จขกท.เปนคนมีเพื่อนไม่เยอะ แล้วเพื่อนต่างก็ไปมีครอบครัว บางทีรู้สึกว่าจิงใจกับคนอื่นแต่ไม่ได้ความจิงใจกลับมา เข้าใจนะว่าคนเราทำดีอย่าไปหวังผล แต่บางทีผลที่ได้กลับมามันก็เฮิรท์ ตอนมีตังเพื่อนฝูงมาเพียบ แต่พอตอนเราแย่นี่ตีตัวออกห่าง บางครั้งก็อยากจะหนีหาย อยู่เงียบๆคนเดียวไม่ต้องติดต่อกับใคร กับครอบครัวก็ไม่ค่อยสนิท บางครั้งรู้สึกว่า เราควรจะเห็นแก่ตัวทำตามใจตัวเองบ้าง ความสัมพันธ์กับพี่ๆน้องๆก็ห่างๆ อยากจะทำตามใจตัวเอง ทุกวันนี้แคร์ที่สุดคือแม่ (ส่วนพ่อเสียไปแล้ว) ชีวิตประจำวันก็ถือว่ามีความสุขดี แต่มันเหมือนขาดอะไรไปเป็นความรู้สึกที่เหมือนสุขฏ็สุขได้ไม่เต็มที่ เหมือนชีวิตมันว่างเปล่าเคว้งๆยังงัยไม่รู้