัน จนเราทนไม่ไหว คืองอนเองหายเอง😂 เราเข้าไปคุยกับเค้าก่อนสักพักเราก้อดีกัน เวย์ชอบหลับบนรถไฟค่ะ เวย์หลับง่ายมาก นิดเดียวก็หลับแล้ว เราชอบมองเค้าเวลาเค้าหลับชอบแอบถ่ายคลิบ เราว่าเวย์น่ารักมาก เราบอกกับเวย์ตลอดว่าเวย์เป็นผัวเดียวขอเค้านะ เลิกไปก้อคงมีแต่รักเดียว ในใจเรายกให้เวย์เป็นผัวเดียวเมียเดียวค่ะ เราอยากรักแค่เค้าคนเดียวไม่อยากเริ่มต้นกับใครใหม่ เราพิมไปร้องไห้ไปนะ ความรักของเราเดินทางมาถึง4ปีกว่าแล้วค่ะปีนี้ เรื่องราวความเศร้าของเราเริ่มตรงนี้อีกแล้ว วันนั้นเนี่ยก่อนหน้าวันหมั้น1วัน (คือเราเล่าข้ามไปว่าผู้ใหญ่ฝั่งแม่เวย์ได้มาคุยเรื่องหมั้นใหม่แล้วว่าลดลงเหลือ50000ฝ่ายเราโอเคแล้ว)  พ่อเวย์โทมาตกลงกับแม่เราว่าทองขอผลัดเดือนหน้าเงินช็อต แต่โอนค่าหมั้นมาให้56000 ห้าหมื่นคือเงินหมั้นแต่หกพันคือค่าเช่าหอ ที่พอหมั้นแล้วจะไปหอเลยอ่ะค่ะ แม่เราขอเก็บไว้ให้อีกคราวนี้เวย์ไม่ยอมแล้วค่ะ เวย์ขอกลับไปบ้านเค้าที่พัทยา แล้วจะมาหมั้นเราพร้อมผู้ใหญ่ฝ่ายเค้า คือวันอาทิตที่20 พฤษภา 60 ก่อนไปเวย์กอดเราบอกกับเราว่าเค้าจะกลับมา เราต้องได้อยู่ด้วยกันนะเชื่อเวย์ เราเชื่อเวย์ค่ะว่าเราต้องได้อยู่ด้วยกัน เวย์ออกจากบ้านเราไปไม่ถึงสองชั่วโมงเวย์โพสด่าแม่เราค่ะแม่เราเห็นแม่เราโทมาบอก เราเลยเฟสไปหาเค้าว่า มันไม่ควรโพสลงบนเฟสนะ มันไม่ม่ดีต่อพวกเราเองเราจะเป็นครูนะ เวย์ก้อขอโทดค่ะ พอถึงวันหมั้น เวย์เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย เวย์ไม่พูดกับเราค่ะ จนเราขอพ่อเวย์คุยกับเวเป็นการส่วนตัวเพราะเห็นว่าเวย์เก็บข้าวของเค้าไปหมดทุกอย่างเรางงมาก เรางงตั้งแต่เราขึ้นไปเอาพานลงมาใส่เงินแม่บอกว่ามิ้นท์ เค้าเอาเงินมาปลงแค่40000นะมันหายไปไหนหมื่นนึง แม่เราไม่พอใจค่ะแม่เราหันข้าง แม่ไม่รับพานแต่พ่อเรากะยายเราเป็นคนรับแทน แม่เราให้ยายรับค่ะเพราะเห็นว่าแกเลี้ยงเรามา การกระทำของแม่ทำให้ผู้ใหญ่ฝ่ายเวย์ไม่พอใจค่ะ พอหมั้นเสดเราขอคุยกับเวย์ เราทะเราะกันเราก้อถีบเวย์อย่างที่เคยถีบครั้งนี้มันต่างออกไป เวย์โกดมาก แล้วขอเราเลิกในวันหมั้น เราคิดว่าเวย์ต้องเตรียมตัวมาบอกเลิกเราอยู่แล้วล่ะ ไม่งั้นคงไม่เก็บข้าวของไปโดยไม่บอกกับเราสักคำว่าขอไปอยู่บ้านเดี๋ยวนะเปิดเทอมค่อยไปหอ ไม่มีสักคำเลยที่พูด เราเฟสไปหาเค้าเค้าบอกเราไม่รู้จักกันครับ แล้วเวย์ก้อโพสด่าแม่เรา แม่เวย์ก้อมาเม้นด่าแม่เรา เราเลยบอกว่าบล็อกเฟสกันไปเถอะ จะได้ไม่เห็นไม่ปวดใจ ก้อเลยบล็อก พอหลังจากวันนั้นเราติดต่อกับเวย์เวย์ไม่คุยกับเราเลย และเหมือนมันจะดีขึ้นมาเหมือนเรามีความหวังว่าเราต้องได้รีเทิร์นกันแน่ๆ แต่ผิดคาดค่ะ เวย์บอกให้เราไปหาเค้าที่บ้าน เราก้อบอกว่ายังไปไม่ได้หรอก เราทะเราะกับเวย์อีกแล้ว เค้าบอกว่าเราหลอกเค้า พอมาวันนี้เราบอกว่าเราพร้อมแล้วเราจะไปหาเค้า เค้าบอกว่าจะมาทำไม ครอบครัวกูเค้าไม่มีใครเอาแล้ว กับกูเป็นเพื่อนกันได้ เหมือนมีคนตบหน้าเราเลยคำพูดนี้ เราดึงดันที่จะไปหาเค้า เราอยากกลับมารักกับเค้า ทุกครั้งทีาเราบอกเวย์ว่าอย่าทิ้งเค้าไปเลยนะ เค้ารักแค่แกคนเดียวนะ เค้าจะด่าเรากลับมาว่า อย่ามาวิงวอนขอความรัก ไม่งั้นกูบล็อกเฟส คือมันเจ็บมาก อยากตายมาก แต่เราแอบดีใจทุกครั้งเลยนะที่เห็นแชทเวย์เด้งขึ้นมาถึงแม้ว่าจะมีแต่คำด่าและไล่เรา แต่เราดีใจที่เห็นมัน ตอนนี้เรายอมรับว่าเรายอมทำทุกอย่างให้ได้ไปหาเวย์ เราอยากเห็นเค้าอีกครั้งอยากกอด แต่เวย์ไม่ให้เราทำแบบนั้น เวย์บอกมาในฐานะอะไรก้อได้ แต่ไม่คบแล้ว เค้าบอกเรานิสัยเสีย เราขอโอกาสเค้าไปขอโทด ขอโทดเค้า ขอโทดครอบครัวเค้าถ้าเราทำอะไรผิดไป เราขอโอกาสเวย์ได้ลองใช้ชีวิตแบบผัวเมียกันสักวันนึงเวย์ไม่ให้โอกาส เราแค่อยากกราบเค้าแนบอก อยากให้เค้ารู้ว่าเราให้เกียรติเค้าเรายกให้เค้าเป็นสามีเราคนเดียว ถ้าเป็นไปได้อยากให้เค้ากลับมารักกันเหมือนเดิ