เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวันพุธที่ 7 มิถุนายน 2560 (มีสัมภาษณ์งานราชการ) ที่ศาลาว่าการกทม. 1 (เสาชิงชา)

ก่อนอื่นต้องบอกว่าแต่ก่อนก็เคยทำงานในเมืองโดยใช้บริการรถไฟฟ้าแทบทุกชนิด ทั้ง บีทีเอส ใต้ดิน และแอร์ฯลิ้งค์
ปัจจุบันทำงานใกล้บ้านในพื้นที่เขตประเวศ แต่มีเหตุต้องเดินทางเข้าเมือง เพื่อไปสัมภาษณ์งานราชการ กำหนดสัมภาษณ์เวลา 9.00-10.00 น.
ออกจากบ้านประมาณ 6.30 น.
จุดเริ่มต้นคือซอยอ่อนนุช 70/1 (ซอยท้ายๆของซอยอ่อนนุช) ตอนแรกว่าจะมาเส้นทางอ่อนนุช เพื่อขึ้นรถไฟฟ้าบีทีเอส
แต่เห็นหางแถวติดยาวจากถนนอ่อนนุช ถึงแยกศรีนครินทร์ (ตลาดเอี่ยมสมบัติ)
จึงได้เปลี่ยนใจมาเส้นทางศรีนครินทร์ที่จะมุ่งไปทางบางกะปิ แยกลำสาลี เพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิ้งที่สถานีหัวหมาก
ปรากฎว่ารถก็ติดเช่นกัน ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชม. ถึงสถานีหัวหมาก ประมาณ 7.25 น. (ใจก็คิดว่ายังทัน เพราะถ้านั่งรถไฟฟ้าไปลงพญาไทแล้วต่อมอเตอร์ไซด์วิน ไปเสาชิงช้ายังทัน)

ซื้อเหรียญโดยสารขึ้นไปบนสถานี สิ่งที่เห็นคือคนรอที่สถานีเยอะมาก แต่ใจก็คิดว่าคงจะได้ไป เพราะเพิ่ง 7.30 น. น่าจะมีขบวนรถไฟเสริมที่สามารถรับคนได้หมด ก่อน 8.00 น. (สมัยก่อนเคยขึ้นแล้วมีเสริม) ก็ยื่นต่อแถวเรื่อยๆ จนกระทั่งขบวนที่ 1, 2,3,4 ผ่านไป คนที่รอที่สถานีนี้ไม่สามารถขึ้นได้  เนื่องจากในขบวนรถไฟคนแน่นมาก (ขึ้นได้เต็มที่ไม่เกิน 5-6 คน/ต่อช่องประตู) จนกระทั่งขบวนที่ 5 เข้าสถานีประมาณ 8 โมงกว่าๆ ก็ยังไม่สามารถขึ้นได้ และก็มีรถไฟขบวนเปล่า วิ่งมาจอดรอช่องกลางของสถานี เหมือนจะมาเสริมรับคนที่สถานีนี้

แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!!!!!! เพราะขบวนรถไฟขบวนที่ 5 ที่เข้าจอดที่ป้ายนี้จอดแช่นานมาก ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะรอสับขบวน เพื่อให้รถเสริมมาต่อท้ายเพื่อรับคนที่สถานีนี้ จนกระทั่งมีการประกาศขัดข้อง ตอนแรกบอกว่าใช้เวลาแก้ไข 15 นาที แล้วประกาศใหม่เป็น 30 นาที (ช่วงเร่งด่วนแบบนี้มีขัดข้องด้วย) พอสิ้นสุดเสียงประกาศคนก็เริ่มทยอยลงจากสถานี มาคืนเงิน แล้วก็ลงมาใช้บริการรถมอเตอร์ไซด์วิน ซึ่งตอนนี้หลายๆ คนคือต้องไปทำงานสายแล้วแน่ๆ
สำหรับรถวินด้านล่างสถานีก็ไม่พอต่อความต้องการ คือมีคนต่อคิวเข้าแถวใช้บริการเยอะมาก ๆ ถ้าไปยืนรอ แล้วเขาไม่ไปจะทำไง

ทำไงดี !!!!!! จะไปทันไหม!!!!!!! รีบเดินออกจากสถานีไปริมถนน เพื่อเรียกรถวิน
เรียกอยู่ 3-4 คัน ไม่มีใครไปเลย บางคันเรียกราคาเกิน 500 บาท แต่ผมสู้ไม่ไหว จนกระทั่งเจอพี่วินใจดี เป็นผู้หญิงบอกว่าไม่คุ้นเส้นทาง แต่อาสาจะพาไปหาเพื่อนที่ขับวินแถวโลตัสพัฒนาการให้ คิดราคา 25 บาท ก็เลยขึ้นเพื่อหวังไปต่อมอเตอร์ไซด์ตรงจุดนั้น

พอขับเลยสี่แยกพัฒนาการเลี้ยวขวาที่จะไปถนนพัฒนการ-คลองตัน พี่วินใจดี เจอเพื่อนวินขับมาพอดี เลยบอกให้เพื่อนจอดแล้วบอกว่าพาผมไปส่งเสาชิงช้าหน่อย  กำลังจะจ่ายเงินให้ 25 บาท พี่วินไม่รับเลยยกมือไหว้ขอบคุณพี่เขาไป

พี่วินอีกคนก็รับอาสา โดยไม่เอยเรื่องราคาเลยว่าเท่าไหร่ ผมเลยบอกว่าช่วยผมหน่อยผมให้ 300 บาทนะครับ พี่วินโอเค
จากจุดนี้ น่าจะประมาณ 8.30++ น.
ผมใช้เวลาจากจุดเริ่มต้นตรงนี้ ถนนศรีนครินทร์ (หัวหมาก) ไปเสาชิงช้า กทม. ใช้เวลา 1 ชม. ถึงจุดหมายเวลา 9.30 น. ผมจ่ายค่ารถให้พี่วิน 300 บาท และบวกเพิ่มอีก 100 บาท พร้อมไหว้ขอบคุณในน้ำใจของพี่เขาที่พามา ผมรีบขึ้นไปรายงานตัวเพื่อรอเรียกสัมภาษณ์ทันพอดี

จากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมได้คิดหลายๆ เรื่อง
1. ต้องโทษตัวเองที่คาดการณ์อะไรผิด เรื่องเส้นทางการเดินทาง และการเผื่อเวลาที่น้อยเกินไป
2. ขอบคุณพี่วินใจดี ทั้งสองคน พี่ผู้หญิงและผู้ชาย (น่าจะขับวินหน้าโลตัสพัฒนาการ)
3. เป็นครั้งแรกในชีวิตที่นั่งรถวินไกลขนาดนี้ และราคานี้
4. อย่าไว้ใจการเดินทางด้วยรถไฟฟ้า เพราะคิดว่าตรงเวลาและสามารถกะระยะเวลาได้ เพราะสถานการณ์จริงๆ ไม่เป็นอย่างที่คิด
5. ข้อสุดท้าย ผมอยากฝากถึงรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิ้งครับ ช่วยประเมินจำนวนผู้โดยสารแต่ละสถานีด้วยครับ ว่าสามารถโดยสารไปขบวนรถไฟได้ไหม และควรจัดบริการรถเสริมประจำวันช่วงเวลาไหน ของแต่ละสถานีและที่สำคัญที่สุดเรื่องการบำรุงดูแลรักษารถไฟฟ้า อย่าให้ช่วงเร่งด่วนตอนเช้าๆ ต้องมาเจอปัญหากับเหตุขัดข้องเรื่องการเสียของรถไฟฟ้าเลยครับ ถ้าเป็นไปได้
ด้วยความเคารพครับ
ขอบคุณครับ