ตอนเรียนปีสี่ มีโอกาสได้เจอคุณป้าใจดีรับสักเฮนน่าที่ตลาดนัดในมหาลัย (ไม่ใช่สักถาวรนะคะ ลายเฮนน่าแบบนี้สี่ห้าวันก็เลือนแล้ว) เราเห็นว่ามันแปลกตา ลวดลายสวยงาม มีหลากหลายแบบ จึงลองสักดู ราคาก็ไม่แพงด้วย แต่พอกลับบ้านเท่านั้นแหละ ขุ่นแม่อาละวาดเลย เพราะท่านไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ จึงเกิดแรงบันดาลใจให้แต่งกลอนนี้ขึ้นค่ะ

สักลายเส้นเห็นสวยซ่อนความเศร้า
เส้นต่อติดประดิษฐ์เข้าเคล้าศาสตร์ศิลป์
เส้นชดช้อยค่อยคดเคี้ยวเกี่ยวมลทิน
ด่างดวงพร้อยร้อยสิ้นความชอกช้ำ

ช้ำเพราะชอบแต่แม่ไม่เห็นชอบ
หาว่าเราแหกกรอบชอบสิ่งต่ำ
สิ่งดีงามตามควรชวนให้ทำ
กลับถลำทำสิ่งเลวลงเหวไป

สักลายเส้นเห็นสวยซ่อนชีวิต
เส้นก็มีความคิดสิทธิ์ยิ่งใหญ่
ไม่ใช่เส้นเข็นขีดเอาตามใจ
ลากดึงได้ด้วยกดดันอีกบั่นทอน

ลากเส้นตรงมาตลอดทั้งชีวิต
ไม่รู้ถูกรู้ผิดยั้งคิดก่อน
เส้นจึงแกร่งแข็งทื่อดื้อทุกตอน
เพราะไม่ยอมโอนอ่อนและผ่อนคลาย

สักลายเส้นเห็นสวยซ่อนความทุกข์
เมื่อถูกห้ามหมดสนุกความสุขหาย
เส้นสายใยความรักหักมลาย
เหลือเพียงกายตายสิ้นจิตวิญญาณ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้