ก่อนอื่นต้องบอกไว้ก่อนตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ได้ต้องการอยากที่จะได้ของคืน แต่แค่อยากระบายเพราะมันอึดอัดและเสียความรู้สึก คือเรื่องมันเกี่ยวกับของที่อยู่ในบ้านบนพื้นที่สองงานของเรา ลักษณะของเราคือบ้านเดี่ยว รอบบ้านมีรั้วปูนกั้นหมด ยกเว้นประตูเลื่อนหน้าบ้านที่เปิดเอาไว้ อาจจะเป็นความมักง่ายของเราด้วยแหละ อยู่กันสองคน บริเวณบ้านปลูกทั้งไม้ดอก ไม้ผล มะละกอฮอแลนด์ รวมถึงผักสวนครัวเล็กน้อยๆ อย่างเช่น ข่าตะไคร้ใบมะกรูดฯลฯ สวนไม้ยืนต้นใหญ่ที่กินได้ก็คือ ขนุนและมะรุม มีกล้วยน้ำหว้าพันธุ์ด้วยอีกหนึ่งกอ อยู่ใกล้กับต้นขนุน
แล้วที่เป็นประเด็นใหญ่เลยตอนนี้คือ ขนุน มันออกมา 10ลูก สอยลงมากินเองก่อน 2ลูกและแจกเพื่อนบ้านไป2ลูก บนต้นเลยเหลือ6ลูก มาวันนี้หายไปหมดเลย เราเป็นพวกไม่หวงของกินนะคะ คือ ถ้าใครอยากจะเอาอะไรเราไม่ว่า เพียงขอให้เอ่ยเรียกให้เรารับรู้หน่อย ไม่ใช่ถือวิสาสะเดินเค้ามาเอาตอนที่เจ้าของบ้านเผลอ ขนุนนี้ก็ปลูกอยู่ในรั้วบ้านแต่อาจจะติดหน้าบ้านหน่อย และเราก็มีปัญหากับบ้านนี้มาก่อนหน้าอยู่แล้ว เผอิญว่ากล้วยน้ำหว้าที่ปลูกใกล้รั้วมันแทงมุดไปและแตกหน่อ ออกไปในที่ของเพื่อนบ้าน คือ ถ้าเค้าไม่เอาเราก็จะไปตัดออกให้ แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เราเลยไม่ยุ่งเพราะถือว่ามันเป็นเขตบ้านเค้าแล้วเลยถือว่าไม่ใช่ของเรา ส่วนที่เกินออกไปนั้นเวลามันออกลูกเราถือว่าเป็นของเค้า เราไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งแล้ว
แล้วทีนี้เวลากล้วยน้ำหว้าฝั่งเราออกเครือพร้อมกัน3เครือ มันก็ต้องมีหัวปลี สามีเราก็ชอบปล่อยเวลาบอกว่าเครือมันยังไม่สุดดี เอาไว้ก่อน ปรากฏว่าหาย เพราะคนข้างบ้านบอกว่าเค้าสอยไปเองตอนที่เอาไปแล้วถึงมาบอก เราก็เคืองนะ ของอยู่ในบ้านเอาไปก่อนแล้วบอกได้ไง นั้นหนแรก หนสองเป็นมะละกอฮอลแลนด์ สามีกอเอาอีก รอก่อนหัวมันยังไม่เหลือง อีกวันจะสอย มันหายไปแล้วออกลูก สามีโค่นต้นมะละกอทิ้งเลยค่ะ เค้าบอกว่าอุตส่าห์ปลูกเองเสียเงินค่าปุ๋ยเสียเงินค่าน้ำแต่ตัวเองไม่ได้กิน แต่คนอื่นมากินแล้วจะปลูกไปทำไม พอมาเป็นขนุน อย่างที่บอกมันอาจจะอยู่ใกล้รั้ว 6ลูกเกลี้ยงหายไปในวันเดียว สามีบอกว่า...ไม่มีใครเอาหรอก นอกจากบ้านรั้วติดกันนี้แหละ จะให้เราไปดูกล้องวงจรปิดตรงถนน แต่ไม่ได้ไปดูหรอก
พอเมื่อเช้า สามีรดน้ำต้นไม้อยู่ คนข้างบ้านอยู่ข้างรั้วพอดี เลยเอยปากถามว่า...เห็นขนุนบนต้นมั้ย ไม่รู้ใครเอาไปหายหมดเลย เค้าเลยบอกว่าสามีเค้าตัดเองแหละ เห็นว่ามันแก่แล้ว เลยปีนข้ามไปตัด เค้าเลยหิ้วออกมาจากบ้านแบ่งมาให้3ลูก เรากับสามีก็เงียบนะ ในใจเคืองมากเพราะมันหลายครั้งล่ะ อีกอย่างมันหายไปสองวันแล้ว และเราก็เจอหน้ากันทุกเช้า~เย็น คนเราถ้าบริสุทธิ์ใจจริงมันต้องบอกเราว่า "ขนุนอยู่ที่ชั้นนะชั้นตัดเองเห็นมันแก่เดี๋ยวมาเอาล่ะ" แต่นี้ถ้าสามีเราไม่ถามก็คงไม่บอกเรา แต่เห็นว่าเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกัน เลยไม่อยากทะเลาะด้วย มีมิตรดีกว่ามีศัตรู
ขอโทษนะคะที่เล่ามาซะยาว ไม่ได้อยากให้ใครมารับรู้หรอกแต่อยากระบายออกเฉยๆ ระบายกับคนอื่นใกล้ตัวไม่ได้ เดี๋ยวจะทะเลาะกัน เลยขอเลือกระบายในนี้ ของในบ้านเราไม่เคยหวงเลยนะ เพราะคิดว่าอยู่กันแค่สองคนยังไงก็กินไม่ทันมันก็จะเน่า ก็แบ่งคนอื่นดีกว่า หรือถ้าจะมาเอาเราก็ไม่ว่าแต่ขอให้บอกเราก่อน ปกติเวลาโค่นกล้วยลง เราก็ตัดเป็นหวีๆแบ่งคนแถวบ้าน เพราะถือว่ามันเหลือมันก็น่าเสียได้ ตอนนี้ระอากับคนข้างบ้านมาก ถ้ามีครั้งต่อไป เราว่าสามีคงไม่ปลูกอะไรอีกแล้วล่ะ สามีทำงานราชการค่ะ แต่งานอดิเรกคือชอบปลูกต้นไม้ แล้วคนที่ชอบปลูกก็ต้องอยากเห็นต้นไม้ตัวเองงอกงามออกลูกออกผลให้ชื่นชม
ไม่ต้องการอะไรมากแต่แค่อยากระบายเฉยๆ เบื่อมากๆกับพวกลักกินขโมยกิน
แล้วที่เป็นประเด็นใหญ่เลยตอนนี้คือ ขนุน มันออกมา 10ลูก สอยลงมากินเองก่อน 2ลูกและแจกเพื่อนบ้านไป2ลูก บนต้นเลยเหลือ6ลูก มาวันนี้หายไปหมดเลย เราเป็นพวกไม่หวงของกินนะคะ คือ ถ้าใครอยากจะเอาอะไรเราไม่ว่า เพียงขอให้เอ่ยเรียกให้เรารับรู้หน่อย ไม่ใช่ถือวิสาสะเดินเค้ามาเอาตอนที่เจ้าของบ้านเผลอ ขนุนนี้ก็ปลูกอยู่ในรั้วบ้านแต่อาจจะติดหน้าบ้านหน่อย และเราก็มีปัญหากับบ้านนี้มาก่อนหน้าอยู่แล้ว เผอิญว่ากล้วยน้ำหว้าที่ปลูกใกล้รั้วมันแทงมุดไปและแตกหน่อ ออกไปในที่ของเพื่อนบ้าน คือ ถ้าเค้าไม่เอาเราก็จะไปตัดออกให้ แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เราเลยไม่ยุ่งเพราะถือว่ามันเป็นเขตบ้านเค้าแล้วเลยถือว่าไม่ใช่ของเรา ส่วนที่เกินออกไปนั้นเวลามันออกลูกเราถือว่าเป็นของเค้า เราไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งแล้ว
แล้วทีนี้เวลากล้วยน้ำหว้าฝั่งเราออกเครือพร้อมกัน3เครือ มันก็ต้องมีหัวปลี สามีเราก็ชอบปล่อยเวลาบอกว่าเครือมันยังไม่สุดดี เอาไว้ก่อน ปรากฏว่าหาย เพราะคนข้างบ้านบอกว่าเค้าสอยไปเองตอนที่เอาไปแล้วถึงมาบอก เราก็เคืองนะ ของอยู่ในบ้านเอาไปก่อนแล้วบอกได้ไง นั้นหนแรก หนสองเป็นมะละกอฮอลแลนด์ สามีกอเอาอีก รอก่อนหัวมันยังไม่เหลือง อีกวันจะสอย มันหายไปแล้วออกลูก สามีโค่นต้นมะละกอทิ้งเลยค่ะ เค้าบอกว่าอุตส่าห์ปลูกเองเสียเงินค่าปุ๋ยเสียเงินค่าน้ำแต่ตัวเองไม่ได้กิน แต่คนอื่นมากินแล้วจะปลูกไปทำไม พอมาเป็นขนุน อย่างที่บอกมันอาจจะอยู่ใกล้รั้ว 6ลูกเกลี้ยงหายไปในวันเดียว สามีบอกว่า...ไม่มีใครเอาหรอก นอกจากบ้านรั้วติดกันนี้แหละ จะให้เราไปดูกล้องวงจรปิดตรงถนน แต่ไม่ได้ไปดูหรอก
พอเมื่อเช้า สามีรดน้ำต้นไม้อยู่ คนข้างบ้านอยู่ข้างรั้วพอดี เลยเอยปากถามว่า...เห็นขนุนบนต้นมั้ย ไม่รู้ใครเอาไปหายหมดเลย เค้าเลยบอกว่าสามีเค้าตัดเองแหละ เห็นว่ามันแก่แล้ว เลยปีนข้ามไปตัด เค้าเลยหิ้วออกมาจากบ้านแบ่งมาให้3ลูก เรากับสามีก็เงียบนะ ในใจเคืองมากเพราะมันหลายครั้งล่ะ อีกอย่างมันหายไปสองวันแล้ว และเราก็เจอหน้ากันทุกเช้า~เย็น คนเราถ้าบริสุทธิ์ใจจริงมันต้องบอกเราว่า "ขนุนอยู่ที่ชั้นนะชั้นตัดเองเห็นมันแก่เดี๋ยวมาเอาล่ะ" แต่นี้ถ้าสามีเราไม่ถามก็คงไม่บอกเรา แต่เห็นว่าเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกัน เลยไม่อยากทะเลาะด้วย มีมิตรดีกว่ามีศัตรู
ขอโทษนะคะที่เล่ามาซะยาว ไม่ได้อยากให้ใครมารับรู้หรอกแต่อยากระบายออกเฉยๆ ระบายกับคนอื่นใกล้ตัวไม่ได้ เดี๋ยวจะทะเลาะกัน เลยขอเลือกระบายในนี้ ของในบ้านเราไม่เคยหวงเลยนะ เพราะคิดว่าอยู่กันแค่สองคนยังไงก็กินไม่ทันมันก็จะเน่า ก็แบ่งคนอื่นดีกว่า หรือถ้าจะมาเอาเราก็ไม่ว่าแต่ขอให้บอกเราก่อน ปกติเวลาโค่นกล้วยลง เราก็ตัดเป็นหวีๆแบ่งคนแถวบ้าน เพราะถือว่ามันเหลือมันก็น่าเสียได้ ตอนนี้ระอากับคนข้างบ้านมาก ถ้ามีครั้งต่อไป เราว่าสามีคงไม่ปลูกอะไรอีกแล้วล่ะ สามีทำงานราชการค่ะ แต่งานอดิเรกคือชอบปลูกต้นไม้ แล้วคนที่ชอบปลูกก็ต้องอยากเห็นต้นไม้ตัวเองงอกงามออกลูกออกผลให้ชื่นชม