หากชื่นชอบผลงานชิ้นนี้
กรุณาสนับสนุนฉบับลิขสิทธิ์

.
.
.
(เพื่อความเหมาะสม ขอสปอลย์เพียงผิวเผิน
แต่ทุกคนสามารถเพิ่มเติมในคอมเมนท์ได้ครับ)
.
.
.

ความเดิมในตอนที่ 160
https://ppantip.com/topic/36538363

โอเคครับ เริ่มกันเลย
ชื่อตอน "นักเลง vs นักดาบ"

ตอนที่แล้ว...
เราได้รู้ว่าฮานายามะเห็นความมืดดำของมูซาชิ
และมูซาชิก็เห็นความขาวโอโม่ของฮานายามะ
การโจมตีของฮานายามะที่ขาวบริสุทธินั้น...
ตั๊นหน้ามูซาชิไปเต็ม ๆ 1 ที

มาตอนนี้... เรามาดูกันว่ามูซาชิรู้สึกอย่างไร
ต้องย้อนเวลากลับไปก่อนโดนชกเล็กน้อย
(อีกแล้วเหรอวะ!!!!!!!!!!!)

.
.
.

** บทบรรยายทั้งตอนนี้ เป็นของมูซาชิ **

.
.
.

"ธรรมชาติของแสงที่ส่องนั้น ทำให้เกิดเงา"


เปิดหน้ามาก็ Abstract

.
.
.

"แต่หากสว่างมากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ"
"ทุกอย่างจะขาวโพลน และเงาจะหายไป"


หน้าที่สองก็ยังคง Abstract

.
.
.

"หาใช่แค่ใบไม้เท่านั้น ตัวข้าก็เช่นกัน"

"เมื่อแสงสว่างขึ้น เงาจะจางลง"

"จนถึงที่สุด จะสว่างแบบที่แม้แต่เงาก็ไม่มี"

ประหยัดหมึกโดยแท้~~~

.
.
.

"ในช่วงที่กำลังจะโดนต่อยนั้น"
"สัมผัสได้ว่าหมัดนั่นบริสุทธิ์เหลือเกิน"

"แทบไม่อยากหลบ"

"แทบไม่อยากขัดขืน"

"อีกนิด"

"อาาาาห์ห์ห์"

บทบรรยายอีโรติกทีเดียวเชียว
แต่นี่มันปาเข้าไปครึ่งตอนแล้วค้าบ!!!!

.
.
.

มูซาชิกลิ้งลอยไปไกลเกือบ 10 เมตร

ลงไปนอนหมอบกระแตตุ๋ยกลางถนน

ฮานายามะตามมาถึงตัว

ตรงนี้บรรยายประมาณว่า หมัดหนักชิบบบบ
กูไม่น่าลองของเล้ย -*-

.
.
.

ฮานายานะเอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว
ไม่ใช่สิ เอื้อมมือมาจะคว้ามูซาชิ


ทว่า...

.
.
.
ฉั้ว!!!!
(ล้อเล่น)

ฮานายามะหิ้วมูซาชิด้วยมือข้างเดียว จบตอน

มูซาชิคิดในใจ ต่อยได้สมบูรณ์แบบมาก

==================

สปอยล์ตอนที่ 161 มีเท่านี้ครับ

ปล. ย้อนเวลากันมันส์ทีเดียว -*-